Om je vingers bij af te likken..
Ik zal het maar meteen bekennen, ik heb een hekel aan vieze vingers. Ik was zo'n kind dat niet wilde kleien, een afkeer had van vingerverven en geen snoepjes uit een bak ondoorzichtig water wilde opvissen. Ik griezelde al bij het idee! Mijn handen moesten en moeten gewoon schoon blijven. Ik heb geen smetvrees of zo, dat m'n handen misschien vol bacteriën zitten kan best, maar die zie ik dan in elk geval niet. En voor ik ga koken of eten, was ik gewoon braaf mijn handen... En toch, er is een uitzondering op het geen-vieze-handen-beleid en dat is het eten van gamba's, scampi's of ander lekkers dat je met je handen moet eten...
Ik zie, ik zie… even kijken in de glazen bol
Vanmiddag stelde iemand de vraag wat de trends voor 2011 zouden worden op het gebied van interne communicatie. Kijk, dat vind ik nu leuk, zo'n vraag. Dan pak ik graag de glazen bol erbij op zoek naar een kijkje in de toekomst. Hoe gaat het jaar 2011 de communicatieve boeken in? Gaan we intern ook massaal bloggen, twitteren, onze mening via fora ventileren of blijft de koffiemachine, kopieerapparaat en de receptie 'the place to be' om nieuws te delen?
Kreta
Zee lag stiller onder sterrennacht
Dan een gulden vlies, een zilveren vacht.
Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen
't Zware schip kon zich niet verder stuwen
In het weerstandloze, ijle klare,
En het eiland kwam voorbij gevaren.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.