Smakelijk eten!
Eén van de leukste dingen des levens. Eten. Mmmmm. Smullen van heerlijke hapjes, smakelijke schotels en verrassende lekkernijen. Mijn kookboekenvoorraad is zo groot, dat ik begonnen met een deel maar weer te verkopen. Kon toch nooit meer iets vinden. Wat overblijft van deze nuttigheidsscreening is een beperkte collectie, met o zo lekkere inhoud. Althans, als het op tafel staat. Daar horen in elk geval zo’n acht Griekse kookboeken bij. Ook al weet ik dat ik misschien wel alle soorten recepten al heb, ik kan toch slecht weerstand bieden aan een nieuw exemplaar. Vooral als er van die superverleidelijke foto’s in staan, waardoor je meteen naar de markt en winkel rent om alle benodigdheden.
Winter in Griekenland
In de ban van sneeuw en ijs, dramatisch pratend over Siberië in Europa, verbazen de Grieken zich erover hoe het winter kan zijn in hun land. Terwijl de Odos Attiki veranderd is in een spiegelgladde, strakke ijs’highway’, en inwoners zich dagelijks afvragen of Siberische tijden zijn aangebroken, kijk ik naar de beelden op TV met een mengeling van medelijden en leedvermaak. Ze zijn het duidelijk niet gewend, het worstelen met gladheid en grote hoeveelheden sneeuw. Ik zie iemand met een tuinschepje de sneeuw van z’n dak scheppen. Iemand anders probeert toch met een scooter een ijzellaag op de weg te trotseren (wat natuurlijk mislukt…dat kon ik hem meteen wel vertellen). Een verslaggever ondervraagt gestrande automobilisten hoe ze overleven in deze onmetelijke sneeuwfile. Een béétje winter, en het land is in rep en roer.
Nee, dan wij, smekend om wat ijs en sneeuw. Stiekem hopend dat sneeuwpoppen eindelijk eens langer leven dan drie dagen. Marathons op natuurijs, avonden op schaatsen op de stadsgracht, koek en zopie, warme erwtensoep, mutsen, open haard en rode port. Mmmm, winter in Nederland, laat maar komen!
Want, dan is het des te sneller voorjaar. De sneeuwklokjes wagen het al om naar boven te komen, maar oeps.. wat is het koud. Ik zie ze denken, waar blijft die warme sneeuwdeken?
Traveling light???
Cola light, oké, eventueel. Becel light, tuurlijk. Chips light, nou misschien… Maar traveling light…? No way! Beetje comfort in den vreemde moet een mens hebben, als je het mij vraagt. Als ik half maart naar Griekenland vertrek, zal de auto bijna door zijn assen zakken. De wielen zullen zuchten en kreunen bij zoveel, in hun beleving vast overbodige, balast. De wanden worden opgerekt, de kofferbak kan nog net dicht. En op de achterbank? Geen plaats voor lifters. Niet dat ik überhaupt plannen had om die mee te nemen, hoor. Ben ik veel te schijterig voor. Ik zie dan meteen een potentiële bedreiger voor me, of naast/achter me om precies te zijn. Mensen die ik ken zijn altijd welkom om mee te rijden, maar hoe zielig iemand ook langs de kant van de weg met z’n bordje ‘Venetië’ of zoiets staat, ik trap er niet in als ik hem/haar niet ken! Sorry, mensen, ik kan er niets aan doen, zal misschien de opvoeding wel wezen… (sorry pa en ma). Maar goed, er is ook geen plaats. Dat is duidelijk. Want ik ga tenslotte VIJF MAANDEN op pad, dus dan héb je wat nodig! Een doos met boeken is dan nog wel het minste. Een dag niet gelezen is een dag niet geleefd, niet waar? Maar ook koffers vol kleding moeten mee. Tenslotte is het in maart misschien nog koud, het kan regenen en sneeuwen, in mei is het aangenaam en wordt er veel gewandeld en ’s middags gezond.
TV-hater wordt TV-verslaafde door ERT
Tegenwoordig ben ik helemaal op de hoogte van het nieuws in Griekenland. Nou ja, min of meer dan. Erg verguld dat ook in Zeeland digitale TV mogelijk bleek, mét een Griekse zender, ben ik een paar weken geleden spoorslags naar een TV- en nog veel meer- leverancier gerend. Vanaf dat moment zit ik dagelijks aan de buis gekluisterd. Ik, TV-hater pur sang, die nooit kan meepraten over TV-helden, reclames, detectives of andere series, kijk vrijwel DAGELIJKS naar ERT-Sat, de Griekse zender die ook in Nederlandse huiskamers te zien is. Ik kijk toeristische programma’s, spelletjes, series (hoog GTST-gehalte), sport, muziek, en natuurlijk nieuws en actualiteiten. Geniet van historische sneeuwval in het Noorden, van de regen en storm op de eilanden, van reclame voor parfums, reportages over mij volslagen onbekende ‘stars’ en natuurlijk van de vele typisch Griekse landschappen, steden en vergezichten die voorbij komen. Smullen dus. En eerlijk gezegd valt het me zwaar om de programma’s goed te volgen, een soap valt nog wel mee, maar nieuws is een zware kluif. Het woordenboek ligt standaard op de bank, maar biedt nog weinig soelaas. Het inspireert wel tot veel studeren…
Dagdromen en een reisboek
Op zoek naar een adres van een studio in Parga waar ik eens ben geweest, blader ik wat door mijn reisdagboek. Of eigenlijk, reisverslagboek, want heftige zieleroerselen kom ik er niet tegen. Terwijl daar soms toch best wel aanleiding toe was. Maar hoewel het overwegend wat nuchtere beschrijvingen zijn van prachtige plaatsen, geweldige vergezichten en dromerige stadjes, zit ik al snel toch geboeid te lezen. Het oja en dat is waar ook vult mijn gedachten. Twintig jaar reizen brengt toch heel wat leuke gebeurtenissen mee.
WK voetbal in Griekenland
Ja, we gaan naar het WK-voetbal in Berlijn. Het is Marco gelukt om een team te smeden dat met veel enthousiasme voor het voetbal en voor elkaar (oké, ook met wat geluk) in staat bleek om zich te plaatsen voor het eindtoernooi. Leuk, ik verheug me er al op om te kijken! Altijd wel, maar volgend jaar helemaal. Dan zal ik kijken in de zwoele buitenlucht op een Grieks terras, temidden van andere voetballiefhebbers. Genieten van de prestaties van het Nederlandse team (hoop ik), maar ook wel van de reacties van alle anderen om mij heen. Het blijft een belevenis om in het buitenland tussen vakantiegangers te kijken naar wedstrijden van verschillende bijbehorende voetbalploegen.
Lezen, dromen en jezelf verplaatsen
De judaskus, het derde huwelijk en ten noorden van Ithaka. Lees en geniet . Weer drie boeken die de moeite waard zijn om te lezen. Als je van Griekenland houdt. Maar eigenlijk ook wel als dat niet het geval is..
Reizen door het lezen van een boek
Het lezen van reisliteratuur is als astraal reizen. Relaxed, in je stoel, bed of waar dan ook jezelf verliezen in avonturen, uitdagingen en ellende van anderen. En dan bedenken, zou ik ook De Peter Mayles van tegenwoordig gaan overal heen, niet alleen naar Frankrijk. Ze verbouwen huizen en kastelen in Italië, beginnen een nieuw leven in Spanje, trekken langs paradores in Portugal, beginnen een hotel in een medina in Marokko en reizen langs oude herinneringen door Griekenland. Natúúrlijk is het allemaal wat overdreven en zijn ze uiterst ontspannend of uiterst wanhopig, maar het lezen is niettemin soms heel inspirerend.
Nog 24 weken hard werken, en dan... slowlife
Vanavond eindelijk maar eens mijn vakantiefoto's van dit jaar bewerkt. De een wat groter, de ander wat lichter, een volgende met meer contrast. Lang leve digitale fotografie, welkom beetje (gezichts)bedrog. Want was die lucht wel echt zo blauw? En die zee zo diep turkoois....? Ach, wat maakt het uit. Wat telt is het gevoel dat je krijgt als je de foto bekijkt. Een warm tintelend gevoel van herinnering en verlangen. Van sommige foto's kun je dus geen genoeg krijgen.
Nightboat to Samos
Een paar jaar geleden. Het is half 12 s avonds en we staan in de haven van Naxos te wachten op de boot naar Samos. Het waait stevig, nee eigenlijk stormt het! Windkracht 8 of zo, althans in mijn beleving. Toch twijfel ik er geen seconde aan of de boot zal komen, varen en veilig aankomen. Grieken zijn een zeemansnatie sinds eeuwen, toch? En de schipbreuk bij Paros zou pas een jaar later plaatsvinden. Het duurt en het duurt en er komt maar niets, tot eindelijk rond half 1 er een boot in de verte verschijnt. De lichtjes worden groter en groter. Tot twee keer toe doet het schip pogingen om aan te leggen. Dan vaart hij weg en worden de lichtjes weer kleiner en kleiner. Wat is er aan de hand?
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.