De laatste dagen Kefalonia

Gepost door: Corry Gepost op: 1 oktober 2010 | 0 Reacties

Tags: ,

Het is donderdag 30 september, onze laatste vakantiedag. Gisteravond al leek het weer wat om te slaan en iets rustiger te worden. Vanochtend blijkt dat inderdaad zo te zijn, er zijn nog wolken maar minder dan we de hele week hebben gezien. Dit moet dan onze enige stranddag op Myrtos worden! We gaan er voor... Omdat het nog niet zo warm is besluiten we wel om eerst halverwege een stukje te wandelen. We parkeren de auto aan de doorgaande weg, aan het begin van het dorp Makriotika en wandelen verder het dorp in naar boven. Makriotika is een authentiek dorp, rustig en met traditionele bebouwing, gelegen aan de berg Agia Dinati. De huizen zijn omringd met amandelbomen, granaatappelbomen en veel bloemen en planten in potten. En enkele olijfbomen. In de verte horen we het geluid van zacht tinkelende belletjes dat steeds luider wordt. Het geluid volgend stuiten we op een grote kudde schaapjes dat zich tegoed doet aan planten en kruiden op een verlaten terrein. Verder hoor je niets, het is genieten in stilte.

Het dragen van belletjes wordt als volgt verklaard: In elke kudde zijn gulzige en minder gulzige dieren. De flinke eters verwijderen zich zoeken naar eten gemakkelijk van de kudde. Zij krijgen bellen om zodat de herder kan horen waar ze zijn. Een ander doel van de bellen is dat het geluid van de etende geiten en schapen de overige dieren, die lui van de zomerhitte aan het uitrusten zijn, worden gestimuleerd om door te eten. Maar het klinkt gewoon ook erg mooi op een stille najaarsdag!

Gouden tanden
Volgens het boekje hebben de dieren die grazen op de berg Agia Dinati glinsterende tanden, die van goud lijken te zijn. Dit verschijnsel wordt veroorzaakt door mineralen die in de bodem zitten. We hebben het niet met eigen ogen gezien... Een andere overlevering uit de oude literatuur beschrijft het verschijnsel dat de geiten op Kefalonia in de winter nooit water drinken. Als ze dorst hebben openen ze gewoon hun bek en dat is voldoende. Dit lijkt gek maar de lucht hoog in de bergen is 's winters zó vochtig door de vele regens en de laaghangende bewolking dat de dieren hun water waarschijnlijk eenvoudigweg kunnen opademen.

In Makriotika is een olijvenmuseum dat we willen bezoeken. Het is elke dag open van 11.00 - 13.00 uur. Aan het eind van de weg door het dorp zien we het aangegeven en klimmen naar beneden naar de toegangspoort. Helaas, ondanks het bord dat het open zou moeten zijn is het toch dicht. Als we erom heen lopen en naar binnen kunnen kijken, zien we dat alle meubilair voorzien is van lakens. Dit museum gaat vast niet meer open tot het voorjaar!

Wijneiland
We wandelen terug en stappen in de auto. Wat te doen? Direct naar het strand (nog wat wolkjes) of toch nog richting wijn? Op de flanken van de berg Ainos groeit de witte Roboladruif, ingrediënt van de wijn van Kefalonia, de witte Robolawijn. De druif groeit op de rotsbodem met een dun laagje rode aarde, zich warmend aan de Griekse zomerzon. Het cultiveren van de druif valt niet mee en betekent voor de boeren hard werken in een onherbergzaam gebied.

De Robola is een fruitige wijn met een lange nasmaak. Je kunt de wijn proeven, bijvoorbeeld in het proeflokaal van de Robola Wijncoöperatie, in de Omolavallei ('s zomers open van 9.00-20.30), maar ook bijvoorbeeld in het wijnhuis ... bij Minia (vlakbij Argostoli). Wij waren vast van plan om dit wijnhuis te bezoeken, maar helaas waren we net op de verkeerde dag in de buurt. Op de een of andere manier is goed plannen toch lastig tijdens een vakantie... Maar, gaan we vandaag in de herkansing? Mmmm, is wel weer een lange rit, dan schiet het strand er zeker bij in. En eigenlijk moet je toch een keer op het mooiste strand van Kefalonia (of van heel Griekenland?) hebben gelegen. Het wordt dus toch strand. En eerlijk is eerlijk, het is een beauty. Een echt bountystrand, waar het in deze tijd van het jaar heerlijk rustig is. Of komt dat door de toch wat frisse wind uit zee...? We houden vol, doorstaan het kippenvel tijdens wolkjes en genieten vooral van de zon als hij schijnt. Het water is oogverblindend blauw en nodigt uit tot dromen...

strand Myrtos

 

Laatste avond. We genieten nog een keer van het heerlijke eten in het haven restaurantje Finikas. Samen met To Perasma het beste wat mij betreft. Een laatste wijntje bij 'ons' terras van Fiordamor en dan op tijd slapen. De wekker gaat om kwart voor zes zodat we enigszins fit om kwart over zes aan de rit naar het vliegveld kunnen beginnen. We worden er om half acht verwacht en zullen om half tien de terugweg naar Nederland beginnen. Dag Kefalonia, toch tot een volgende keer. In het voorjaar!

 

 

 


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments