Onderweg naar Ithaka

Bijna

Gepost door: Corry Gepost op: 8 maart 2006 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2006, sabbatical

Terwijl de regen genadeloos op mijn dak neerplettert, zet ik vrolijk nog wat spullen klaar. Zonnebrandcrème, strandlaken, luchtbed, boeken, wandelschoenen, en nog het een en ander. Dag winter, ijs en regen. Welkom lente, bloemen en zon. Nog 10 dagen en we vertrekken naar Griekenland. Niet dat het daar nu alle dagen stralend weer zal zijn, maar ik hoop toch wat meer vrolijkheid dan de grijze deken die vandaag over Zeeland hing. Niettemin, echt last had ik er ook niet van. Om tien voor 8 zat ik achter mijn bureau om daar om half 6 vandaag te gaan. In de tussentijd was het aardig puffelen om mijn ‘to-do-list’ toch wat in te kunnen krimpen. Gek gevoel om zo te werken met een niet te passeren deadline!

Uiterlijk 16 maart moet alles klaar zijn, mijn laatste werkdag voorlopig. Niet te veel nadenken dus en consequent doorgaan..
Maar eenmaal thuis kom ik al aardig in de stemming. Mijn huis is redelijk opgeruimd, want er komt iemand anders een paar maanden wonen. Op één kamer boven na, het lijkt of er een bom is ontploft. Her en der staan tasjes, dozen, stapels en hopen spullen. Het is de bedoeling dat alles uiterlijk eind volgende week in de auto past…

Ook andere voorbereidingen zijn bijna rond. Cadeautjes zijn gekocht, verzekeringen zijn geregeld, alle ‘kwetsbare’ zaken in huis zijn nagezien (inclusief de twee katten..), en… twee weken geleden hebben we twee auto’s gekocht! Op één dag. Moet je niet te vaak doen, slecht voor je hart, maar nu toch wel handig. De zwarte Golf is ingeruild voor een blauw exemplaar mét airco.. Mijn grote wens, die ik eigenlijk al aan de wilgen had gehangen. Maar op zoek naar een barrel voor mijn mede-auto-eigenaar (want ik neem de Golf mee!) voor de komende maanden, stuitten we op deze auto, met een ‘offer you can’t refuse’. En aangezien ik erg van onderhandelen houd, was dat alleen al een uitdaging; kijken of we het eens zouden worden. En inderdaad, sinds twee weken staat hij voor de deur. En wat er ook staat, is een achttien jaar oud, wit peugeotje, een 205. Een barreltje dat zijn naam van ‘ijzersterk nummer’ vooralsnog eer aan doet. Hij rijdt als een tierelier, 130 km/u op de snelweg is geen probleem, start elke dag (ook bij vorst en regen!) en heeft zelfs bagageruimte voor naar schatting 10 bananendozen (reden bij insiders bekend…).

Dus, al met al is de voorbereiding redelijk geslaagd en afgerond. Nog wat kleine dingen, een paar telefoontjes en mailtjes, een stuk of vijf bezoekjes en een leuk afscheidsetentje met een paar vrienden. En dan is het zaterdag de achttiende en vertrekken we. Eerste stop in Trier, mijn geboortestad en een leuke start van de reis. Daarna door naar het Gardameer, en de dag erna naar Ancona. We plannen om maandag de boot te nemen naar Patras… Het volgende berichtje op dit weblog komt vanuit Griekenland. Het was leuk om het voorproeven met jullie te delen, maar nu tijd voor het ‘echte’ verslag. Dus voorlopig pauze…
Ik ga nu nog even kijken of PSV wint vanavond…