Griekenland in mei
Het was wel even puzzelen. Hoe proppen we het maximaal toegestane gewicht aan hand- en ruimbagage in de tot onze beschikking staande koffers en tassen? Dat betekent mooie strakke stapeltjes, wegen, bellen ("hoeveel kilo heb jij al?"), herverdelen, toch maar weer wat eruit halen en nog eens bellen ("hoeveel kan er ik nog bij doen?"). Maar maandagochtend 25 mei zit dan toch alles in de auto en zijn we op weg naar vliegveld Eindhoven. Dat we dat straks allemaal door de straten van Piraeus moeten slepen daar denken we nog maar even niet aan. Het is voor een goed doel...
Zin in een zuidelijk gerecht dat er ook mooi uitziet? Tomatenburgers!
Vaste prik tijdens mijn vakanties de laatste jaren: steeds weer op zoek naar een taverna die tomatenkeftedes (versgebakken tomatenburgers) serveert. En dan proeven, wachten op de beste en vervolgens bedenken, wat zit er allemaal in? Want ja, stiekem wil ik deze natuurlijk ook zelf gaan maken. Een paar weken geleden was het zo ver, na twee keer proefbakken, serveren aan kritische vrijwilligers (nooit lastig te vinden..) en het recept een beetje aanpassen, heb ik nu de beste mix te pakken!
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.