Confetti
Vandaag eindelijk weer eens op tijd thuis. Op tijd is als het a) nog licht is buiten, b) de katten mij nog niet aanvallen vanwege het late uitserveren van de brokjes en c) ik in theorie nog een lange wandeling zou kunnen maken voordat ik ga koken. Terwijl ik mijn spullen in de auto bij elkaar hark, bedenk ik dat de zon zelfs nog schijnt. Het is een uitnodiging om nog even aan de wandel te gaan en een kwartiertje later loop ik dan ook in de late zonnestralen langs de oever van de Vest. De lucht is nog helderblauw, het water van de Vest is rimpelloos en het gras bezaaid met gele en rode confetti uit de bomen, als een pointillistisch schilderij van Monet. Bijna gedachteloos loop ik er doorheen tot ik plotseling tot mijn schrik besef dat het herfst is. Blaadjes, paddenstoelen, herfst! Hoe kan dat zo ineens, heb ik iets gemist? Ik kijk om me heen en zie onmiskenbaar de tekenen van de herfst. De bomen langs de oever zijn bruin en geel, de zon staat laag, het ruikt zwaar en vochtig en ik voel de druk van de atmosfeer.
Griekenland van A tot Z: de letters D en E
De volgende letters in de serie Griekenland van A tot Z, de D en E. Ik bedenk wel dat door wat suggesties te noemen ik vast andere plaatsen te kort doe! Wie wil kan dan ook gerust aanvullen. Mijn bijdrage gaat over Delphi, Dimitsana, Evia en Epirus.
Fietsen van Athene naar Delphi
Wat een heerlijk vooruitzicht om aan het eind van een drukke week de vrijdagavond op de bank door te kunnen brengen. Muzikaal omlijst door Glykeria, Remos, Notis Sfakianakis en vele anderen geniet ik van wijn, pistache en mijn boek. Nog vier hoofdstukken te gaan en Rosita is net in Patras aangekomen. Op de fiets naar Delphi...
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.