Paros en Santorini
Gastblog van Sylvia en Ronald; 26 mei - 1 juni 2013
Zondag 26 mei nemen Ronald en ik afscheid van Corry en varen we naar Paros. Het hotel heeft uitzicht op zee en haven, dus dat is al genieten. In vergelijking met Naxos is het erg stil op Paros en we missen de gezelligheid van Naxos.
Reis door acht landen volbracht
Vrijdagochtend rijden we na een lekker ontbijtje op het gemakje weg, nog even op zoek naar een supermarkt ('bestelling' van een kennis in Nederland regelen) en dan op naar Trier. De grens is verrassend dichtbij, via een ingenieus parcours (paar rondjes rijden) stuiten we ineens op twee douaniers die diverse auto's van de weg plukken, maar ons niet! En zo zitten we al snel op de weg richting Bazel.
Naar huis… maar eerst nog het Comomeer
En dan is het toch opeens woensdag 3 juli en is de laatste dag in Griekenland aangebroken. Snif. Ook een reisje van acht weken komt dus blijkbaar gewoon een eind, en wel vandaag. We trakteren onszelf op een lekker 'Grieks ontbijt' (volgens de menukaart) en genieten nog even van het uitzicht op de mooie baai in Parga. Het ontbijt bevat zelfs tiropitta en spanakopitta (kaas- en spinaziepasteitjes), dus ook de lunch is al deels geregeld.
Terug naar de kust
Na een lekker ontbijtje met een stemmig kerkmuziekje als omlijsting vertrekken we zondagochtend uit Metsovo. Op naar Ioannina, waar we wat willen rondkijken en tussen de middag willen eten. We tappen nog even een paar flesjes water bij de plaatselijke bron en gaan op weg, uitgezwaaid door de hotelfamilie. "Misschien tot volgend jaar?" zegt de eigenaar. Was het maar waar, maar elk jaar zo'n uitgebreide reis zit er toch niet in. Vinden mijn collega's vast niet leuk...
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.