Argostoli in de zon

Gepost door: Corry Gepost op: 27 september 2010 | 0 Reacties

Tags: ,

Rond 9 uur word ik wakker en steek hoopvol mijn  hoofd om de hoek van de balkondeur. Jaaaaa, zon! Maar nog geen half uurtje later plenst het. Wat een verrassing komt daar van achter de berg! Gelukkig duurt het niet al te lang en kan ik droog bij de bakker komen. Langs de kade maken de zeilboten zich al op voor een dagje water, dus het zal hopelijk meevallen met de regen. Vandaag staat Argostoli en omgeving op het programma. Paraplu en vest gaan mee, de dreiging van regen blijft. We rijden via Potamaniata en Agonas naar het zuiden, de bergroute is ons iets te bewolkt. De weg is prima en de uitzichten op de zee en later Lixouri mooi. De wegen zijn eigenlijk prima al blijft het oppassen geblazen als ineens een hele kudde geiten oversteekt. Mijn reisgenoot wil stoppen en rent met fototoestel achter wat geiten aan. 'Hebben ze een houten halsbandje om????' gil ik haar na. Iemand heeft me verteld dat dit een typisch Kefaloniaans verschijnsel is. En ja hoor, hoewel de meeste geiten halsbandloos ronddabberen wordt er toch één met een houten bandje (en bel eraan) gespot. Het schijnt dat de herders deze bandjes zelf maken voor hun kudde.

Argostoli ligt te zonnen aan het water. De hoofdplaats is in 1953 ongeveer geheel verdwenen na een allesverwoestende aardbeving. Maar het is helemaal herbouwd (en stiekem flink uitgebreid) in oude stijl, zodat je kunt blijven zien wat de oorspronkelijke bouwstijl op het eiland is. De pastelkleurige huizen in alle tinten geel, roze en blauw zijn tegen een flauwe helling aan geplakt. Het ligt zo heel schilderachtig in een baai met zicht op een groene overkant. Je kunt te voet of met fiets of brommer via de oude Drapanosbrug (uit 1813) naar de overkant. Deze 900 meter lange brug heeft zowaar de aardbeving doorstaan, al ziet hij er flink gammel uit moet ik zeggen. In het vroege voorjaar schijn je de zeeschildpadden Caretta caretta bij de brug te kunnen zien zwemmen. Nadat daar kleine schildpadjes in wording zijn gemaakt zwemmen de vrouwtjes naar de stranden bij Kaap Mounda in het zuiden om de eieren in het zand te leggen.

Argostoli in de zon

Argostoli in de zon

Met ijs langs de kade
We parkeren vlak na de brug en eten eerst een superlekker ijsje bij de eerste Zacharoplastio na de brug. Zoals gewoonlijk is de kade goed voorzien van de nodige terrassen, maar pas helemaal op het eind (na het havengebouw) wordt het wat minder toeristisch. Niettemin, uitzicht op de overkant is mooi. Er is ook een stadsplateia, als je bij het havengebouw landinwaarts loopt kom je het tegen. Hier een echt Griekse sfeer met alle drukte die daarbij hoort. Via de winkelstraat lopen we terug. Het is zondag en alle winkels zijn dicht. Misschien nog eens terug op een doordeweekse dag?

Kapel

Kapelletje bij Argostoli

We rijden dan helemaal naar de punt en nemen een kijkje bij het kapelletje daar. Een waslijst van namen op het kapelletje toont wie de gulle gevers waren. Van hieruit lijkt Lixouri dichtbij. We lopen even rond en snuiven de heerlijke geuren van bomen en kruiden op. De overvloedige regen van gisteren heeft er zeker aan bijgedragen dat het overal heerlijk ruikt. We besluiten dan om zuidwaarts te rijden en omgeving Svoronata te bekijken. Ik wil een kijkje nemen in een tuin (met app.) waar iemand me op gewezen heeft. Maar hoe we ook rondrijden en verdwalen tussen de diverse -ata's (Sarlata, Svoronata, Domata, Kourkoumelata, Kaligata, Metaxata, etc. etc.) we vinden het niet. Ik was ook zo slim om de routebeschrijving te vergeten, dus ja...

Strand

Het strandje bij Avithos, eind van de dag.

Het rijden op de kaart zorgt altijd weer voor verrassingen: wegen die niet aansluiten, ineens ophouden of toch een andere bocht maken zijn geen uitzondering. En zo kom je steeds uit in een andere plaats dan bedoeld. Wel bedoeld was een bezoekje aan een wijnhuis net vóór Minies, Gentilini (naam doet wel Frans aan). Het grootste deel van de productie bestaat uit Robola-wijn, dé witte wijn van Kefalonia. Helaas, we zijn wel op de goede tijd maar niet de goede dag. Het wijngoed is geopend op woensdag, donderdag en zaterdag van 17.30 uur tot zonsondergang. Moeten we toch nog een keer terug.

Ik heb een heel aardig boekje bij me over Kefalonia, geschreven door de vrouw van de burgemeester van Argostoli, een Nederlandse die inmiddels bijna twintig jaar op Kefalonia woont. Het heet 'Ontdek Kefalonia en Ithaki' en is beknopt terwijl het toch veel interessante details bevat. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit geweten dat de bougainville in de 18e eeuw uit Brazilië is geïmporteerd. Maar ik heb nog niets gelezen over de oorsprong van de plaatsnamen! En ik wil er toch nog achter zien te komen waarom zoveel plaatsnamen op -ata eindigen... Niettemin, het boekje is een aanrader!

Fiskardo, een dromerig hoekje aan zee
Volgens het weeroverzicht van weeronline.nl wordt deze maandag een 9. Op basis van de voorspellingen voor Argostoli, dat wel. Maar, we zijn optimistisch, vandaag gaan ook de strandspullen mee. Onderweg komen we langs hét superstrand van Kefalonia, paralia Myrtos, en dit bountystrandje moeten we toch in het echt beleven. Het blijft alleen nog wat bewolkt en we houden Myrtos voor de terugweg, nu eerst naar Fiskardo. Weer overal spectaculaire vergezichten onderweg en tezamen met tal van andere kleine (meestal rode) huurautootjes stoppen we bij zo ongeveer elk uitzichtpunt. Je gaat je collega-toeristen snel herkennen op deze manier! Ook Myrtos wordt van bovenaf bekeken, en is werkelijk prachtig. Ruime baai, hoge rotswanden, wit zand en turquoise zee, een plaatje en net niet echt. De zon begint wel steeds meer door te komen, maar we rijden toch maar eerst door naar Fiskardo.

Myrtos

Het bountystrandje bij Myrtos, van bovenaf gezien. Niet druk...want regelmatig érg bewolkt vandaag!

Cosmopolitisch dorp
Onderweg komen we weer door héél veel -ata's, vaak prachtig gelegen en voorzien van authentieke pastelkleurige huizen. De bouw bevalt me wel, ik word vrolijk van al die kleurtjes. Ook Fiskardo voldoet aan dit beeld. Het ligt er prachtig weggestopt in de diepe inham aan de noordkant. De plaats is praktisch zonder kleerscheuren uit de grote aardbeving in 1953 tevoorschijn gekomen. Het plaatsje heeft nu de status van 'traditioneel beschermd dorp' en ook de groene omgeving wordt zoveel mogelijk beschermd. Fiskardo wordt het mooiste dorp van Kefalonia genoemd en vele beroemdheden (zoals Madonna, Tom Hanks, Steven Spielberg, Tom Cruise en Robert de Niro) hebben hier langs de kade geflaneerd en een borrel gedronken. Wij houden het nu op een koude cappuccino en slaan de bedrijvigheid gade. Er ligt een cruiseboot uit Lefkas en het blijkt dat deze voor veel drukte zorgt. Zodra de boot vertrekt en de passagiers worden opgeroepen aan boord te komen, stroomt het plaatsje leeg. Het is heerlijk rustig tot de volgende aanlegt... Maar toch, het is nog niet overdone en de bediening op de terrassen blijft overal even vriendelijk.

Visjes

Grote en kleine visjes in het heldere water in de haven van Fiskardo; ze worden door obers en gasten met brood gevoerderd voor entertainment. En door de vissers om te bevorderen dat ze bijten...

We wandelen een heel eind langs de kustlijn, steeds met zicht op Ithaka. Zeilboten varen af en aan en een klein motorbootje zorgt voor continu vervoer van een cruiseboot buitengaats naar het stadje zelf. Het is een relaxte bedrijvigheid in een kleurrijk en tegelijk rustgevend decor. Fiskardo is ook archeologisch van belang. De hele oostkust is het vroegst bewoonde gebied en Fiskardo was belangrijk vanwege zijn beschutte haven. De begraafplaats uit de Romeinse tijd waar we langs wandelen heeft veel interessante vondsten opgeleverd. Bovenaan het dorp is een klein museum over het zeeleven te vinden, in de oude school. Klein maar heel informatief, met ondermeer een skelet van een walvis aan het plafond. Ik lees er verder dat Fiskardo in de winter niet meer dan zo'n 50 inwoners telt en dat eenzaamheid een veelvoorkomend verschijnsel is. Daar is toch wat bij voor te stellen!
Hierna is het tijd om ook even fysiek bij te tanken en we lunchen aan de kade bij Anemoussa Patrikios, werkelijk fantastisch eten, heel smakelijk en duidelijk 'homemade'. Smullen geblazen. De vele vissen in het water worden met stukjes brood gevoerd. Hun onvermoeibare geknabbel aan de stukken is altijd weer een leuk schouwspel.

Assos
De terugweg voert via een klein rondje weer naar de weg die we heen ook namen. Vind ik nooit erg, je zicht op de omgeving is omgekeerd toch weer nieuw. Op de heenweg hebben we een paar mooie foto's genomen van Assos, het miniplaatsje bij een bergachtig uitstulpsel in zee. Op het uitstulpsel een indrukwekkend fort wat herinnert aan vroeger tijden. Omdat het geen strandweer meer is en we Myrtos dus voor een andere dag bewaren, gaan we nog even een kijkje beneden nemen. En dan valt het toch wat tegen. Het is een plaatsje met op het eerste oog vooral verhuurmogelijkheden, nu nauwelijks benut. Het is er stil, op enkele gasten van de twee restaurants na en de enkeling die toch op het strand ligt. De baai is best aardig, maar verder ademt de plaats geen sfeer uit vind ik. Het boekje is echter heel lovend, dus ik ga er maar vanuit dat dit meer mijn beleving is. Enthousiaste verhalen mogen altijd hieronder worden geplaatst...

Assos

Uitzicht op Assos, aan de voet van de uitloper met burcht.


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments