Delphi, een prachtige plek boven het olijvendal
Maandag 29 juni. Om half 10 zijn er nog geen dreigende donkere wolken te zien boven de bergen (zoals gistermiddag en -avond), dus we gaan naar Delphi. Het is een prachtige site, vooral ook door de unieke ligging zo halverwege een redelijk steil gebergte en boven het olijvendal (richting Itea) uittorenend. De zon schijnt zacht, het is 24 graden en er waait een lekker windje, kortom perfect!
Athene Galaxidi; druk in Athene
Donderdag 25 juni, vanavond wordt ik uiterlijk om half 8 op het vliegveld van Athene verwacht. Een ritje van zo'n 2 uur als alles meezit. Wat het meestal niet doet, dus ik zal maar op tijd vertrekken uit deze regio. Ik ga rond 10 uur weg uit Tolo en rij eerst naar Nafplio om nog heel even wat te winkelen en een (tweede) ontbijt op het terras te nuttigen. Heerlijke stad altijd om even in rond te lopen. Eigenlijk hoef ik niet te winkelen, want dat heb ik gisteren (het was namelijk bewolkt!!) al uitgebreid gedaan in Argos, dé winkelstad voor Argolida. Maar, Nafplio heeft wat leuke winkels en ik heb tenslotte nog geen nieuwe bikini gevonden...
Terug naar de kust Tolo in Argolida
Zondag is reisdag, althans de ochtend. Om half 10 stap ik in de auto, het is 19 graden en half bewolkt. Via een deels andere route dan eergisteren ga ik terug naar beneden, ik volg vanaf beneden in Kalavrita de borden Tripoli en rij dan via Klitoria (is net een trouwfeest aan de gang in de kerk), Levidi (is ook iets aan de gang waardoor de voltallige politie uit de regio op de been is zo te zien) en een deel snelweg Tripoli-Korinthos via Argos naar Nafplio en daarna Tolo. Ook hier is wat sluierbewolking, maar warm en zonnig genoeg om zo te zien heel Nafplio en Argos naar het strand te doen gaan. In Tolo wel te verstaan. Het is DRUK, DRUK, DRUK, overal staan auto's geparkeerd. Daar had ik even niet op gerekend, ik kan me niet herinneren dat het hier drie jaar geleden ook zo druk was eind juni. Maar, toen was ik hier niet in het weekend geloof ik, dat zal het verschil zijn. Gelukkig rijdt er net iemand weg op een perfect plekje dat ik zo kan innemen. Nu op zoek naar een studio, in principe tot donderdag. Dat lijkt eenvoudig want er is plenty aan accommodatie, maar misschien juist daarom is de keuze weer lastig. Enfin, ik beperk de keus door niet ver van het strand te gaan zitten en niet langer dan 20 minuten te zoeken. En binnen een kwartier ben ik de auto aan het uitladen op het parkeerterreintje op het binnenplein van een klein complex. Zonder fratsen maar een studio die wel oké is en een fijn balkon. Helaas geen internet...
Naar Mega Spilea, een kloof tussen Kalavrita en Diakofti
Vandaag, zaterdag, had ik een wandeldag gepland. Vanmorgen is het heerlijk zonnig, maar koel en vanmiddag wordt bewolking afgegeven, dus de warmte kan geen probleem zijn. Dat is het ook niet, mijn linkervoet is het probleem. Die weigert vandaag te wandelen. Doet vreselijk zeer om onbekende reden, ik snap er niets van en probeer verschillende schoenen uit maar daar zit het hem niet in, het doet 'vanbinnen' zeer. Uiteindelijk doe ik mijn sneakers aan en ga het maar proberen. Kijken waar dit op uitloopt (letterlijk..). Het gaat na een paar minuten wat beter en is op een gegeven moment te doen. Maar een echte lange wandeling wordt dus niks. Ik slenter even over een klein marktje hier in de straat met voornamelijk groente en fruit. Veel mensen staan vooral met elkaar te kletsen!
Vitina Kalavrita; koel in de bergen
Om 9.00 uur stap ik in de auto voor een redelijk lange tocht, van Jefira/Monemvasia in principe naar Levidi en als ik dat niet leuk vind door naar Vitina. Lekker even in de bergen, want koel, wandelen. De tocht voert door een mooi gebied, via Skala en Sparti. De route Sparti-Levidi is weer even zoeken zoals gewoonlijk. Als je niet helemaal standaard volgens 'het boekje' wilt rijden, valt het niet mee. Dan wordt het kaart bekijken, wegen tellen en de stand van de zon in de gaten houden. Enfin, na wat omzwervingen zit ik op het goede pad en volgt op een gegeven moment Levidi. Allemachtig wat een saai plaatsje. De omgeving is best mooi, ik heb ook wel heel aardige maar lonely hotels gezien. Leuk voor een romantische date, maar vandaag even niet. Dus door naar Vitina. Ook daar blijkt het geheel en al verlaten te zijn als ik tegen enen aankom. Op het leukste terras (van de twee) aan het plein ga ik een verse jus drinken en bedenken of ik hier nu wel of niet blijf. Na 10 minuten komt er een Duits en een Nederlands stel zitten en ben ik druk aan het vertalen voor het meisje van de bar. Blijkt geen Engels te kunnen en kan geen (simpele) vraag beantwoorden. Ik vind dat op zich wel bijzonder, omdat ik me heb laten vertellen dat nu toch op alle middelbare scholen Engels wordt gegeven.
Monemvasia, een bonbon voor de kust
Het is echt een heel apart gezicht, de berg waarop het oude Monemvasia is gebouwd. Als een soort reuzebonbon rijst het op uit zee. Gisteravond prachtig in een rode gloed van de avondzon, vanochtend scherp aftekenend in de tegen negenen al felle zon. Het voelt ook al behoorlijk warm aan als ik de dam overloop om een bezoek te brengen aan het stadje op de berg. Gelukkig begint er al gauw een koele bries van zee te waaien, zodat het goed vol te houden is.
Dag Kythira, hallo Monemvasia
Dag Kythira, het was prachtig!
De tijd verstrijkt
Heb net een boekje gelezen van Douwe Draaisma met de aansprekende titel 'Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt'. Het komt erop neer dat het in onze beleving lijkt alsof de jaren steeds sneller om zijn. Zo wens je elkaar nieuwjaar, eet je paaseieren en barbecue en dan knipper je even met je ogen en oeps daar staat de kerstboom alweer. Vroeger, dat wil zeggen toen je oma nog jong was, duurde een jaar ééuwig. Als kind leek er geen einde aan te komen, aan zo'n jaar. En dan terwijl je na je verjaardag alweer met je verlanglijstje voor de volgende verjaardag bezig was... Maar nu denk je 'oh help, alweer een jaar ouder, kan ik nog terug?'
De watervalletjes van Milopotamos
Zaterdag is dan eíndelijk weer eens een geschikte wandeldag, in elk geval vanochtend. Nadat ik gisteren maar weer eens een dagje genoten heb van de altijd aangename combinatie van zonnen en zwemmen, besluit ik vandaag weer wat actiever te zijn. Op naar Mylopotamos om een wandeling te maken uit het wandelboekje van Kythira, dat ik inmiddels op de kop heb getikt. Een wandeling naar watervalletjes en oude watermolens in de kloof.
Het vertraagde leven op Kythira
Dinsdag 9 juni. Op internet las ik dat Griekenland te maken heeft met de eerste hittegolf van het jaar. Ik geloof het meteen, maar moet zeggen dat je daar hier op Kythira toch erg weinig hinder van ondervindt. Ja, het schijnt > 30 graden te zijn, maar met een over het algemeen koel zeebriesje is dat behoorlijk goed vol te houden. Oké, voor lange wandelingen is het nu te warm, al gaat het tot een uur of 9 nog prima (maar dat is wel érrug vroeg opstaan!). Maar verder is de dag prima te vullen. Vooral met strand en veeeeeeeeeeeeel duikjes in zee!
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.