Meubeljacht en ouzo drinken
En dan is Pasen weer voorbij. De drukte is eigenlijk ook meteen weer over en relaxed doen we wat boodschappen aan 'de overkant'. Drie minuten met een taxibootje, voor je het weet moet je er al weer uit... Het uitzicht op Poros blijft fantastisch, met ons huisje als een mooie vlek tegen een decor van groen.
Een tweede thuis op Poros
Geroutineerd parkeren we zaterdag rond een uur of vier de auto in parkeergarage 2 van de boot. Wijs geworden van eerdere reizen ("ik weet zeker dat we links stonden, waar staat die auto nu?") denken we er zelfs meteen aan om goed te kijken waar we boven aan komen om zo de volgende dag gemakkelijk in omgekeerde volgorde de weg terug weer te kunnen vinden. Het leek druk op de parkeerplaats aan de haven maar eenmaal aan boord blijkt de boot maar voor ongeveer de helft gevuld. We vinden snel een plekje aan het raam. Uitkijkend over een kalme blauwe zee zwaaien we Italie uit en dromen al van Griekenland. Maar eerst nog een etentje, een nachtje en een halve dag aan boord.
Fahr'n, fahr'n, fahr'n auf der Autobahn
En ja hoor, daar gaan we dan. Donderdagochtend even half negen rijden we de straat uit, op weg naar een nieuw avontuur. De komende drie dagen zullen we vele uurtjes doorbrengen op de autosnelwegen tussen Middelburg en Ancona. We zijn nog niet bij Goes of de vakantiestemming zit er al behoorlijk in.
Bijna op weg
De auto is volgepakt, de route is uitgestippeld en de overnachtingen zijn gereserveerd. We kunnen op pad. Nou ja, bijna dan. Nog een nachtje slapen en oja, ook nog even verzinnen waar de kleine reistas, paar plastic zakjes, stapel tijdschriften en twee boeken gepropt moeten worden. En het fototoestel moet natuurlijk ook nog mee, het statief laat ik maar thuis. Gaat echt niet meer, alle gaatjes zijn eigenlijk al gevuld...
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.