Nightboat to Samos
Een paar jaar geleden. Het is half 12 s avonds en we staan in de haven van Naxos te wachten op de boot naar Samos. Het waait stevig, nee eigenlijk stormt het! Windkracht 8 of zo, althans in mijn beleving. Toch twijfel ik er geen seconde aan of de boot zal komen, varen en veilig aankomen. Grieken zijn een zeemansnatie sinds eeuwen, toch? En de schipbreuk bij Paros zou pas een jaar later plaatsvinden. Het duurt en het duurt en er komt maar niets, tot eindelijk rond half 1 er een boot in de verte verschijnt. De lichtjes worden groter en groter. Tot twee keer toe doet het schip pogingen om aan te leggen. Dan vaart hij weg en worden de lichtjes weer kleiner en kleiner. Wat is er aan de hand?
Hoe inspirerend is een sabbatical in Griekenland?
Over krap een half jaar ga ik deze vraag proberen te beantwoorden. Live en op locatie ga ik op onderzoek uit. Een speurtocht naar een veelgeprezen cultuur, stille valleien, verrassende vergezichten, een turquoise zee en onverwachte ontmoetingen. Ik ga al wandelend bergen bedwingen (oké, heuvels denk ik), steden ontrafelen en bijzondere schatten ontdekken. En proberen te ontdekken waarom ik eigenlijk al twintig jaar verliefd ben op Griekenland. Hoewel ik nu ook wel al twintig redenen kan noemen waarom dat zo is...
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.