Help, ik blijf hangen; het is hier echt leuk!

Gepost door: Corry Gepost op: 21 mei 2009 | 0 Reacties

Tags: , ,

Dinsdag wandeldag. Ik vertrek op tijd naar 'de stad' met de bedoeling om naar de bovenstad te wandelen. Een flinke klim, maar om half 10 nog goed te doen. De lucht is strakblauw, dus dat belooft wat. Zodra je in de stad echt gaat klimmen wordt het stratenpatroon kronkelig en een stuk leuker dan de rechte 'benedenstad' (hoewel beneden is relatief, want eigenlijk is de hele stad zo ongeveer op een helling gebouwd..). Het valt me op dat de meeste huizen in Kiparissia er goed onderhouden uitzien. Ik heb nog niet veel verwaarloosde panden gezien. Ook hier boven ziet er er grotendeels tip top uit. Op één klein stukje na, in de buurt van de grote kerk. Maar er wordt wel gemetseld en geschilderd. Komt vast ook goed..


Het uitzicht op beneden wordt per 'verdieping' mooier. Er blijkt ook een soort van burcht te zijn, die je blijkens het bordje zou moeten kunnen bezoeken. Maar nu nog even niet. Het schijnen de resten van een Middeleeuws kasteel te zijn.

Via een smalle weg in het groen wandel ik naar de andere kant van de stad, of eigenlijk bovenlangs de stad. Het is een en al bloemen, struiken en kruiden wat je ziet. Het ruikt heerlijk en loopt lekker zo met de ochtendzon op m'n vel. Ik moet ineens denken aan Hyppocratus, en stel me zo voor dat hij ook rondwandelde temidden van (vaak geneeskrachtige) kruiden en planten. En daar nieuwe ideeën opdeed op medicinaal gebied. Ik moet zeggen ik ben een leek op gebied van wilde planten en bloemen. De Mediterrane kruiden die ik in mijn tuin heb kan ik over het algemeen wel herkennen, maar daar buiten... Ik zou wel eens met iemand mee willen wandelen die daar alles van af weet. Moet ik toch eens naar vragen hier en daar. Volgens mij zitten hier trouwens redelijk wat slangen. Ik heb er al diverse (dood) gezien. Levende nog niet, maar die laten zich vast niet zien als er een mens langs loop!

Woensdag is weer zo'n dag van luieren. Boodschappen doen, beetje werken (ja, echt..!), lezen en wandelen in de buurt. Ben in een boek begonnen van Petros Markaris, De Nachtvlinder. Wat zijn die boeken van hem toch leuk! Detectives, en redelijk spannend, maar vooral leuk is het taalgebruik. Zo verrassend, zo creatief en humoristisch. En natuurlijk ook leuk dat de boeken zich hoofdzakelijk in Athene afspelen met vaak heel herkenbare locaties en situaties. Ik ken inmiddels drie (nadat ik deze uitheb..) van zijn boeken. Voor wie ze ook wil lezen, klik even rechts op de link van de boekenlijst.

Vandaag, donderdag, ga ik een eindje 'wandelen met de auto' zoals ze dat hier zeggen. Kano mia volta me ton avtokinito. Het is kwart over negen als ik in de auto stap. Via Kalo Nero rij ik richting Kalamata. De route is meteen adembenemend. Groen, bergen, veel cypressen en olijfbomen, tegen de wanden aangeplakte dorpen, super! Al snel zie ik aan de linkerkant een hoge brug met verschillende bogen. Oud zo te zien, en er blijkt een trein over te rijden. Ik kom langs de plaatsen Kopanaki en Vasiliko, waarna ik rechtsaf ga richting (onder meer) Archaia Ithomi (de archeologische site van oud Messinië). Dan passeer ik de plaatsen Zevgolatio en Melligalas (leuk plaatsje). Net na Melligalas zie ik aan de linkerkant een immens groot kruis, op een verhoging geplaatst, gericht naar de hemel. Ik stop om te kijken of er iets bij staat. Het is duidelijk een monument, maar er staat geen inscriptie bij. Aan de overkant van de weg is een kapel die er bij hoort. Op de muur aan de zijkant van het voorplein staan talloze namen op een plakette, met de leeftijd erbij waarop ze zijn omgekomen. Ik kom er niet achter welke gebeurtenis bij dit monument hoor, maar zou goed de 2e wereldoorlog kunnen zijn. De plakette met namen lijkt erg op die bij het monument in Didimo, wat ook slachtoffers uit WO-2 herdenkt.

Het laatste stuk tot aan Archaia Messinia is een flinke klim. Haarspeldbochten en 'gewone' slingerbochten voeren mij omhoog. Ik doe m'n best niet al te veel in de omgeving rond te kijken, al is die werkelijk schitterend. Maar ja, de val is diep als je een bochtje mist... Bovendien moet ik zo nu en dan ineens een schildpad ontwijken, die op het gemakje de weg over kachelt. Bijna bovenaan houdt de weg op. Een zandpad gaat verder richting de poort, volgens het boekje de Arcadische poort, die destijds toegang gaf aan de stad. Mmm. Ik aarzel even, de auto heeft hier al zoveel te verduren.. Maar als een grote nieuwe Mercedes zonder aarzelen langs me scheurt (stof en stenen vliegen in het rond..) neem ik aan dat het toch wel zonder al te veel risico kan. En direct na de poort begint het asfalt weer. Ook wel logisch eigenlijk, dat ze de doorgang niet met asfalt willen verpesten. De poort maakt deel uit van de 8 kim lange stadsmuur, waarvan nog enkele torens te zien zijn.

De site zelf is zoals veel sites, een hoop stenen, al dan niet geordend bij elkaar. Vierkante stenen, halfronde stenen, delen van zuilen en rechthoeken. Eerlijk gezegd vind ik het landschap eromheen vaak boeiender... Men had in die tijd een talent om de mooiste plekjes op te sporen en te bebouwen! Deze site ligt tussen het huidige dorp Mavromati en de Arcadische poort. Bovenaan is een klein museum met voornamelijk beelden en wat gebruiksvoorwerpen die men hier heeft opgegraven. Op de site zelf is het Aesculapium het meest interessant. Je kunt hier, en zeker met behulp van de plattegrond op het bord en de maquette uit het museum in het hoofd, nog wel een voorstelling maken wat het is geweest. Het ziet er overigens wel héél geordend uit, netjes onderhouden en heel precies neergezet (althans zo lijkt het). Het is overal heel stil, er lopen weinig mensen. Wel lopen er twee mensen rond die met een handgrasmaaier het gras tussen de stenen wegmaaien. En die dingen máken een herrie!!

Ik kijk nog even in Mavromati (mooi zicht op de site vanaf boven!) en rij dan dezelfde route weer terug. Vind ik nooit een punt, je perspectief wisselt immers als je het in omgekeerde rijrichting rijdt en je ziet daardoor echt weer ander dingen. In het brede dal net voor Meligalas zorgen twee F-16's (?) voor een heuse luchtshow. Fascinerend!

Terug in Kiparissia ga ik lekker uitgebreid eten bij En Plo, een leuk restaurant/café aan het eind van de boulevard. Super uitzicht en lekker eten, een heerlijke combinatie.

Morgen nog een dagje hier, zaterdag vertrek ik richting Finikounda. Van daaruit wil ik dan onder meer nog een keer naar Pylos en naar Methoni.

Vooropgesteld dat ik niet naar Griekenland wil verhuizen (althans niet in de komende pak weg 15 jaar), bedenk ik dat ik hier in Kiparissia best zou kunnen wonen. Het stadje heeft veel wat het leven hier leuk kan maken én ligt in een interessante en heerlijk groene omgeving. En natuurlijk strand en zee bij de hand, voor mij zo ongeveer een must! En als je dan een huis hebt aan de rand van de stad met een tuin, dan is het hier best goed vol te houden..

 


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments