Zagoriadorpen en de Vikoskloof
Wow, de lucht is weer prachtig blauw en de zon schijnt volop als we wakker worden. Vandaag gaan we een rondje rond het Vikosgebergte rijden en onderweg hier en daar wat wandelen. De hele kloof lopen is niets voor mij, 12 km is wel érrug ver... De Vikoskloof is met zijn 900 meter diepte en 12 km lengte de grootste kloof van Noord-Griekenland. Het is ook de meest belopen kloof op het vaste land.
Op weg naar de Vikoskloof. Helaas is het 35 graden
Het is al weer donderdag, we zijn inmiddels bijna één week en zes landen onderweg. En nu dus sinds drie dagen in Griekenland. Vandaag weer een reisdag te gaan. Na twee nachtjes en één dag uitrusten in Sivota, aan de kust, vertrekken we nu richting bergen. We gaan allereerst richting Ioannina, met als uiteindelijke bestemming één van de Zagoriadorpen. In principe naar Ano Pedina, waar ik iets over gelezen heb en waar volgens SNP en Herman de Blijker een superhotelletje moet zitten. Volgens het verhaal een rustig mooi dorp in een schitterende omgeving en prima uitvalsbasis voor diverse tochten in de omgeving.
En dan op naar Griekenland!
"Het is hier héél stil in deze omgeving. Het enige dat je hoort 's morgens zijn de vogels." Aldus Karin van pension Il Tulipane waar we logeren. Ze was wel nog wat vergeten... De haan die de eerste morgen al om 4.00 uur dacht dat de dag begonnen was. Vanochtend had hij zich gelukkig wat verslapen en kraaide pas tegen zevenen. Deze dag beginnen we zeer relaxed, met een alweer uitstekend ontbijtje. Op het gemakje de auto inpakken en dan met een zeer summiere routebeschrijving in de hand op naar Dolo, een van de eerste plaatsjes waar een prachtig oud Venetiaans paleis zou moeten zijn. We volgen een route die van Padua naar Venetië gaat langs een secundaire weg. Aan deze weg zijn tal van oude paleizen te zien. Veelal vervallen maar regelmatig ook in opknap- of opgeknapte status zoals al gauw zal blijken.
Naar Venetië maar niet alleen!
Al lang niet meer zulke mensenmassa's bij elkaar gezien als in Venetië op het San Marcoplein! Op de voet gevolgd trouwens door Venetië aan het Canal Grande bij het station... Ongelooflijk hoeveel mensen dit op de been brengt. Zou iedereen echt bang zijn dat de stad over een paar jaar in zee gaat zakken? Die kan ik dan wel gerust stellen, ze proberen dat met alle macht te voorkomen. Overal staan hijskranen en wordt gewerkt aan huizen en oevers. Dus het zal allemaal best wel meevallen denk ik.
Venetië aan onze voeten
'Het weer is niet zo goed op het moment, het is veel te koud' zegt de eigenaar van de bed and breakfast 'Il tulipano' in Camponogare waar we net zijn aangeland. Het is bijna half acht 's avonds, 23 graden, licht bewolkt en af en toe schijnt er wat zon doorheen. Tja. Wij vonden het heerlijk toen we uit de auto stapten! Geen regen, zoals rond het Comomeer en zacht qua temperatuur. We stellen hem maar meteen gerust, voor ons is het prima zo! Morgen naar Venetië en daar hoeft het echt geen zon en 30 graden te zijn. Ook liever geen regen trouwens...
Bijna onderweg... dus nu inpakstress!
Zijn er mensen die fluitend wat spullen in een koffer/tas gooien, pasjes en tandenborstel pakken en zo de auto, dan wel trein of vliegtuig instappen? Kan iemand mij dan een stoomcursus geven om ook zo te worden?
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.