Onderweg naar Ithaka

Eindelijk dan toch: Amorgos

Gepost door: Corry Gepost op: 31 mei 2013 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, Amorgos, Cycladen, reis2013

Jarenlang was Amorgos een soort van luchtspiegeling: een bestemming aan de horizon van de Cycladen waar ik steeds graag heen wilde maar wat op de een of andere manier nooit lukte. En nu zit ik dan om half 10 aan de haven te wachten op de Aqua Spirit die mij in een kleine 4 uur naar Amorgos zal brengen. Mij en hopelijk ook nog wat anderen. Het is nog vroeg en de vissers zijn bezig hun vangst te sorteren en deels schoon te maken. Straks komen de kopers die er voor zorgen dat er vanavond verse vis in de taverna's te eten is. Enkele meeuwen weten dat ze zo meteen ook wat stukken krijgen en dansen om de bootjes heen. Een vrouw vraagt me of ik met de boot mee ga, op mijn 'ja' vraagt ze of ik Grieks lees. "Een beetje" zeg ik naar waarheid. Ze meldt dat ze ook wat te lezen heeft in het Engels en geeft me een bijbelse folder. In het Italiaans. En laat dan nu net níet op peil zijn... Tegen tienen verschijnt de boot in de verte. Ja hoor, het gaat echt lukken, ik ga naar Amorgos!

Het is heerlijk op de boot, precies zoals je het verwacht op een tochtje over de Egeïsche zee. Omringd door alle tinten blauw die je maar kunt bedenken, zon en een koel briesje, een lichte deining en alleen het lawaai van de scheepsmotoren. Zo varen we, omringd door kleine eilandjes met volle kracht naar Amorgos. Na enige tijd ontstaat een kleine hysterie aan bakboord. Mensen rennen naar de reling. Nee geen drenkeling, er zijn dolfijnen gesignaleerd in de verte. Natuurlijk ben ik te laat maar ik realiseer me wel dat deze inderdaad in dit gebied voor kunnen komen en let wat meer op. Mijn buurman is een Oostenrijker met 30 jaar eilandervaring en vertelt me dat we alle kleine Cycladeneilanden aandoen op deze tocht. Dat verklaart ook de relatief lange reistijd. Om half 12 leggen we in Iraklia aan, een kleine knusse haven met ministrandje. Een haventje uit een film maar voor stuurlui van ferry's moet dit toch ook enigszins een nachtmerrie zijn. De draai van de boot lukt maar net in deze smalle inham.

Iraklia

Tegen 2 uur komen we aan in Katapola, een van de twee havens op Amorgos. Katapola ligt diep in de baai verscholen, er waait nu een lekker briesje en de zon is wat gefilterd. Ik kan me wel voorstellen dat het hier in de zomer behoorlijk zesti (warm) kan zijn! Om half 3 heb ik een leuke studio gevonden en kan de ontdekkingstocht beginnen. Katapola ligt echt leuk, zo rond de baai en is zo te zien in drie stukken te verdelen. Het deel waar de veerboot aankomt, met tal van terrassen van taverna's en cafés en hierachter een paar straatjes met winkeltjes, hotels en appartement. Dan een middendeel met een enkele winkel, een voetbalveldje en woonhuizen en tot slot een deel 'aan de overkant' met ook hier overnachtingsmogelijkheden en terrasjes maar veel minder. En eigenlijk wel leuker qua eten en drinken.

Aankomst in Katapola

Zicht vanaf de 'overkant'

Amorgos is een en al berg, met kusten die steil aflopen naar beneden. Het ligt 700 meter boven zeeniveau, is zo'n 30 km lang en 6 km breed (op breedste punt) en telt normaal gesproken een kleine 2000 inwoners. In de maanden juli en augustus schijnt dit te vertienvoudigen, als het door toeristen (vooral ook Griekse) wordt overspoeld. Het is een wandeleiland bij uitstek; vele traditionele ezelpaden zijn in gebruik als wandelpad. De wandelroutes zijn deels met (slecht leesbare) borden aangegeven, voor wie echt flink wil gaan wandelen is een goede kaart echt noodzakelijk. Ik ga geen grote wandelingen maken, daarvoor is de tijd te kort. Morgen ga ik naar Chora, de stad hier boven op de berg, en naar het klooster Gossoviotissa.

Straatje in Katapola