Metsovo, een bergdorp in de zomer
Zaterdagochtend besluiten we om nog een dagje Metsovo te doen en morgen pas richting Ioannina te vertrekken. Jaren geleden was ik eens een middag in Metsovo en kan me eigenlijk vooral de drommen mensen die de straten bevolkten herinneren, en het enorme gekakel op de overvolle terrassen. Gistermiddag was het dorp in rust gehuld en ik ben benieuwd of het vandaag drukker zal zijn. Leuk om een dagje uit te trekken voor dit dorp en omgeving. En, het ontbijt in ons hotel is werkelijk fantastisch, met zelfgebakken brood, cake en vooral lokale producten (jam, 2 soorten kaas, ei, kersen). Dat mag dus best nog een dagje zo...
Meteora, een van de wereldwonderen
Woensdagochtend doen we nog een laatste rondje door Elati en stimuleren de lokale economie nog wat met de aankoop van bergthee en twee youvetsi-ovenschaaltjes. Nog even twee flessen water vullen uit de bron op het pleintje en dan op naar Kalambaka, waar we een van de bekende wereldwonderen gaan bekijken: de Meteora. Maar eerst maken we nog enkele foto's onderweg en stoppen we nog even bij een riviertje en kleine waterval in Pyli.
Een dag vol tegenstrijdigheden
Woensdag 26 juni vertrekken we uit Kala Nera. Nog een laatste shopstop in Volos en dan gaan we op pad naar Kalambaka, waar we de Meteora willen bekijken. We kiezen voor een alternatieve route om het meest saaie stuk (qua landschap), Volos, Larissa, Trikala, te mijden en zetten eerst koers naar Farsala. Je ziet duidelijk dat je hier in een landbouw gebied bent; een grote vlakte waar duidelijk van alles wordt verbouwd (vooral graan, katoen en voedergewassen en tabak in Farsala), en overwegend geel-groen van kleur. Na Mataranga verandert de gewone tweebaansweg plotseling in een brede vierbaansweg met verkeerslichten bij alle kruisingen en op het eind twee grote rotondes. Gedurende het hele traject komen we misschien drie auto's tegen en rijden er twee op dezelfde weg als wij, voor zover we dat kunnen zien dan. Het blijft volstrekt onduidelijk waarom hier zo'n highway is aangelegd. Wie heeft of had hier baat bij?
Tsangarada en de oudste plataan van Griekenland
Maandagochtend willen we een kleine wandeling gaan maken, vanaf het strandje van Lambidou naar het volgende strandje, volgens de kaart een wandeling van 20 minuten (enkele reis). We vertrekken op tijd (denken we) en hopen nog voor de echte hitte even te kunnen wandelen. Vanaf Kala Nera volgen we de al snel behoorlijk stijgende weg richting Milies en Tsangarada. Even na Milies zien we rijen auto's aan twee kanten in de berm geparkeerd. Wat is hier aan de hand? Blijkt er een panayieri te zijn bij de kerk Agia Triada. Bij het toegangsplein is een terras opgezet en een rijdende Kantina zorgt voor de inwendige mens. Overal waar je kijkt staan auto's en lopen mensen. Zo is de kerk snel gevuld!
Pilion, het land van de Argonauten
Vrijdagochtend rijden we na een laatste bezoekje aan 'onze' bakker (jammie: bougatsa als ontbijt!) zo rond kwart over negen weg. In Agios Kambos willen we de boot naar Glyfa, op het vaste land, nemen. Van daaruit is het nog zo'n 70 kilometer naar Volos en dan nog zo'n 20 kilometer naar Kala Nera op de Pilion, wat waarschijnlijk onze bestemming gaat worden. De Pilion is een prachtig schiereiland met een overweldigende natuur. Volgens de overlevering was het de favoriete vakantiestek van de twaalf Griekse goden, wat ik me goed kan voorstellen. Behalve vakantieparadijs was het ook de woonplaats van de Centauren en Argonauten. De berg Pilion heeft z'n hoogste punt op 1551 meter en vooral in het berggebied is het aanmerkelijk koeler dan elders in Griekenland. Het is bij uitstek een wandeleiland.
Het noorden van Evia verkennen
Woensdag besluiten we om de dag te beginnen met een wandeling door Istiaia, het centrumstadje in het noorden. Een echt Grieks, warm en levendig stadje. We winkelen wat en genieten van een freddo cappuccino op een leuk terras. Christel koopt een paar slippers, zoekt eindeloos naar haar favoriete merk zonnebrandcrème en ik tevergeefs naar een nieuwe bikini. Ach, er volgen nog meer winkelsteden dus tegen half één houden we het voor gezien en rijden naar de kust. Volgende stop: Pefki.
Evia, we komen er niet weg
Het vliegtuig uit Amsterdam is stipt op tijd in Athene en ik ook, zodat Christel en ik tegen twaalf uur al onderweg zijn naar Evia. Onze bestemming is Rovies, zo'n 10 kilometer boven Limni, in het noorden van het eiland. Via de snelweg zijn we in een mum van tijd op Evia en dan begint na Chalkida een prachtige bergroute naar het noorden. Dat is ook waar Evia zo bekend om is, om zijn soms spectaculaire uitzichten op bergen (hoog!), groene valleien en zee. In de middag checken we in bij hotel Agnadi (tip van vrienden) en duiken even later in zee. Ons uitzicht voor vandaag is blauw, blauw en nog eens blauw met wat blauw-grijze bergen aan de horizon. Deze kleuren in de loop van de avond naar roze, rood en oranje en we besluiten dat we hier zeker twee dagen blijven.
Naar de bergen
"Als je durft moet je dit echt doen hoor" zei mijn vriendin toen ik haar mailde dat Eleni, haar schoonzus had gezegd dat ik best een paar dagen bij haar mocht logeren in Gymno. En 'durven', heeft dan mede te maken met het feit dat de voertaal dan Grieks zal zijn. Enkel Grieks wel te verstaan en geen uitwijkmogelijkheid naar het Engels. Maar Gymno is prachtig gelegen, te midden van de bergen rond Nemea en ik wil er erg graag eens rond gaan kijken. Zo'n vriendelijk aanbod is dan toch niet te weerstaan?
Van Epidavros naar Galatas
Mijn hotel in Epidavros (Apollon) ligt meteen aan het strand, buiten het dorp. Er zijn weinig gasten en het is zeer rustig aan het strand. 's Avonds hoor je alleen het ruisen van de zee.
En dan nu… Epidavros
Na bijna drie weken, met twee onderbrekingen op Amorgos en Syros, ga ik dan nu Naxos echt verlaten. Zaterdagochtend om 9 uur sta ik met de auto in de rij voor de boot. Als deze arriveert rij ik tussen brikjes en luxe mercedessen de boot op en parkeer de auto inmiddels bijna geroutineerd in een klein vakje. Ik ga nu echt onthouden in welke garage ik sta en door welke deur ik erin kom en na een minuut of 10 zoek ik een plekje in de airseats. Het is buiten bewolkt en windkracht 6, dus voor mij geen dekstoel deze vaart!
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.