Viewing entries tagged with 'reis'
Chora en de monastiri Gossoviotissa
Het hoofdplaatsje Chora, hoog boven Katapola op de berg gelegen, is een toonbeeld van Cycladische architectuur met witte kubushuisjes en prachtig geplaveide smalle (en meestal hellende) straatjes. De weg ernaar toe was al spectaculair en vol verwachting duik ik het plaatsje in als de bus rond 10 uur op het pleintje is gestopt. Het handjevol medereizigers is na een paar minuten verzwolgen door het doolhof van straatjes en ik besef al gauw: hier ga ik verdwalen. Of dat erg is? Ik denk het niet. Het lijkt of ik alleen op de wereld ben, af en toe kom ik een inwoner tegen die vriendelijk 'kalimera' zegt. Uit enkele cafés klinkt zacht muziek en even later ruik ik de eerste voorbereidingen voor de Griekse lunch. Chora is een droom, ik maak veel, heel veel foto's en ben weer blij met mijn nieuwe camera.
Eindelijk dan toch: Amorgos
Jarenlang was Amorgos een soort van luchtspiegeling: een bestemming aan de horizon van de Cycladen waar ik steeds graag heen wilde maar wat op de een of andere manier nooit lukte. En nu zit ik dan om half 10 aan de haven te wachten op de Aqua Spirit die mij in een kleine 4 uur naar Amorgos zal brengen. Mij en hopelijk ook nog wat anderen. Het is nog vroeg en de vissers zijn bezig hun vangst te sorteren en deels schoon te maken. Straks komen de kopers die er voor zorgen dat er vanavond verse vis in de taverna's te eten is. Enkele meeuwen weten dat ze zo meteen ook wat stukken krijgen en dansen om de bootjes heen. Een vrouw vraagt me of ik met de boot mee ga, op mijn 'ja' vraagt ze of ik Grieks lees. "Een beetje" zeg ik naar waarheid. Ze meldt dat ze ook wat te lezen heeft in het Engels en geeft me een bijbelse folder. In het Italiaans. En laat dan nu net níet op peil zijn... Tegen tienen verschijnt de boot in de verte. Ja hoor, het gaat echt lukken, ik ga naar Amorgos!
Van Naxos naar Amorgos
Zaterdag is weer een heerlijke stranddag. Een warme zon, knalblauwe lucht en aan het strand een zacht kabbelend zeetje. Wat wil een mens nog meer? Sylvia en Ronald vertrekken morgen naar Paros dus genieten extra van hun laatste dagje Naxos. Voor vanavond hebben we afgesproken met Lienke en Anke, twee zussen die al jaren een vakantiehuisje hebben op Syros, hoog op een heuvel, in Ano Syros om precies te zijn. Ze zijn een weekend op Naxos, met een Griekse vriendin meegekomen die Franse examens afneemt hier. Om half acht zitten we dan ook met z'n allen aan de wijn en Kitro op het terras van Lemon, aan de boulevard. We wisselen reiservaringen uit en bespreken de situatie in het Griekenland van nu. Ook op Syros gaat de crisis niet ongemerkt voorbij en voor veel mensen valt het niet mee om het dagelijks bestaan goed voort te zetten.
Eilandhoppen, te beginnen met Naxos
Als we de kade van Naxos oprijden maandagmiddag, voelt dat meteen weer vertrouwd. Voor mij is het vier jaar geleden dat ik hier voor het laatst was en ik kijk uit naar een paar dagen op dit heerlijke eiland. Het wordt lekker weer met veel zon en een heerlijke 25 graden. Genieten dus. We staan onszelf lekker een paar stranddagen toe! Pas donderdag komt er enige actie, wanneer Sylvia en Ronald een tocht met de auto over het eiland gaan maken. Ik ga 's morgens wat winkelen in het stadje en breng een bezoek aan het vernieuwde archeologisch museum dat in het Kastro is gehuisvest. Het is groter dan voorheen en laat een best grote collectie bodemvondsten zien, met name gebruiksvoorwerpen die aan de oostkust (en dan vooral Moutsouna) in graven zijn gevonden. Zeker de moeite van een bezoekje waard! Na dit bezoekje wandel ik via de vele slingerstraatjes (verdwalen is bijna niet te vermijden!) naar beneden. Tijd voor een ijskoude koffie. Het is heerlijk toeven aan de haven, een behoorlijk stevig windje maar gelukkig ook genoeg zon om het aangenaam te hebben.
De bergen in
Zaterdag 18 mei. Op weg naar de winkel bezie ik de auto. Hij is niet meer blauw, het oranje van het met de regen neergedaalde woestijnzand heeft hem in een vaal grijsgrauw vehikel veranderd. Zo kunnen we zondag niet onze nieuwe reisgenoot afhalen... Eind van de dag naar de wasstraat dus, maar eerst nog een ritje naar de bergen. We bezoeken vandaag de familie van een vriend van ons, we zijn uitgenodigd voor een Griekse lunch in Gymno, in de bergen rond Nemea. Ik verheug me er op!
Argos, Nafplio en Mycene
Nadat we donderdag gewinkeld hebben in Argos (want 's morgens bewolkt) is het vrijdag tijd voor een snufje cultuur: we gaan Mycene (Mykines) bezoeken. Jammer, het is nog bewolkter dan donderdag en eigenlijk is vooral ook het uitzicht bij Mycene prachtig. En inderdaad, dat is nu wat minder, donkere wolken pakken zich samen boven de omgeving. Het regent nog niet als we in alle rust over de site wandelen. De enige medegasten zijn een groep Fransen die een rondleiding krijgen en pas als wij naar het museum gaan zien we de ene na de andere bus het parkeerterrein opkomen. Vroeg komen loont zich! Het is de tweede keer dat ik deze site bezoek en toch is het weer mooi. Ook het museum, hoewel klein, is de moeite waard.
Bergen, bloemen en zee
Dinsdag zitten we om 10 uur in de auto. Enigszins vertraagd door de stroomstoring deze morgen ("ze zeggen dat het een half uurtje duurt" ,het werd anderhalf uur..) zoeken we onze weg naar Kato Achaia waar ik een doos boeken ga afleveren voor een Nederlandse die in de buurt woont. Daarna stellen we de navigatie in op Tolo, via diverse bergplaatsjes omdat we de route door de bergen en via Tripoli gaan nemen. En wat blijkt? Rijden met navigatie is een uitdaging. Koos ik anders een route via 'rode' wegen op de kaart, de tomtom zoekt het avontuur en leidt ons via allerlei kruip door sluip door weggetjes de bergen in. We rijden door plaatsen waar de auto (of wij) een bezienswaardigheid is en alle mannen op de terrasjes hun nek verdraaien om te kijken hoe wij de smalle bochtjes door manouvreren. Af en toe zien we tot onze opluchting een plaatsnaam bord dat ook op de kaart staat zodat we dit avontuur verder door kunnen zetten.
Donkere wolken boven Griekenland
De donkere wolken boven Patras spreken boekdelen. Hier even geen zonovergoten Griekenland, zinderend van de warmte en loom als een schildpad in de zon. Ik wil het zeker weten en loop nog even naar het bovendek, voordat we de auto op moeten zoeken. De opluchting is groot als ik merk dat het er weliswaar dreigend uitziet boven land, maar dat de temperatuur nog steeds heerlijk is als je uit de wind blijft. De aanblik van de brug der bruggen zorgt voor een opwindend gevoel, het is echt, we zijn er. Bijna dan, en dat dreigt nog even mis te gaan als we even later met de lift naar het autodek gaan. Waarom staat er bij de liftknopjes geen keuze voor garage 7? We kunnen kiezen uit 2, 3 of 4 en in geen van deze garages staat onze auto...
Nog iets meer dan zes weken en dan … acht weken Griekenland!
Lang naar uitgekeken en nu komt het dan toch echt snel dichterbij. Ik ga weer een lange reis maken door Griekenland. We vertrekken op 9 mei en begin juli ben ik weer terug in Nederland. Acht weken genieten van luieren in een warm zonnetje, wandelen in een kleurrijke en rustgevende omgeving, zwemmen in een turquoise zee, heerlijk eten op een leuk terrasje en kletsen met gastvrije mensen. Dat hoop ik allemaal in elk geval! Natuurlijk is er ook een andere kant. Griekenland staat er anders voor dan in 2009 toen ik er een paar maanden was. De situatie is behoorlijk verslechterd en de vooruitzichten zijn ook nog niet al te hoopgevend. Tegelijkertijd hoop ik dat er ook tekenen van kracht te zien zullen zijn, van aanpakken en vooruit willen. Van met elkaar ervoor zorgen dat er nieuwe kansen komen. En die benutten om het beter te krijgen met z'n allen.
De reis is nu echt voorbij
Zondag is reisdag, vandaag rijden we naar Trier. De tomtom geeft aan dat we 954 kilometer voor de boeg hebben. Poe, poe... Enfin, er ligt water en eten in de auto en we nemen ons voor ook regelmatig even te stoppen. Rondje rond de auto, WC en net voor de grens natuurlijk nog een laatste echt Italiaanse cappuccino. De eerste uren verlopen voorspoedig zodat we rond half één al bij Lugano zijn. Omdat de zon schijnt en we in onze ogen goed op schema zijn, lassen we een lunch in aan het meer van Lugano. Geweldig idee, de zon schijnt, het eten is heerlijk en de break dus een succes. Ik kan het aanraden, gewoon de afslag Lugano nemen en dan richting Paradiso rijden. Dat is meteen aan het begin van het meer, zodat je daarna ook weer snel terug op de snelweg bent.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.