Delphi, Arachova, Kiato en Iria; 29 april -3 mei

Gepost door: Corry Gepost op: 4 mei 2006 | 0 Reacties

Tags: , , ,

Nadat het vrijdag tamelijk bewolkt was is het zaterdag gelukkig weer redelijk weer. Geen zon, maar ook geen superdichte bewolking. We gaan naar Delphi, voor mij dus de tweede keer in korte tijd. Maar geen probleem, want het was er prachtig dus ook nu zal ik er weer van genieten. En dat blijkt ook zo te zijn, want heel de site is één zee van kleurige bloemen. En dat was de vorige keer nog niet (laatste week van maart). Ook anders is de hoeveelheid auto’s en bussen die er nu geparkeerd staan. Aanzienlijk meer dan in maart! Niettemin, het is een erg grote opgraving, dus je loopt elkaar eigenlijk niet voor de voeten. Ook mijn ouders genieten enorm van de site en van de schitterende omgeving (het beroemde ‘olijvenbos’ eromheen) en de uitzichten. Niet voor niets staat het hele gebied van Itea tot en met Arachova met de aanwezige opgravingen op de Wereld Erfgoedlijst van de UNESCO. Het dorp Delphi is drie keer niks, dus na het bezoeken van de opgraving rijden we door naar Arachova. Dat is wel een interessant bergdorp met enkele goede restaurants. Wij kiezen opnieuw voor Agnantio, in de doorgaande straat, waar het ook deze tweede keer weer smullen is. Ik heb bedacht dat ik misschien nog wel een authentiek kleed mee wil nemen; in Arachova staat een beroemde tapijtfabriek. Maar ik heb geen zin om na het eten nog naar die fabriek te zoeken (want inmiddels erg koud) en kijk wat in de vele winkels in de hoofdstraat. Maar rustig kijken is er niet bij, er zijn vrijwel geen bezoekers vandaag en iedereen sleurt je zowat naar binnen. Je voelt je dan zo verplicht om te kijken en gegeneerd als je het toch niet doet. Ik stop er toch maar mee, ik kom vast nog wel eens een tapijtdorp tegen… Omdat het inmiddels heel erg koud geworden is (zonder zon 10 graden!!!) gaan we gauw de warme auto in en terug. Brrrrr, en dat is Griekenland in bijna mei! s ’Avonds zie ik op TV dat Griekenland ingesloten licht tussen twee lagedrukgebieden en dat het in het hele land zal regenen morgen…


Regen!
Zondag 30 april is onze vertrekdag uit Galaxidi. Het heeft de hele nacht GEREGEND… Niet te geloven wat een plassen op de weg. En het regent nog steeds als we wegrijden. De bewolking hangt enorm laag, als je een beetje hoger zou rijden rijd je er dwars doorheen. Maar wij moeten de kustweg volgen via Nafpaktos naar de brug Antirio-Rio. ’t Is toch wat ongewoon voor mij, zoveel regen in Griekenland. En het is nog steeds koud buiten. Maar goed in de auto is het altijd 20 graden, dus wat zeur je..
We doen nog een klein rondje Nafpaktos, helaas is het veel te bewolkt om het fort te gaan bekijken. De brug Antirio – Rio is natuurlijk weer spectaculair, en aansluitend nemen we de oude kustweg richting Korinthos/Athina. Je komt dan door alle kleine dorpjes, waardoor je enerzijds de prachtige kleuren van de zee kunt blijven volgen, en anderzijds een kijkje krijgt in het leven van een Griekse badplaats op zondag. In het voorjaar. Niets te beleven dus, en de hele kust is zowat volgebouwd, de dorpen rijgen zich aaneen. Het valt op dat dit wel een regio is van de citrusvruchten. Overal citroen- en sinaasappelbomen. In Diakopto lopen we een rondje door zo’n gaard en vallen bijna flauw van de heerlijke geur van bloesem en fruit. Het dorp leeft verder rondom en van het stationnetje. Er gaat een ‘gewone’ trein naar Patras en naar Korinthos, en een treintje naar Kalavrita, dat halverwege omgetoverd wordt in een tandradbaan. We willen dit treintje eigenlijk nemen, maar het is dusdanig bewolkt dat je bovenin (ruim 900 meter hoogte) eigenlijk niets zal zien. Toch maar niet doen dus. Jammer, want ik heb die rit een jaar of acht geleden gemaakt en het was geweldig!

Overnachten aan de kust
Tja, we willen eigenlijk gewoon nog een nachtje aan zee overnachten, morgen hebben we een appartement in Iria. Het weer blijft een afwisseling van regen en beetje zon terwijl het behoorlijk hard waait. We dubben waar een hotel te zoeken. We rijden in elk geval maar tot na Xilokastro door en gaan dan in de kleine kustplaatsjes net voor of tussen Kiato en Korinthe iets zoeken. Blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, want vrijwel alle hotels zijn nog dicht. Net buiten Kiato vragen we het aan een restauranthouder (die meteen vertelt dat hij zaken doet met een bedrijf in Rotterdam en grapefruits levert..) die ons er één in de buurt noemt. Pal aan zee met uitzicht op de meest schitterende regenlucht die ik ooit in Griekenland zag (en zeezicht) kunnen we om zes uur onze rugzak voor één nacht uitpakken. Het bed ligt prima, de douche is weliswaar niet gepoetst maar alla, en het balkon is duidelijk nog in winterstand. Na gebruik blijkt bij de wc het water uit de stortbak te blijven lopen (vlotter blijft hangen). Ik kan hier natuurlijk zelf aan morrelen maar dan sloop ik hem misschien nog. Ik ga dus toch maar beneden melden. ‘Oja’, zegt de eigenares, ‘ik loop wel even mee’. Ik denk dan nog naïef ‘zou zij de stortbak dan gaan repareren?’ Maar nee, hoor, ze laat me even zien hoe ik moet handelen. Klep van de stortbak halen, je hele arm erin stoppen, een buisje onder de vlotter duwen en wachten tot het doorlopen stopt. Easy, niet waar?
Morgen verder naar Iria, maar nu alleen nog eten, beetje kletsen, lezen en slapen. Het ruisen van de zee klinkt vertrouwd en is nu al slaapverwekkend…


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments