De reis is nu echt voorbij
Zondag is reisdag, vandaag rijden we naar Trier. De tomtom geeft aan dat we 954 kilometer voor de boeg hebben. Poe, poe... Enfin, er ligt water en eten in de auto en we nemen ons voor ook regelmatig even te stoppen. Rondje rond de auto, WC en net voor de grens natuurlijk nog een laatste echt Italiaanse cappuccino. De eerste uren verlopen voorspoedig zodat we rond half één al bij Lugano zijn. Omdat de zon schijnt en we in onze ogen goed op schema zijn, lassen we een lunch in aan het meer van Lugano. Geweldig idee, de zon schijnt, het eten is heerlijk en de break dus een succes. Ik kan het aanraden, gewoon de afslag Lugano nemen en dan richting Paradiso rijden. Dat is meteen aan het begin van het meer, zodat je daarna ook weer snel terug op de snelweg bent.
De rest van de reis verloopt met horten en stoten. Er zijn allerlei werkzaamheden aan de weg en onduidelijkheden op de route. Ondanks tomtom slagen wij erin om twee keer verkeerd te rijden al is het niet echt schokkend. Het is dan ook al half negen geweest als we in Trier aankomen. Dat betekent heel snel omkleden en naar de stad waar we nog net voor half tien iets te eten bestellen. Smullen van een tortilla en sangria, niet Duits, niet Grieks, niet Italiaans, maar een Spaanse afsluiting van een heerlijke vakantie.
De maandag is bestemd voor een laatste shopronde in een van mijn favoriete winkelsteden. De uitverkoop is al volop aan de gang en we vullen de laatste gaatjes in de auto met onze aankopen. Na de late lunch nog even tanken in Luxemburg en dan om half zeven richting Middelburg. Het is druk op de weg zodat ik tegen elven pas thuis ben. De auto uitladen komt morgen wel...
Plaats je reactie
Comments
No one has commented on this page yet.
RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.