Helpdesk Griekse eilanden

Gepost door: Corry Gepost op: 2 februari 2010 | 0 Reacties

Zojuist belde ze weer. Een kennis van mij die ieder jaar weer twijfelt of ze nu naar Thailand of naar Griekenland op vakantie zullen gaan. En als het Griekenland wordt, naar welk eiland dan? Kun je in april beter naar Samos of naar Kreta, of moeten ze misschien toch maar in juni gaan, en naar welk eiland dan?

Zucht, denk ik, helpdesk Griekse eilanden. Hoe vaak heb ik haar al niet verteld dat Samos echt klein is, super leuk, maar niet te vergelijken met Kreta. Dat je bij Kreta veel keuzes hebt maar vooral niet naar Chersonissos moet gaan. Tenminste, als je geen 18 bent, strandfanaat en een zuipvakantie voor ogen hebt. En toch, ze heeft inmiddels al behoorlijk vaak een vakantie in Griekse sferen doorgebracht, dus op de een of andere manier blijken mijn argumenten toch doorslaggevend. Ahum...dat neem ik nu dus maar aan.

Als ik de telefoon neerleg, vraag ik me ineens af hoeveel Griekse eilanden ik inmiddels heb bezocht. Ik zou het echt niet weten, maar wel heel veel. Oké, het ene eiland bij elkaar wel een week of 10, het andere eiland 2 minuten! Maar toch. Ik ben trouwens nog steeds nieuwsgierig naar het eiland van de 2 minuten... Het was een van de eerste keren dat we gingen eilandhoppen. Na een lange uitputtende boottocht van Athene naar Santorini waar we tig eilanden afgingen, zouden we 's avonds laat op Santorini aankomen. We waren moe, het was inmiddels donker en we gingen tegen de tijd dat we aan zouden komen alvast naar beneden. We legden aan, de klep ging neer en wij als eersten (en naar later bleek vrijwel als enigen) van boord. Terwijl we toch wat aarzelend wegliepen vroeg ik ineens 'gaat er dan echt niemand naar Santorini?' Waarop we ons ineens realiseerden dat dit Santorini niet kón zijn! Wij terug aan boord... En geen mens die ons vroeg waarom we in hemelsnaam terugkwamen . Enfin, zo brachten we dus 2 minuten door op het grondgebied van Sikinos.

21 eilanden

Maar, waar ben ik iets langer geweest? Van boven naar beneden en van links naar rechts (min of meer): Skiathos, Skopelos, Evia, Samos, Corfu, Paxos, Lefkas, Aegina, Hydra, Poros, Spetses, Sifnos, Mykonos, Paros, Naxos, Santorini, Kos, Kalymnos, Rhodos, Kreta, Kythira. Best een redelijk aantal. En dat terwijl ik steeds meer van mening ben dat het echte Griekenland toch echt alleen op het vaste land te vinden is. De ruige natuur van Epirus (nee, ik ben er nog geen beer tegen gekomen, maar toch..), het afwisselende landschap van Sterea Ellanda met het schitterende gebied rond Delphi, de superafwisselende Peloponnesus, het tropisch regenwoud van de Pilion en ga zo maar door. Geweldig om met de auto op je gemakje te verkennen en op die manier echt in contact te komen met het land en de Grieken. Niettemin, er zijn toch wel een paar eilanden die boven de anderen uitsteken naar mijn mening. Op de een of andere manier wil je er steeds naar terug . Ik zal er de komende weken enkele de revue laten passeren.

Kythira

Ik begin met Kythira. Dit eiland is sinds vorig jaar mijn grote liefde. Ik ging er heen voor een dag of vijf en ik bleef bijna twee weken! Ik kwam aan in Diakofto, met de boot vanuit Neapolis. De eerste 10 kilometer dacht ik, help, waar ben ik nu toch beland. Via een lange weg de berg op klimmend, in een lange rij auto's die van de boot kwamen, had ik alle tijd om goed om me heen te kijken. En daar was vrijwel niets te zien. Ik reed door een soort Teletubbie-landschap met geel-groen gekleurde struiken, groene vlakten, en hier en daar een huis. Als iemand zegt, zo ziet het er op de maan ook uit als het er gaat regenen, geloof ik dat meteen. Maar goed, ik volgde de kudde en vertrouwde erop dat ik dan wel in de bewoonde wereld zou komen. En zo was het, op enig moment kon ik uit wat dorpen gaan kiezen en reed naar Agia Pelagia. Vanaf dat moment begon het eiland kleur en gezicht te krijgen. Ik werd nieuwsgierig...

Kythira bleek Griekenland in het klein te zijn. Een soort madurodam in volwassen afmetingen, zeg maar. Veel dorpen, veel wegen, alle kleuren groen en geel (en af en toe iets anders..) heel afwisselend. Vanuit Agia Pelagia rij je in een goed half uur naar de andere kant van het eiland en kun je op de terugweg op je gemak links en rechts wat dorpen en stranden bekijken. En er is zoveel te bezoeken dat je dagen tekort komt. Milopotamos, Kapsali, Avlemonas, Mitata en oja, de bakker in Livadi, mmmmm. Ik vond het er geweldig en het eiland staat nu hoog op de 'terug-ga-lijst'; ik hoop nog dit jaar!

Hieronder wat Kythira-foto's. Wil je meer lezen, kijk dan in het archief van 2009; van 4 - 16 juni verbleef ik in Agia Pelagia. Er zijn ook een aantal leuke sites over kythira, even googelen en je komt ze tegen. Volgende keer schrijf ik wat over het grootste eiland van de Cycladen: Naxos.

Tot slot, een boek dat op Kythira afspeelt: Water bij de ouzo - Cathy Lewin