Donkere wolken boven Griekenland
De donkere wolken boven Patras spreken boekdelen. Hier even geen zonovergoten Griekenland, zinderend van de warmte en loom als een schildpad in de zon. Ik wil het zeker weten en loop nog even naar het bovendek, voordat we de auto op moeten zoeken. De opluchting is groot als ik merk dat het er weliswaar dreigend uitziet boven land, maar dat de temperatuur nog steeds heerlijk is als je uit de wind blijft. De aanblik van de brug der bruggen zorgt voor een opwindend gevoel, het is echt, we zijn er. Bijna dan, en dat dreigt nog even mis te gaan als we even later met de lift naar het autodek gaan. Waarom staat er bij de liftknopjes geen keuze voor garage 7? We kunnen kiezen uit 2, 3 of 4 en in geen van deze garages staat onze auto...
Daar gaan we… Griekenland wacht op ons!
En ineens is dan toch zover. De auto is volgepakt, de zorg voor huis en have overgedragen en de navigatie ingesteld op ons eerste overnachtingsadres. Over een uurtje vertrekken we naar Colmar en ik doe mij best om stressles dit laatste uur door te komen. Ik drink een kop koffie, prop nog wat spullen in mijn 'eerste dagen tas' en doe een laatste rondje door de tuin. En dan nu ruim acht lange weken vrijheid voor de boeg...
Communicatie op locatie
Terwijl ik dit schrijf kijk ik uit op een eindeloos blauwe zee met wat verdwaalde eilanden aan de horizon. De boottocht van Italië naar Griekenland zit er bijna op en ik verheug me op een paar weken rondtoeren in dit prachtige land. Met onze eigen auto en dus alle vrijheid om waar dan ook naar toe te gaan en te blijven zolang het ergens leuk is. Zelf rijden in Griekenland is een avontuur en niet alleen vanwege het meer dan roekeloze rijgedrag van de gemiddelde Griek (Griekenland hoort bij de landen met een zeer hoog aantal verkeersslachtoffers, drie maal zo hoog als in Nederland). Ook en misschien vooral vanwege de volstrekte willekeur van snelheidsaanduidingen, waarschuwingen voor gevaarlijke situaties en de vele overvolle borden van de Griekse ANWB, waar je eigenlijk even stil moet blijven staan om te kunnen zien welke kant je op moet.
5 mei: Middelburg boekenstad, met .... het Griekse hoekje!
Afgelopen weekend heb ik voor een groot deel doorgebracht tussen de boeken. Leesboeken, kijkboeken, studieboeken, ... Heerlijk genoten van het inkopen op zaterdag en het uitzoeken van deze nieuwe en heel veel al eerder ingekochte boeken op zondag. De voorbereiding voor Middelburg Boekenstad is gestart. Op 5 mei stallen we een groot deel van onze collectie uit op twee kramen op de Middelburgse markt. Een deel van de ruimte is gereserveerd voor het 'Griekse hoekje': zo'n 150 boeken die Griekenland gerelateerd zijn. Boeken over Griekenland, over de mythologie en oudheid, boeken die zich afspelen in Griekenland, Griekse literatuur (vertaald), reisverslagen, fotoboeken, enzovoort. Ik hoop dat het smullen is voor de Griekenlandliefhebber!
Koken met kruiden… dit keer met tijm
En nog steeds is het koud. Bibberbibberkoud. Ik wil LENTE!! Mijn verlangen naar zon en warmte maakt het koken wel makkelijk want het moet in de eerste plaats verwarmend zijn en vooral een (groot) zuidelijk tintje hebben. En daarom kook ik in elk geval met Mediterrane ingrediënten en kruiden. Vandaag met tijm.
Nog iets meer dan zes weken en dan … acht weken Griekenland!
Lang naar uitgekeken en nu komt het dan toch echt snel dichterbij. Ik ga weer een lange reis maken door Griekenland. We vertrekken op 9 mei en begin juli ben ik weer terug in Nederland. Acht weken genieten van luieren in een warm zonnetje, wandelen in een kleurrijke en rustgevende omgeving, zwemmen in een turquoise zee, heerlijk eten op een leuk terrasje en kletsen met gastvrije mensen. Dat hoop ik allemaal in elk geval! Natuurlijk is er ook een andere kant. Griekenland staat er anders voor dan in 2009 toen ik er een paar maanden was. De situatie is behoorlijk verslechterd en de vooruitzichten zijn ook nog niet al te hoopgevend. Tegelijkertijd hoop ik dat er ook tekenen van kracht te zien zullen zijn, van aanpakken en vooruit willen. Van met elkaar ervoor zorgen dat er nieuwe kansen komen. En die benutten om het beter te krijgen met z'n allen.
Lezend meevaren op een Grieks schip midden jaren zeventig: ‘Maidentrip’
Ik was het al lang van plan maar afgelopen weekend heb ik dan toch eindelijk 'Maidentrip' gelezen, een roman van de Zeeuwse Marjon Sarneel. Het verhaal speelt zich af midden jaren zeventig. Het verhaal begint bij de ontmoeting tussen hoofdpersoon Heleen en de Griekse zeeman Dimitris, in het café dat Heleen samen met haar moeder drijft in Terneuzen. Eigenlijk kan ze niet weg uit het café maar natuurlijk kan ze de uitnodiging van Dimitris om hem te bezoeken in Griekenland niet weerstaan. Zo begint een avontuur dat langer duurt dan Heleen aanvankelijk dacht.
Een Grieks etentje met onderbrekingen
De tuin ligt er nog wit en koud bij. De verwachting is zelfs dat er morgen nog een laagje sneeuw bij gaat komen. Jazeker, het ziet er sfeervol en vooral mooi winters uit, en tegelijkertijd denk ik ook 'kkkkkkkoud'. Buiten bedoel ik, hier binnen is het heerlijk warm en het ruikt er zonnig en geurig naar groenten en kruiden. Want ik ben een Grieks etentje voor straks aan het voorbereiden. Briam, een ovenschotel van verse groenten en aardappelen, en daarbij bifteki jemista en païdakia, oftewel met feta gevulde gehaktplakken en lamskoteletjes. Jammie, dat wordt smullen. Het recept voor de briam komt uit het kookboek 'De Griekse keuken thuis'. En nu schenk ik vast een glas wijn in...
Delen
We delen ons suf tegenwoordig. Spullen via Marktplaats, ideeën via Twitter, nieuws via Facebook, filmpjes via Youtube, interessante sites via Delicious, eten via Thuisafgehaald en ga zo maar door. Als kind was ik nooit zo delerig, misschien een gevolg van zes jaar alleen opgroeien. Mijn zusje maakte daar echter na enkele jaren resoluut een einde aan. Zij deelde graag en veel. Vooral mijn spullen en al snel liet ik zelfs het huilen na, want helpen deed dat niet. Ik leerde dat delen twee kanten heeft en het leven heel wat leuker maakte. En eigenlijk is dat nog steeds zo.
Griekenland van A tot Z: de letters F en G
Ambitieus ben ik aan deze serie begonnen, met de gedachte twee keer in de week een volgende bijdrage te posten. O hoe naïef... Opgegeten door de tijd lukt het me nauwelijks om twee keer per kwartaal een blog te schrijven! Enfin, hier dan nu toch de volgende letters in de serie, de F en G. Wat een heerlijke letters! Diverse prachtige plaatsen passeren de revue, zoals Fira, Georgioupoli en Gythion.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.