Daar gaan we weer.. op naar Poros
Ineens is het zaterdag en zingt m'n telefoon me om 5.15 wakker met het bekende Griekse liedje. Ik zucht toch even diep want dit tijdstip is niet mijn favoriete moment om op te staan. Maar aangezien ik in de trein van half zeven wil zitten en ik daarvoor nog wel wat moet doen, kom ik toch maar overeind en schiet in de doe-stand. En zowaar, om half zeven plof ik in de trein neer en vertrouw er maar op dat ik niets vergeten ben. Ik heb op Schiphol in elk geval alle tijd voor koffie, een verlaat ontbijt en om eventueel ook nog wat vergeten spullen te scoren.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.