Viewing entries tagged with 'peloponnesus'
Naar de bergen
"Als je durft moet je dit echt doen hoor" zei mijn vriendin toen ik haar mailde dat Eleni, haar schoonzus had gezegd dat ik best een paar dagen bij haar mocht logeren in Gymno. En 'durven', heeft dan mede te maken met het feit dat de voertaal dan Grieks zal zijn. Enkel Grieks wel te verstaan en geen uitwijkmogelijkheid naar het Engels. Maar Gymno is prachtig gelegen, te midden van de bergen rond Nemea en ik wil er erg graag eens rond gaan kijken. Zo'n vriendelijk aanbod is dan toch niet te weerstaan?
Van Epidavros naar Galatas
Mijn hotel in Epidavros (Apollon) ligt meteen aan het strand, buiten het dorp. Er zijn weinig gasten en het is zeer rustig aan het strand. 's Avonds hoor je alleen het ruisen van de zee.
En dan nu… Epidavros
Na bijna drie weken, met twee onderbrekingen op Amorgos en Syros, ga ik dan nu Naxos echt verlaten. Zaterdagochtend om 9 uur sta ik met de auto in de rij voor de boot. Als deze arriveert rij ik tussen brikjes en luxe mercedessen de boot op en parkeer de auto inmiddels bijna geroutineerd in een klein vakje. Ik ga nu echt onthouden in welke garage ik sta en door welke deur ik erin kom en na een minuut of 10 zoek ik een plekje in de airseats. Het is buiten bewolkt en windkracht 6, dus voor mij geen dekstoel deze vaart!
De bergen in
Zaterdag 18 mei. Op weg naar de winkel bezie ik de auto. Hij is niet meer blauw, het oranje van het met de regen neergedaalde woestijnzand heeft hem in een vaal grijsgrauw vehikel veranderd. Zo kunnen we zondag niet onze nieuwe reisgenoot afhalen... Eind van de dag naar de wasstraat dus, maar eerst nog een ritje naar de bergen. We bezoeken vandaag de familie van een vriend van ons, we zijn uitgenodigd voor een Griekse lunch in Gymno, in de bergen rond Nemea. Ik verheug me er op!
Argos, Nafplio en Mycene
Nadat we donderdag gewinkeld hebben in Argos (want 's morgens bewolkt) is het vrijdag tijd voor een snufje cultuur: we gaan Mycene (Mykines) bezoeken. Jammer, het is nog bewolkter dan donderdag en eigenlijk is vooral ook het uitzicht bij Mycene prachtig. En inderdaad, dat is nu wat minder, donkere wolken pakken zich samen boven de omgeving. Het regent nog niet als we in alle rust over de site wandelen. De enige medegasten zijn een groep Fransen die een rondleiding krijgen en pas als wij naar het museum gaan zien we de ene na de andere bus het parkeerterrein opkomen. Vroeg komen loont zich! Het is de tweede keer dat ik deze site bezoek en toch is het weer mooi. Ook het museum, hoewel klein, is de moeite waard.
Methoni als een modern sprookje
Regelmatig krijg ik de vraag waar de foto op de homepage gemaakt is. “Is dat echt in Griekenland?” Ja, zeker, het is (uiteraard..) echt in Griekenland. De foto is gemaakt op het fort van Methoni in mei 2009. Ik was er vroeg, het weer was zonnig en warm en wat heiig boven zee. De sfeer op deze prachtige site was bijna sprookjesachtig, vooral door het decor van de grijzige ruïnes tegen een achtergrond van mistflarden op zee.
Terug naar de kust Tolo in Argolida
Zondag is reisdag, althans de ochtend. Om half 10 stap ik in de auto, het is 19 graden en half bewolkt. Via een deels andere route dan eergisteren ga ik terug naar beneden, ik volg vanaf beneden in Kalavrita de borden Tripoli en rij dan via Klitoria (is net een trouwfeest aan de gang in de kerk), Levidi (is ook iets aan de gang waardoor de voltallige politie uit de regio op de been is zo te zien) en een deel snelweg Tripoli-Korinthos via Argos naar Nafplio en daarna Tolo. Ook hier is wat sluierbewolking, maar warm en zonnig genoeg om zo te zien heel Nafplio en Argos naar het strand te doen gaan. In Tolo wel te verstaan. Het is DRUK, DRUK, DRUK, overal staan auto's geparkeerd. Daar had ik even niet op gerekend, ik kan me niet herinneren dat het hier drie jaar geleden ook zo druk was eind juni. Maar, toen was ik hier niet in het weekend geloof ik, dat zal het verschil zijn. Gelukkig rijdt er net iemand weg op een perfect plekje dat ik zo kan innemen. Nu op zoek naar een studio, in principe tot donderdag. Dat lijkt eenvoudig want er is plenty aan accommodatie, maar misschien juist daarom is de keuze weer lastig. Enfin, ik beperk de keus door niet ver van het strand te gaan zitten en niet langer dan 20 minuten te zoeken. En binnen een kwartier ben ik de auto aan het uitladen op het parkeerterreintje op het binnenplein van een klein complex. Zonder fratsen maar een studio die wel oké is en een fijn balkon. Helaas geen internet...
Naar Mega Spilea, een kloof tussen Kalavrita en Diakofti
Vandaag, zaterdag, had ik een wandeldag gepland. Vanmorgen is het heerlijk zonnig, maar koel en vanmiddag wordt bewolking afgegeven, dus de warmte kan geen probleem zijn. Dat is het ook niet, mijn linkervoet is het probleem. Die weigert vandaag te wandelen. Doet vreselijk zeer om onbekende reden, ik snap er niets van en probeer verschillende schoenen uit maar daar zit het hem niet in, het doet 'vanbinnen' zeer. Uiteindelijk doe ik mijn sneakers aan en ga het maar proberen. Kijken waar dit op uitloopt (letterlijk..). Het gaat na een paar minuten wat beter en is op een gegeven moment te doen. Maar een echte lange wandeling wordt dus niks. Ik slenter even over een klein marktje hier in de straat met voornamelijk groente en fruit. Veel mensen staan vooral met elkaar te kletsen!
Vitina Kalavrita; koel in de bergen
Om 9.00 uur stap ik in de auto voor een redelijk lange tocht, van Jefira/Monemvasia in principe naar Levidi en als ik dat niet leuk vind door naar Vitina. Lekker even in de bergen, want koel, wandelen. De tocht voert door een mooi gebied, via Skala en Sparti. De route Sparti-Levidi is weer even zoeken zoals gewoonlijk. Als je niet helemaal standaard volgens 'het boekje' wilt rijden, valt het niet mee. Dan wordt het kaart bekijken, wegen tellen en de stand van de zon in de gaten houden. Enfin, na wat omzwervingen zit ik op het goede pad en volgt op een gegeven moment Levidi. Allemachtig wat een saai plaatsje. De omgeving is best mooi, ik heb ook wel heel aardige maar lonely hotels gezien. Leuk voor een romantische date, maar vandaag even niet. Dus door naar Vitina. Ook daar blijkt het geheel en al verlaten te zijn als ik tegen enen aankom. Op het leukste terras (van de twee) aan het plein ga ik een verse jus drinken en bedenken of ik hier nu wel of niet blijf. Na 10 minuten komt er een Duits en een Nederlands stel zitten en ben ik druk aan het vertalen voor het meisje van de bar. Blijkt geen Engels te kunnen en kan geen (simpele) vraag beantwoorden. Ik vind dat op zich wel bijzonder, omdat ik me heb laten vertellen dat nu toch op alle middelbare scholen Engels wordt gegeven.
Monemvasia, een bonbon voor de kust
Het is echt een heel apart gezicht, de berg waarop het oude Monemvasia is gebouwd. Als een soort reuzebonbon rijst het op uit zee. Gisteravond prachtig in een rode gloed van de avondzon, vanochtend scherp aftekenend in de tegen negenen al felle zon. Het voelt ook al behoorlijk warm aan als ik de dam overloop om een bezoek te brengen aan het stadje op de berg. Gelukkig begint er al gauw een koele bries van zee te waaien, zodat het goed vol te houden is.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.