Samen, dichtbij en echt: communicatie in 2016
Vorige week vroeg iemand mij welke communicatietrends ik voor Zeeland belangrijk vond en dan met name voor mijn werk. Leuke vraag, waar ik niet lang over na hoefde te denken. Nieuwe trends komen natuurlijk nooit echt uit de lucht vallen. Als je voortdurend luistert en om je heen kijkt kan je het allemaal zien aankomen...
Poros en Syros - op bezoek bij vrienden
Het is altijd leuk om opgehaald te worden en dat is ook op Poros het geval. Spyros, de man van mijn vriendin haalt ons op. Hij woont in de zomermaanden op Poros en zal ons in een paar dagen het hele eiland laten zien. Het hele eiland is wel in een uurtje rond te rijden, maar wij gaan vooral te voet op verkenningstocht.
Griekenland in mei
Het was wel even puzzelen. Hoe proppen we het maximaal toegestane gewicht aan hand- en ruimbagage in de tot onze beschikking staande koffers en tassen? Dat betekent mooie strakke stapeltjes, wegen, bellen ("hoeveel kilo heb jij al?"), herverdelen, toch maar weer wat eruit halen en nog eens bellen ("hoeveel kan er ik nog bij doen?"). Maar maandagochtend 25 mei zit dan toch alles in de auto en zijn we op weg naar vliegveld Eindhoven. Dat we dat straks allemaal door de straten van Piraeus moeten slepen daar denken we nog maar even niet aan. Het is voor een goed doel...
Zin in een zuidelijk gerecht dat er ook mooi uitziet? Tomatenburgers!
Vaste prik tijdens mijn vakanties de laatste jaren: steeds weer op zoek naar een taverna die tomatenkeftedes (versgebakken tomatenburgers) serveert. En dan proeven, wachten op de beste en vervolgens bedenken, wat zit er allemaal in? Want ja, stiekem wil ik deze natuurlijk ook zelf gaan maken. Een paar weken geleden was het zo ver, na twee keer proefbakken, serveren aan kritische vrijwilligers (nooit lastig te vinden..) en het recept een beetje aanpassen, heb ik nu de beste mix te pakken!
Middelburg boekenstad in mei; met 1 kraam in Griekse sferen!
Over twee maanden is het zover, 3 mei is het Middelburg Boekenstad. Zo'n 140 kramen staan dan op de markt en één ervan is in Griekse sferen. Ruim 200 Griekenland gerelateerde boeken staan nu nog op boekenplanken en in dozen, maar op 3 mei staan ze allemaal in onze boekenkraam. En daar zitten veel nieuwe vondsten bij! Het afgelopen jaar hebben we weer van alles ingekocht in Nederland en België. Wij staan voor de vierde keer op deze markt. Afgelopen jaren was het steeds druk, gezellig en erg leuk om met bezoekers te praten over Griekenland en over vakanties in dat prachtige land. Ik kijk er weer naar uit!
Een groot hart
Een prachtige zondagmiddag, de laatste dag van mijn vakantie, als je weekenddagen bij je vakantie mag tellen. Morgen weer aan de slag voor een veilig Zeeland, maar vandaag is het nog even genieten van een heerlijke wandeling door een zonnig Middelburg. Al wandelend realiseer ik mij hoe heerlijk het is om hier veilig te wonen en niet rijk te zijn in Nederland maar wel schatrijk op wereldniveau.
Milos, het eiland van Aphrodite
Milos is het eiland van Aphrodite. Zeggen Milotianen zelf. Ik meen dat Cyprus dat ook zegt, maar dat terzijde. Feit is dat ik me niet kan voorstellen dat iemand niet op slag verliefd wordt op dit bijzondere eiland, dat als een van de zuidelijke Cycladen enerzijds op en top Cycladisch is en anderzijds juist helemaal niet. Met z'n vulkanische landschap, grilllige rotsformaties, warme bronnen, veelkleurige rotsen en traditionele witte dorpjes is het een van de spectaculairste eilanden die ik ooit heb gezien.
Wandelen in een ansichtkaart
Zaterdagmorgen zijn we vroeg wakker na een lekker nachtje slapen in stilte. In het hotel hoor je helemaal niets, geen muziek, geen stemmen en al helemaal geen knetterbrommertjes. Beneden in de tuin wacht het ontbijt. Een regionaal ontbijt is ons beloofd, het klinkt aanlokkelijk en we gooien snel het noodzakelijke in een tas om mee te nemen op de wandeling naar Chora, zo'n 3 kilometer verder en boven Karavostasi. Maar eerst eten, wat inderdaad heel erg lekker blijkt te zijn.
Folegandros, een onbekende spot in de Egeïsche zee
"Nou ja, de boot moet ook uit Lavrio komen. Dat is misschien wel ver". De Griek voor ons in de rij dit dit zegt is duidelijk geduldiger dan gemiddeld. We staan te wachten op de boot die ons naar Folegandros gaat brengen. De een na de ander in de wachtruimte doet een rondje om het gebouwtje heen naar de aanlegsteiger en kijkt verlangend richting Paros. Dáár moet de boot vandaan komen. Maar dat doet hij voorlopig nog niet zo lijkt het. Dan sijpelt het bericht door dat hij nog anderhalf uur vertraging heeft. Pffff. Dan toch eerst nog maar een kafedaki halen aan de boulevard.
Naxos, bekend, gastvrij en blijvend geliefd
De Aqua Spirit gaat er ruim drie uur over doen om Naxos te bereiken. En dat is geen straf onder deze condities: zon, heerlijke temperatuur, blauwe zee en de kans om dolfijnen te spotten. We koersen dan ook meteen naar het bovenste dek, ploffen de rugzakken in een hoek en vermaken ons de volgende uren prima met kijken, kletsen en foto's maken.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.