Viewing entries tagged with 'Evia'
Biologische olijfolie uit Evia - Griekenland
Vrienden van mij wonen sinds enkele jaren in Rovies op het eiland Evia. Ze hebben een olijfboomgaard met 80 bomen en maakten afgelopen jaar voor het eerst zelf hun olijfolie. Voorheen werd dit gedaan door bevriende inwoners van het dorp. Omdat ze hun (biologische) olijfolie voor het eerst ook op beperkte schaal gaan verkopen, vroeg ik Susan om een gastblog te schrijven op deze website. Heb je belangstelling voor hun heerlijke (weet ik uit ervaring!) olijfolie, dan kun je deze bestellen via de site. Levering voorjaar 2020.
Het noorden van Evia verkennen
Woensdag besluiten we om de dag te beginnen met een wandeling door Istiaia, het centrumstadje in het noorden. Een echt Grieks, warm en levendig stadje. We winkelen wat en genieten van een freddo cappuccino op een leuk terras. Christel koopt een paar slippers, zoekt eindeloos naar haar favoriete merk zonnebrandcrème en ik tevergeefs naar een nieuwe bikini. Ach, er volgen nog meer winkelsteden dus tegen half één houden we het voor gezien en rijden naar de kust. Volgende stop: Pefki.
Evia, we komen er niet weg
Het vliegtuig uit Amsterdam is stipt op tijd in Athene en ik ook, zodat Christel en ik tegen twaalf uur al onderweg zijn naar Evia. Onze bestemming is Rovies, zo'n 10 kilometer boven Limni, in het noorden van het eiland. Via de snelweg zijn we in een mum van tijd op Evia en dan begint na Chalkida een prachtige bergroute naar het noorden. Dat is ook waar Evia zo bekend om is, om zijn soms spectaculaire uitzichten op bergen (hoog!), groene valleien en zee. In de middag checken we in bij hotel Agnadi (tip van vrienden) en duiken even later in zee. Ons uitzicht voor vandaag is blauw, blauw en nog eens blauw met wat blauw-grijze bergen aan de horizon. Deze kleuren in de loop van de avond naar roze, rood en oranje en we besluiten dat we hier zeker twee dagen blijven.
Naar Loutraki of Karystos op Evia; 2 - 5 juli
Zondag stap ik om negen uur in de auto. Onderweg valt me weer op dat de route naar Athene toch wel perfect is nu, met de splinternieuwe tunnels in de buurt van Elefsina. Ging ik in april nog langs de berg, nu er doorheen! Loutraki is een echt Griekse badplaats, leuk en druk, maar nu duidelijk geen goed moment om hier te zijn. Ik ben er om elf uur, het is windstil en smoorheet en beredruk. Nadat ik wat heb gedronken, en het duidelijk is dat appartementen meestal pas na zes uur beschikbaar zijn, ga ik weg. Op naar Evia. Om tien voor drie ga ik aan boord in Rafina voor een bootreisje van een uurtje, naar Marmari. Daarna naar Karystos. Het is er heerlijk koel, het waait lekker en bevalt me prima. Ik herinner me weer een restaurantje tegenover het strand aan de noordkant van Karystos, waar het zo lekker was. En inderdaad, ook bij herhaling héérlijk (Mesa Exo) en erg leuk om te zitten, beetje trendy. Binnen hebben ze als decoratie aan de wanden een expositie van allerlei Griekse voetbalmomenten. Grappig. Ik eet de beste penne met tomatensaus ooit! Je krijgt er standaard een toetje, een overheerlijke pannacotta. Mmmmmmm, morgen weer...
Eretria - Kala Nera; 12 - 16 juni
Eretria ligt gevouwen rond een hoekje in de Golf van Evia, het water tussen Evia en het vaste land van Griekenland. Het heeft drie kades, waarvan twee met allerlei terrasjes. Gezellig plaatsje. Ons hotel heeft een zwembad waardoor we de verleiding niet kunnen weerstaan om op de aankomstdag eind van de middag aan de rand van het zwembad op een ligbedje nog wat van de zon te genieten. Het zwembad delen we overigens met de zwaluwen in de buurt die eind van de dag over het water scheren om even af te koelen. Helaas is de zon de volgende twee dagen wat schaars. Ook ’s avonds is het niet echt aangenaam, zodat we na een snelle borrel toch maar in het appartement voetbal gaan kijken. Dinsdag wandelen we een dagje in de omgeving, gevolgd door wederom een zwempartij en een avondje shoppen in Halkida. We struinen wat schoenen- en kledingwinkels af, ik bezwijk voor een paar echt Griekse slippers en een hemdje. In een CD-winkel wil ik wat CD’s kopen, waarbij de verkoopster meteen vraagt of ik misschien kopieën wil, voor vijf euro per stuk… Dat is me toch nog nooit gevraagd in een officiële winkel. Ik waag het erop en ze blijken prima in orde te zijn! Verder genieten we wat van het uitzicht (en de ouzo) op één van de terrassen aan de kade.
Evia, Pinksteren in Limni; 8 - 12 juni
Donderdagochtend gaan we op pad naar Evia. Daar heb ik in Limni een studio gereserveerd tot maandag, dus tijdens het Griekse Pinksteren (Pendikosti) wat ook een belangrijk religieus feest is in Griekenland. Op tweede pinksterdag is tevens het ‘feest van de Heilige Geest’. We besluiten om niet direct via de snelweg te gaan, maar een route langs de kust te kiezen. Helaas. Ook deze, zo op het oog gedetailleerde, wegenkaart is een echte Griekse kaart. Vol verrassingen. Dus wegen die net wat anders lopen. Wegen die lijken door te gaan, maar dat toch niet doen. Enzovoort. Met als gevolg dat we heel wat heen en weer rijden. Na een paar uur, en echt wel vele leuke weggetjes later, zijn we het beu en rijden naar de snelweg. Zo zijn we toch nog in de middag op Evia.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.