Was het maar vast voorjaar...
Tjonge wat is het warm.. uit die jas! Een blauwe lucht, de warmte van de zon, het is 19 graden... in Griekenland. Helaas, niet voor mij dus, ik zit in Nederland en lees in de Volkskrant dat het in Athene al volop lente is. Iedereen zit er op een terras, vertelt zinderende verhalen, drinkt wijn of bier en bedenkt wat te doen vanavond...
Gelukkig vertelde de Griekse weerman gisteravond dat het weer dit weekend gaat kantelen en ook de Grieken bedreigd zullen worden door een behoorlijke storm, 12 graden en wie weet zelfs regen.. Hier in Nederland heb ik me al met het mistroostige weer verzoend. Eerst hadden we véél te veel regen, toen véél te veel storm, deze week eindelijk de echte winterse kou, en voordat je er aan gewend bent is het al weer voorbij. En is het weer net zo grijs buiten als dat het al heel de winter was.. Ik heb me dan ook maar op een zonnige maaltijd gestort en smaken uit mijn herinnering gemixt tot een Grieks buffet. En natuurlijk een fles goede rode wijn opengetrokken. Voor wie zich ook wil warmen aan een smakelijke Griekse maaltijd, volgt hieronder het recept (voor vier personen)...
Dromen van een sabbatical? Niet doen gewoon regelen en gáán!
We nemen ons weer van alles voor deze dagen. Karrenvrachten vol goede voornemens, meer of minder concrete plannen en tal van ideeën passeren de revu tijdens de oudejaarsfeesten en nieuwjaarsborrels. Bij velen staat een sabbatical al járen op het lijstje. Maar ja. Niet zo handig dit jaar. Te druk. Kan niet weg van m'n werk. Krijg nooit een half jaar vrij. Kan ik mijn familie en vrienden toch niet aandoen. Wat moet ik met mijn huis en huisdieren? Tja, ik zou heel graag willen, maar het gáát gewoon niet... Te veel argumenten om op te noemen heb ik al gehoord de afgelopen jaren, wanneer ik vertelde dat 2006 mijn jaar zou zijn. Een half jaar vrij en bijna vijf maanden naar Griekenland. Nou geloof me, natuurlijk is het een heel gedoe, en moet je echt wel wat regelen van te voren, maar vrijwel alles is te doen. Maar het is allemaal gelukt en ik heb een superjaar achter de rug, met veel voorpret, lang nagenieten, en natuurlijk de fantastische reis van half maart tot augustus. De titel van mijn eerste bijdrage aan dit weblog was 'hoe inspirerend is een sabbatical in Griekenland'. Het antwoord kan ik nu geven: Héél erg inspirerend!
Steeds als ik naar mijn foto's kijk, kriebelt het weer. Ik krijg zin om weg te gaan, om Grieks te koken, om vrienden uit te nodigen, om op terras te gaan zitten (ja vandaag even niet hoor, hier in Nederland, maar in Athene wordt het morgen zonnig en 12 graden..), om nieuwe plannen te maken, of om éven, heel even, terug in de tijd te reizen.
Na negentien weken weer thuis... Wénnen hoor!
Zondagavond logeren we in Luzern, een prachtige oude stad aan het Vierwoudstedenmeer, in Zwitserland. De reis er naar toe was behoorlijk druk en filerig, vooral voor de Gotthardtunnel. Het is nog steeds warm, maar als we 's avonds heerlijk zitten te eten op het terras van ons hotel, begint het waanzinnig te hozen. Rennen....! Het hotel is van alle luxe voorzien dus de rest van de avond (na elven) wordt gevuld met bad, boek en internet.
Maandagochtend vertrekken we na een ontbijtje aan het water met koffie en gipferli richting Trier. Helaas, alweer overal files. Nooit meer in de zomer op reis... Niettemin, we zijn op tijd in Trier voor een wijntje op een nog zonnig terras en genieten volop van deze laatste vakantieavond. Het voelt nu al vreemd moet ik zeggen. Trier is al bijna thuis, niet zo vakantieachtig. Hier ga ik zo vaak naar toe, en op de een of andere manier lijkt het nu al weer heel gewoon om hier te zijn. En als we dinsdagavond rond half zeven Middelburg binnenrijden, heb ik ook niet het gevoel bijna vijf maanden weg geweest te zijn! Het is allemaal heel gewoon en heel vertrouwd. Net of ik er vorige week ook gewoon was. Jeetje, wat érg eigenlijk! Waar is mijn reisgevoel gebleven?
Laatste weekje Griekenland... Snik
Preveza - Parga - Igoumenitsa; 24 - 29 juli
Dinsdagochtend gaan we weer verder, het is te warm om in de stad te blijven. De eerste kustplaatsjes na Preveza zijn niet echt bijzonder en al gauw bedenken we dat we toch maar naar Parga gaan. Wel druk en zeer toeristisch, maar ook een heerlijk strand, veel gezelligheid en een riante keuze aan appartementen. En dichtbij Igoumenitsa, zodat we daar zaterdag nog alle tijd hebben om beetje rond te kijken, voordat we aan boord gaan. Ik ben een aantal jaren geleden twee keer in Parga geweest. Beide keren hadden we een appartement aan de toegangsweg van Parga, zo'n 10 minuten lopen van de haven. Je zit daar relatief rustig, kunt de auto meestal goed parkeren en is toch overal dichtbij. We vinden ook deze keer daar een appartement. Het is weliswaar juli en dus druk, maar het derde appartement waar we het vragen heeft een mogelijkheid. Er is ook ontzaglijk veel aanbod in het plaatsje. En weer bedenk ik dat het wennen is, zo'n drukte terwijl ik zoveel gezien heb buiten de toeristische highlights en verblijfplaatsen. Maar goed, we gaan nu een paar dagen voor het strand, en dat is geweldig hier (Valtos). Verder een hoop gezelligheid in het plaatsje, vooral 's avonds.
Met windkracht 8 op de Egeïsche zee
Naxos - Nea Makri - Loutra Ypati - Preveza ; 21 - 23 juli
Vrijdagnacht hoor ik het al. Aolus heeft het behaagd om nog wat harder te gaan blazen. Zijn bolle kaken vol wind blaast hij zich uit over de zee hier rond Naxos. Dat belooft wat voor het boottochtje vandaag... En ja, als ik rond half 11 bij de haven aankom, beuken de golven met kracht tegen de aanlegsteiger. Niettemin, er wordt gewoon gevaren volgens de havenpolitie. Helaas, mijn boot (Highspeed 3) is een uur later dan gepland en pas om kwart over twaalf varen we richting Mykonos, Tinos en tot slot Rafina. Dan begint het avontuur. Al vrij snel lijken we in een soort achtbaan te zitten, die op en neer en soms heen en weer zijn weg vind. Als je loopt lijkt je minstens een halve fles whiskey op te hebben, als je zit krijg je het ultieme kermisgevoel. Of Eftelinggevoel. De zee is donkerblauw met véél witte koppen, enorme golven knallen tegen het schip, spetters vliegen bijna constant tegen de ramen. Alsof er een enorme regenbui valt. Na Tinos steken we niet rechtdoor over naar het vaste land, maar varen langs de kust van Andros richting Evia. Als we Tussen Andros en Evia oversteken, moeten we allemaal blijven zitten... Dat valt zo te zien niet mee voor de velen die groen van ellende af en aan lopen naar de WC! En weer ben ik erg blij dat ik nooit zeeziek word. De boot gaat ook wat zachter varen. Niettemin, het verloopt toch allemaal goed en na een stukje kust van Evia steken we over naar Rafina. Dan gaat het ook iets beter, totdat we vóór Rafina zijn, waar de zee weer behoorlijk op de kust aanvalt. Maar rond half 5 zit ik dan toch in de auto richting Nea Makri, wat helaas nog niet verhuisd is en ook nog steeds aan dezelfde noordkust ligt. Dus ook hier windkracht 8...
Grrrr. Ik ben boos. En verdrietig...
Vandaag, woensdag, ga ik dan eindelijk het 'wandelingetje met de auto' maken, zoals ze dat hier zeggen. Een rondje over het eiland, via binnenland en dorpen heen, en na Apollonas via de noordkust terug. Eigenlijk doe ik dan maar de helft van Naxos, maar de zuidelijke helft is veel minder ontwikkeld, en de wegen zijn zwaar niks. Er zijn wel een paar dingen die het bezoeken waard zijn, maar de de meeste dorpen liggen toch in het westen en noorden. Het waait waanzinnig (noordenwind!), dus ik krijg het advies vooral voorzichtig te zijn. Maar ja, de auto weegt meer dan 1000 kilo dus beetje wind moet toch kunnen, niet waar? Als ik naar de auto loop, val ik bijna om van schrik. En daarna van verbazing.
Tijdloosheid in Griekenland
Nog een week of twee, en mijn reisje zit er op. Al ruim zeventien weken ben ik nu weg uit Nederland. Eigenlijk kan ik het nauwelijks geloven, het voelt niet zo. Het lijkt een tijdloos bestaan, waarin het niet uitmaakt welke dag het is. Of welke maand. De soort maand meet ik af aan de bloemen die wel of niet bloeien. En aan fruit en groente dat verkocht wordt. De seizoenen voorjaar en zomer zijn geruisloos in elkaar over gegaan. Ik heb gemist wanneer het één het ander werd. Er zat ook niet zoveel logica in. Niet qua drukte (toerisme) want erg afhankelijk van wáár je zit, en die variatie was groot... Maar ook niet qua weer. Begin april kon je al op het strand liggen (Kreta), begin mei hadden we het berekoud in de bergen (Arachova) en regende het van tijd tot tijd behoorlijk. Eind mei was het warm, warm, warm (Argolida), juni superwisselvallig met behalve gelukkig ook genoeg warmte en zon: wolken, regen, storm, onweer en één keer zelfs hagel! Eind juni weer smeltend heet in Iria (Argolida-Pelop), begin juli storm en buien op Evia, en nu heerlijk zomers weer op Naxos. Waarschijnlijk ondersteunt dit voor Griekenland ook ongewone weerbeeld het rare tijdsbesef dat ik hier heb gekregen. Rationeel weet ik wel dat ik best al een tijdje onderweg ben, maar als iemand zegt dat het nog maar zes weken is geloof ik het ook. En dan nu de wetenschap dat ik over twee weken gewoon al weer thuis ben!
Perfect hotel in Naxos stad, bij strand en centrum
Ik kan het niet laten om mijn favoriete hotelletje hier in Naxos-stad even te laten zien.Hotel Sanoudos is een klein familiehotel superdicht bij het strand (nog geen minuut lopen) en toch nog dicht genoeg bij haven en centrum (paar minuten lopen). Ruime kamers met balkon en alle faciliteiten (badkamer, TV, koelkast, airco) die je nodig hebt. Vooral de kamers aan de voorzijde op de eerste verdieping zijn fijn. Ik kom hier al bijna vijftien jaar en het bevalt uitstekend. Zie foto's.
Athene - Naxos; 8 - 13 juli
Vandaag vertrek ik naar Naxos. Mijn (vaste) hotel Sanoudos heb ik al gereserveerd omdat ik laat aankom, en het bovendien juli is, dus hoogseizoen.
Ik bedenk dat ik toch maar eens naar het oliepeil moet kijken voor ik wegga. De laatste keer was begin mei (deed mijn vader..), dus vooruit, toch maar even doen. Ik gooi de motorkap open en pak een handschoen en een doek. Binnen 10 seconden staat iemand naast me en vraagt wat er aan de hand is en of hij kan helpen... Een geruststellende gedachte. Ik vertel hem dat ik alleen het oliepeil moet controleren. Nou, dat kan hij wel even doen. Ik zeg dan toch maar eerlijk dat ik het nu ook kan... Ahum. Hij schiet in de lach en blijft vergenoegd kijken. Maar ja, erg ingewikkeld is het allemaal niet, ik gooi er zelfs nog wat olie bij, en voila.
Ga nú naar Athene!
Athene - Glyfada; 6 - 8 juli
Toen de meltemi op volle sterkte over het land raasde, en ik in Iria zo ongeveer bezweek van de warmte, zei iemand me het al: ga nú naar Athene, het is er heerlijk als een noordenwind waait. En omdat er nog steeds een noordenwind waait, besloot ik om het eind van de storm af te wachten in de buurt van Athene, in Glyfada. En vandaag, donderdag, ga ik heerlijk de stad in. Niet eens zo zeer om te shoppen (al is dan natuurlijk ook wel erg verleidelijk..), maar vooral om lekker door Athene te slenteren en te genieten van wat er te zien en te doen is.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.