Onderweg naar Ithaka

Illegaal in Griekenland - een ramp voor allemaal

Gepost door: Corry Gepost op: 11 oktober 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, vluchtelingen

De Volkskrant van zaterdag 10 oktober heeft een artikel gewijd aan een beschrijving van het leven van een illegaal in Griekeland. Een illegale immigrant uit Afghanistan. Ondanks dat ik al veel heb gelezen over de problematiek van deze groeiende groep inwoners van Athene, heeft het verhaal me diep geraakt. 

Elk jaar komen zo'n 150.000 vluchtelingen het land binnen, via een van de vele grenzen. Griekenland telt talloze (kleine) eilanden, die soms zelfs al met een roeiboot bereikbaar zijn vanuit Turkije. Ondoenlijk om alle landsgrenzen adequaat te bewaken. Velen willen doorreizen naar een ander EU-land, maar wanneer ze ondergebracht worden in een van de opvanglocaties volgt registratie waardoor ze nergens anders meer asiel kunnen aanvragen. Zo is menigeen gedwongen asiel aan te vragen in Griekenland zelf, een land dat jaarlijks ca 0,05% asielaanvragen honoreert, tegen gemiddeld 20% in andere EU-landen (2007).

Het centrale plein Omonia is het centrum van de illegale huisvesting en handel. Je struikelt er over de verkopers van van alles en nog wat, moet als een havik op je tas en spullen passen en op veel plaatsen stinkt het naar vuilnis, vieze mensen en urine. Heel erg zoals een oude volksbuurt met een multi-culturele inslag nu in rap tempo verloedert. Uiteraard in de eerste plaats voor de Atheners zelf en in het bijzonder de bewoners in de wijk. En als ik dit verhaal in de Volkskrant lees, voel ik ook weer heel erg de radeloosheid van de illegalen die om te overleven (zonder geld) zich in de raarste bochten moeten wringen.

Het is in en intriest om te lezen dat drie volwassenen en 2 kleine kinderen moeten slapen in een kamer van zo'n 2 vierkante meter, dat mensen met z'n 60'en wonen op 100 vierkante meter, dat om beurten geslapen moet worden en dat het begrip 'leven onder de armoedegrens' hier duidelijk een understatement is. Het maakt mij regelmatig boos dat rijkdom toch zo verdomd onrechtvaardig is verdeeld in de wereld. En ik weet het, je hoort veel mensen zeggen, 'ze moeten in hun eigen land proberen wat op te bouwen', maar wie wil er wonen in een land in oorlog, zonder rechten, zonder reëel toekomstperspectief. Je wilt je kinderen een hoopvolle toekomst geven, maar hoe? Ik kan me best voorstellen dat velen de EU als het beloofde land zien en, aangetrokken door succesverhalen die viavia doordringen, hopen op een beter leven elders. Ik geloof namelijk niet dat mensen voor hun lol hun vertrouwde land en cultuur verlaten. Daar zit wanhoop achter, en de onmacht om met z'n allen in eigen land voor verbetering te zorgen. Voortvluchtige criminelen uiteraard uitgezonderd. Want, zoals overal, proberen deze natuurlijk ook van de situatie gebruik te maken en 'onder te duiken' in de chaos van de vluchtelingenstromen. Maar we moeten zeker niet de fout maken iedereen over een kam te scheren en voor het gemak te vergeten dat verreweg de meeste mensen met goede bedoelingen gekomen zijn.