Onderweg naar Ithaka

Chora en de monastiri Gossoviotissa

Gepost door: Corry Gepost op: 31 mei 2013 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, Amorgos, Cycladen, reis2013

Het hoofdplaatsje Chora, hoog boven Katapola op de berg gelegen, is een toonbeeld van Cycladische architectuur met witte kubushuisjes en prachtig geplaveide smalle (en meestal hellende) straatjes. De weg ernaar toe was al spectaculair en vol verwachting duik ik het plaatsje in als de bus rond 10 uur op het pleintje is gestopt. Het handjevol medereizigers is na een paar minuten verzwolgen door het doolhof van straatjes en ik besef al gauw: hier ga ik verdwalen. Of dat erg is? Ik denk het niet. Het lijkt of ik alleen op de wereld ben, af en toe kom ik een inwoner tegen die vriendelijk 'kalimera' zegt. Uit enkele cafés klinkt zacht muziek en even later ruik ik de eerste voorbereidingen voor de Griekse lunch. Chora is een droom, ik maak veel, heel veel foto's en ben weer blij met mijn nieuwe camera. 

Kerk in Chora

Huis in Chora

Eenmaal terug in Katapola is het tijd voor een drankje op een terras. Het plaatsje is duidelijk ook aanlegplaats voor zeilers die met grote zeilboten de Cycladen 'afzeilen'. Dit zorgt voor genoeg levendigheid eind van de middag. Later op de middag komt een in mijn ogen heuse oorlogsboot aanvaren. Na een uurtje komen alle 'naftikoi', van oorlogskledij ontdaan, de wal op om zich tussen het gewone volk te mengen. Geen idee wat ze hier doen, maar ze zijn duidelijk welkom bij de horeca!

Woensdag is het bewolkt en het stormt. Voor mij niet zo'n probleem, ik ga vandaag het klooster Gossoviotissa bezoeken. Het klooster ligt prachtig hoog tegen de berg op (300m), aan de kust, net onder Chora (open van 8-13 en 17-19 uur). De bus erheen stopt langs de weg en dan begint eerst een afdaling en vervolgens een klim met een trap naar het klooster. Het is een prachtig zicht, dat grote witte bouwsel, dat werkelijk tegen de rotsen aan geplakt lijkt. De lange klim wordt beloond met een schitterend uitzicht, ook al is het deze dag niet echt helder. Als ik het klooster binnen ga, gaan er net vier bezoekers weg en ben ik de enige volgende gast. Vrijwilligers begeleiden bezoekers bij hun bezoek en ik word welkom geheten door een Griek met de meest blauwe ogen die ik sinds lang heb gezien. Jammer, ik heb de meest onflatteuze omslagrok die je kunt bedenken omgeslagen; mijn blote benen in minirok zijn niet geschikt voor een klooster (las ik bij binnenkomst).

Klooster

Uitzicht vanaf het klooster

Het kleine kerkje is indrukwekkend, sereen en vol tegelijkertijd, het uitzicht vanaf het kleine terras aan zee is prachtig. Terug in de ontvangstruimte wordt ik een kamer in gestuurd met paar stoelen en banken en krijg ik een loukoumi, een glas water en een glaasje raki van Amorgos, naar een oud kloostergebruik om iedere bezoeker een glas water, zoetigheidje en drankje aan te bieden. En geloof het of niet, als fervente rakihater vind ik dit drankje erg lekker. Ik heb het gisteravond ook gehad na afloop van het eten. Het is een raki gemaakt met kruiden en kaneel en is zoet en kruidig tegelijk. Jammie! Daarna begin ik opgewekt aan de afdaling, met de raki in de benen een fluitje van een cent.

Ik wandel terug naar Chora, met de bus is het 5 minuten, dus ik zal dat ook wel binnen een uurtje halen. Drie kwartier later zit ik aan een verdiende koffie op een leuk terras. Ik maak nog wat foto's in het stadje en neem de bus van twee uur terug naar Katapola. Daar blijkt de enige geldautomaat in het dorp 'out of order' wegens een technische storing (staat erbij...) en tel ik mijn euro's. Gelukkig nog net genoeg voor een ticket voor de boot van morgen, een glas wijn (kost hier 1,50) en een bescheiden diner op het terras. Terwijl ik eet arriveert mijn boot voor morgen, de Skopelitis. De boot is familiebezit en onderhoudt een dienst tussen Naxos, de kleine Cycladen en Amorgos. Een ticket naar Naxos kost 11,50 en levert je een boottochtje van bijna 4 uur op en een authentieke vaarervaring zo blijkt de volgende dag.

Op het voor mij zeer vroege tijdstip van kwart voor 7 stap ik aan boord en zoek een plekje uit de wind en in de voorzichtig doorbrekende zon. De motoren starten een voor een op, er klinkt geronk en geklapper en eventjes 7 uur komt het gevaarte in beweging. We draaien, het geluid zwelt aan en ja hoor we varen weg. Achter een super de luxe jacht aan, dat vast en zeker als eerste aankomt op Naxos. Maar, het wordt wel een heerlijke tocht. Ik verhuis met de zon mee over het dek, probeer uit de wind te blijven en geniet van het gedein en geschommel. Vele anderen niet, zo zie ik aan de bleke gezichten en gebogen lijven. Blij, blij, blij dat ik nooit zeeziek word! Het klapstuk komt als ik net even heerlijk over de reling hang om van wind en zon te genieten. Opeens springt een dolfijn naast de boot! Hij duikt onder en sprint nog een keer boven. Wow, wat een prachtig beest, geweldig dat ik net toevallig hier stond! En jammer dat ik niet net m'n camera schietklaar had...

Vertrek, 7 uur 's morgens