Griekenland nu... puinhoop, wanhoop, hoop?

Gepost door: Corry Gepost op: 5 mei 2010 | 0 Reacties

Tags:

Ik heb net met verbijstering naar het nieuws gekeken, waar beelden vanuit Griekenland het ergste deden vermoeden. Dat er vandaag stakingen zouden zijn, op zich al een klein drama zo zachtjes aan, was bekend. Ook dat er gedemonstreerd zou worden tegen de enorme bezuinigingsoperatie die de Griekse regering heeft afgekondigd. Maar dat dit op een kleine stadsoorlog uit zou lopen had ik toch niet verwacht. De gebruikelijke groep anarchisten heeft de dag van demonstraties aangegrepen om weer eens hard om zich heen te grijpen. Het wild optreden tegen politie, banken, overheidsinstellingen en luxe winkels en winkelketens lijkt meer en meer een doel op zich te worden.

Maar nu is er toch weer een grens overschreden. Er is onder meer een brandbom in een bankfiliaal gegooid waar mensen gewoon hun werk deden. Met drie doden en vele gewonden als gevolg. En een hoop verdriet voor veel mensen. Ik moet zeggen, dat ik echt geschokt ben. En verontwaardigd. En teleurgesteld. En verdrietig. Ik hou van het land, van de mensen, van de doorgaans optimistische aard en luchtige manier van leven. Maar dit is een zwarte plek in een groen-blauw land. Deze relatief kleine groep extremen weet ook nu weer de aandacht op een negatieve kant van Griekenland te vestigen. De beelden gaan de wereld over en doen de beeldvorming natuurlijk geen goed.

Ik weet het. Het valt vast niet mee om alle maatregelen die over ze uitgestort worden te accepteren. Met de mensen die het niet zo makkelijk hebben in dit economisch zwaar weer leef ik mee (uiteraard niet met de zich steeds meer verrijkende supergraaiers onder hen..) en ik snap dat het zwaar is om een andere toekomst in te kijken. Maar als nuchtere Nederlandse (niet rijk, niet arm, heel gemiddeld) denk ik dan, kop op, kijk naar de kansen en niet alleen naar wat minder wordt. Ook al is de verdeling van de lasten vast onrechtvaardig (is dat niet vaak zo?), accepteer het nu even en doe daar dan vervolgens iets aan. En wetend dat in veel beroepsgroepen de pensioengerechtigde leeftijd al begint wanneer wij nog een carrièreswitch overwegen, denk ik, mwah, 65 is toch niet zo verkeerd? Ook de 13e en 14e maand is moeilijk uit te leggen, al heeft iemand dat geprobeerd. Want je moet die maanden verdelen over de overige twaalf om tot een fatsoenlijk salaris te komen. Tja, ik blijf dat lastig vinden om te beoordelen. De berichten zijn té verschillend, volgens de een verdienen ambtenaren per maand netto zo'n 1400 euro (+ 2800 per jaar extra denk ik dan nu), volgens anderen minder. Ook weet ik dat veel salarissen in de privésector de 900 euro nauwelijks halen, zeker voor starters. En dat is natuurlijk niet echt te veel. Maar goed, starters bij ons beginnen ook in veel branches met het minimumloon. Wel is in Griekenland grote werkloosheid, waardoor veel afgestudeerden geen rooskleurig toekomstbeeld zien.

Al met al hoop ik oprecht dat er toch op de een of andere manier een omslag in denken komt bij grotere groepen Grieken. En dat zij met elkaar dit door weten te zetten en toch iets in beweging kunnen brengen dat de weg naar boven betekent. Weg uit deze negatieve spiraal. Wat dan ook betekent dat men een aantal op z'n zachtst gezegd ongezonde gewoonten (corruptie, massale belastingontduiking, fraude met regelgeving) probeert aan te pakken. En zo ook de rechtvaardigheid weer wat terugbrengt in het land. Want volgens mij is dan de bereidheid om met z'n allen te werken aan verbetering van het land ook vele malen groter. En kan ook wat succesvoller opgetreden worden tegen de groep anarchisten die steeds maar weer voor problemen zorgt en het leven in Athene een stuk minder aangenaam maakt. Maar ja, wanneer gaat het licht aan? Wanneer nemen de mensen die verbetering willen het heft in handen? Wanneer gaat een natuurlijke leider iets verstandigs zeggen?

Tja, ik weet dat ik ook de oplossing niet heb, wie wel. Iemand vroeg me laatst waarom ik niet vaker schrijf over de maatschappelijke situatie in Griekenland, terwijl ik zoveel over het land lees en er regelmatig doorheen reis. Het antwoord is dat ik daar gewoon veel te weinig van weet. Ik lees graag het weblog van Bruno Tersago, die vrijwel dagelijks verslag doet van werk en leven in Athene en van alle maatschappelijk en politieke beroering die er speelt. Ik kan mensen die meer willen weten over deze situatie alleen maar adviseren om dat blog te raadplegen. Ik heb daar niets aan toe te voegen.

Vandaag, op de dag van de vrijheid in Nederland, wilde ik alleen even mijn hart luchten!

Toegevoegd: artikel Marcel van Dam - Volkskrant en artikel op de website van Ecogriek

Toegevoegd 20/5: Artikel Volkskrant

 

 

 


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments