Viewing entries tagged with 'lange reis 2009'
Waaaaaaaaaaaaaaaaaah, hier sijn fissieeeeeeeeeeeeeees! Se bíjten
Ik schiet in de lach als ik er weer aan denk, bij het zien van de kleine, bijna doorzichtige visjes in het heldere water. Vorig jaar in Parga liet een blonde Amsterdamse dame duidelijk merken dat ze wat problemen had met het zwemmen in zee... De visjes hier zijn klein en schattig, ze bijten niet (denk ik) en zwemmen onrustig om me heen als ik een poosje stil blijf staan. Er gaat vrijwel geen zuchtje wind en het water is stil en helder. Op de bodem een prachtig decor van kiezels in allerlei verschillende kleuren en vormen. Half 10, er is nog niemand te zien hier op het kleine strandje vóór mijn studio. Ik geniet van de warmte van de zon op m'n vel. Het water is nog best koud (oké, ik ben een koukleum..) maar zo in combinatie met de zon sta je best lekker. Straks ga ik zwemmen!
Help, ik blijf hangen; het is hier echt leuk!
Dinsdag wandeldag. Ik vertrek op tijd naar 'de stad' met de bedoeling om naar de bovenstad te wandelen. Een flinke klim, maar om half 10 nog goed te doen. De lucht is strakblauw, dus dat belooft wat. Zodra je in de stad echt gaat klimmen wordt het stratenpatroon kronkelig en een stuk leuker dan de rechte 'benedenstad' (hoewel beneden is relatief, want eigenlijk is de hele stad zo ongeveer op een helling gebouwd..). Het valt me op dat de meeste huizen in Kiparissia er goed onderhouden uitzien. Ik heb nog niet veel verwaarloosde panden gezien. Ook hier boven ziet er er grotendeels tip top uit. Op één klein stukje na, in de buurt van de grote kerk. Maar er wordt wel gemetseld en geschilderd. Komt vast ook goed..
Kiparissia, heerlijk zo'n echt Griekse stad!
Zaterdag 16 mei. Ik ben onderweg naar Pylos, aan de baai van Navarino. Om daar te komen vanuit Katakolo volg je de borden 'Kiparissia'. En dan schiet me ineens te binnen dat ik hierover iets heb gelezen in het reisboek van de Pelop. Bij de 1e stop kijk ik even; en inderdaad, het staat beschreven als een leuke Griekse stad aan het water. En omdat Griekse steden altijd een magische aantrekkingskracht op mij hebben, besluit ik daar éérst eens te gaan kijken. Als ik de auto aan de boulevard heb geparkeerd en wat rondloop ben ik eigenlijk al verkocht. Een handvol cafés met grote terrassen, een klein stadsstrand (of eigenlijk twee) en een haventje is genoeg om te bedenken dat ik het hier vast wel een paar dagen volhou. Het geheel is een welkome combinatie van stad, strand, haven, terras, bergen, groen en uitzicht. Iemand heeft me hier studio's Kotsoris aanbevolen (mocht ik hier willen blijven), aan zee, daar ga ik naar op zoek. De studio's blijken naast Camping Kiparissia te liggen, in een grote tuin met palmbomen eromheen. Prima accommodatie, leuke plek met uitzicht op zee, ik blijf!
Alone in Katakolo
Vandaag 15 mei gaat mijn reisgenote terug naar Nederland, naar huis, tuin, planten (ook de mijne, evenals de katten..) en vriendje. Ik zwaai haar om 12.00 uur uit op het vliegveld van Araxos. Nee, ze gaat niet met een F-16 al zou ze dat graag willen, maar met een Boeing 737 van Tui Fly. Het is een militair vliegveld, maar vandaag is 'tzarterday'. Het is een echt Grieks gesteggel over de aankomst/vertrektijd, blijft onzeker tot de laatste minuut, maar uiteindelijk meldt een smsje dat ze toch rond half één vertrokken is. Ik ben dan al onderweg naar Kilini, om een kijkje te nemen in de veerhaven naar onder meer Kefalonnia. Jongens, wat een saai dorp is dat. Een nietszeggende lange boulevard met hier en daar een (op dat moment leeg) terras, veel ijzerwerk, weinig groen en zicht op vrijwel niks. Er ligt geen boot, er is weinig te beleven en de bebouwing is oersaai. Wegwezen dus. Ik besluit dan toch maar naar Loutra Kilini te rijden, misschien is daar een leuk terras voor een verse jus. Alhoewel, de laatste keer dat ik in een Loutra was (Loutra Edipsou op Evia) waren er vrijwel alleen grijze watergolf permanentjes te zien, en stramme grijs-witte mannetjes. Ook niet het toonbeeld van gezelligheid, maar goed we gaan vandaag in de herkansing. En bovendien in een ándere Loutra.
Vitina Langadia Olympia Katakolo; een tocht uit duizenden
Ik weet het, ik ben niet geheel en al objectief als het op Griekenland aankomt. Maar eerlijk waar, dit gebied is werkelijk prachtig. De combinatie van hoge kale bergen, een groene bosrijke 'onderomgeving', kloven en riviertjes, vergeten vriendelijke dorpen en authentieke bewoners is onovertreffelijk.
Luxe logeren in Vitina
Na twee zonovergoten stranddagen in Stoupa is het vandaag ook weer heerlijk om te vertrekken. We hebben gisteravond genoten van een geweldige zonsondergang in Kardamili, wijn drinkend en tapas etend op het terras van café Tikla. We waren aangetrokken door het gratis internet (Wifi) dat het café aanbood (soms kost het wat moeite dit weblog bij te werkenJ), maar het blijkt ook nog eens een erg leuk stekje te zijn om de avond te zien vallen.
Stoupa Kardamili Agios Nikolaos. Zon, wolken en regen
Als iemand het woord Stoupa zegt denk ik aan een strandje en een lucht met donkere wolken boven de bergen die langzaam maar zeker over het strand gaan hangen. Aan warmte die eveneens langzaam verdreven wordt, samen met de zon. Ondanks dat ik in 2006 hier een paar dagen op het strand heb gelegen is dit beeld nooit veranderd. Het is ontstaan in 1996 of 97 toen we in oktober een week door deze streek toerden. En eenmaal in Stoupa met alle geweld naar het strand wilden, ook al was het weer nog zo twijfelachtig...
Van Katakolo naar Stoupa, cross-over de Pelop!
Woensdag 6 mei. Het is half 10 als we via de bakker (mmmm, heerlijke koulouri's hier in Katakolo) op weg gaan naar het zuiden. In principe willen we naar Petalidi en daar misschien een dag of vijf blijven. Beetje relaxen, beetje wandelen, beetje strand, kortom vakantie.. We nemen de kustweg zodat we regelmatig even lekker aan een haventje/boulevard wat zeelucht op kunnen snuiven. Ook moet ik nog wat boeken afgeven voor iemand in een café bij Tholo.
Een cruiseboot in Katakolo
Ik word wakker en denk 'goh, er komen wél veel bussen langs hier'. Dan schiet me te binnen dat we gisteravond mega veel bussen hebben zien staan bij de haven. En toen dachten, die staan vast klaar voor het geval er een cruiseboot aanlegt en de hele meute naar Olympia moet. In Nederland had ik gelezen dat er cruises hier aanleggen, wat me eerst erg verwonderde maar toch wel logisch is als je bedenkt dat Olympia hier vlakbij is.
Ik schiet dus mijn bed uit, naar het balkon, en ja hoor, er ligt een megagroot cruiseschip in de haven! Straks even gaan kijken dus en uitvinden wanneer dat ding weer vertrekt. Vast eind van de dag ofzo, wat me een grappig spectakel lijkt.
Rond 10 uur lopen we richting boot, die supergroot boven het haventerrein uit torent. Prachtig zicht. En het is drúk!! Overal lopen mensen, ze zijn duidelijk niet allemaal naar Olympia... We zien paardekoetsen rijden, vol kwetterende Italianen, Fransen, Engelsen. Er lopen kuddes langs de kade en in de winkelstraat lijkt het wel zaterdagmiddag in Middelburg. Wat een geschuifel, geklets en geshop! Een complete metamorfose in vergelijking met gisteren, je weet niet wat je ziet! De boot ligt indrukwekkend imposant in het toch niet zo grote haventje en er rijden nog steeds bussen af en aan. Dus dáárom zijn de terrassen hier zo groot en het winkelbestand zo uitgebreid. We hebben ons gisteren al verwonderd over de hoeveelheid souvenirwinkels, kleding- en cadeauwinkels maar vooral ook de vele juweliers. Geen wonder, cruisepasagiers geven gewoonlijk een hoop geld uit in plaatsen waar ze aanleggen.
We halen een koulouri bij de bakker en besluiten lekker te gaan wandelen, weg van de drukte. Aan het eind van de hoofdstraat kun je rechtsaf de weg naar boven nemen. Al na 100 meter heerst er een hemelse stilte, alleen doorbroken door geluid van vogels. We wandelen een uurtje door olijfgaarden en nemen dan een steile weg weer naar beneden in het dorp. Al snel klinkt de sirtaki vanuit een van de haventerrassen. Nog niet eerder gehoord, volgens mij speciaal voor deze cruiseinvasie ingezet... 
.
Als we later een hapje gaan eten bij de haven is het overal op de terrassen erg levendig, niet té druk (want velen toch in Olympia) maar erg gezellig. Rond 13.00 uur daalt de stilte over het dorp en om 13.15 vertrekt de boot. Heerlijk...! We brengen een paar uurtjes door met lezen, zien tot onze verbazing een helicopter op het parkeerterrein landen (zo te zien bezoek voor het plaatselijke politiecorps..) en genieten verder van de rust tot er enkele bussen scholieren worden gedropt, die herrie maken voor een hele cruiseboot tegelijk! Gedaan met onze rust, tijd voor een nieuwe wandeling, nu langs het strand in de andere richting. Overigens moet ik wel zeggen dat 'rust' ook maar betrekkelijk is. Je merkt goed dat je hier in de buurt van Araxos bent. Er worden tal van oefenvluchten gehouden met F-16's en andere typen militaire vliegtuigen. En dan hoor je natuurlijk! Persoonlijk vind ik het wel boeiend om te zien hoe ze, vaak in formatie, overvliegen. Maar niet iedereen houdt van dit lawaai natuurlijk...
Aankomst in Griekenland in de regen!
Het slaapt toch altijd weer heerlijk op zo'n boot. Een zacht kabbelend geschud in je bed zorgt dat je heel relaxed zachtjes in slaap kunt vallen. Ik was vanmorgen in elk geval erg uitgerust! Verder viel de boottocht met Minoan qua catering wel tegen, in vergelijking met andere jaren. Ik vond het kwalitatief een stuk minder, jammer, want het is toch beetje begin van je vakantie. Enfin, een goede nachtrust is ook wat waard en lekker eten doen we straks wel in Griekenland!
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.