Inspiratie
Inspiratie is een belangrijk element in het leven. Mensen kunnen inspireren, kunst, boeken, een anekdote die iemand je vertelt, een gedicht, een lied, eigenlijk alles wat je raakt, je ontroert en en creativiteit prikkelt. In deze rubriek bijdragen die mij inspireren.
Dag Bas
Toekijken vanaf de keukentafel als ik aan het koken ben. Een stukje eierkoek of een lik yoghurt bietsen als ontbijt. Demonstratief het etensbakje uitlikken als het al heel lang leeg is, onderwijl verwijtend mijn kant op kijken "snap je nu nog niet dat ik brokjes wil?". Voetknuffelen, wilde spelletjes spelen, voetballen met Lola en alle steentjes en schelpjes uit een schaal mikken. Het is sinds twee weken verleden tijd, Bas is er niet meer en we missen hem nog elke dag.
Een groot hart
Een prachtige zondagmiddag, de laatste dag van mijn vakantie, als je weekenddagen bij je vakantie mag tellen. Morgen weer aan de slag voor een veilig Zeeland, maar vandaag is het nog even genieten van een heerlijke wandeling door een zonnig Middelburg. Al wandelend realiseer ik mij hoe heerlijk het is om hier veilig te wonen en niet rijk te zijn in Nederland maar wel schatrijk op wereldniveau.
Fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2013!
Ik wens iedereen een leuke kerstvoorbereiding, fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2013 toe. Laten we hopen dat ook in Griekenland het tij gaat keren en er verbetering komt in de barre leefomstandigheden van veel Grieken. Daarvoor is behalve een behoudend begrotingsbeleid vooral visie nodig hoe het systeem opnieuw moet worden ingericht. In dit blog ook een link naar een TV-uitzending over de crisis in Griekenland.
Confetti
Vandaag eindelijk weer eens op tijd thuis. Op tijd is als het a) nog licht is buiten, b) de katten mij nog niet aanvallen vanwege het late uitserveren van de brokjes en c) ik in theorie nog een lange wandeling zou kunnen maken voordat ik ga koken. Terwijl ik mijn spullen in de auto bij elkaar hark, bedenk ik dat de zon zelfs nog schijnt. Het is een uitnodiging om nog even aan de wandel te gaan en een kwartiertje later loop ik dan ook in de late zonnestralen langs de oever van de Vest. De lucht is nog helderblauw, het water van de Vest is rimpelloos en het gras bezaaid met gele en rode confetti uit de bomen, als een pointillistisch schilderij van Monet. Bijna gedachteloos loop ik er doorheen tot ik plotseling tot mijn schrik besef dat het herfst is. Blaadjes, paddenstoelen, herfst! Hoe kan dat zo ineens, heb ik iets gemist? Ik kijk om me heen en zie onmiskenbaar de tekenen van de herfst. De bomen langs de oever zijn bruin en geel, de zon staat laag, het ruikt zwaar en vochtig en ik voel de druk van de atmosfeer.
Zolderblues
Mijn leven staat deze weken in het teken van de zolder. Het leeghalen van die zolder wel te verstaan. En niet alleen de zolder zelf, het gedeelte waar een mens meestal meer verzamelt dan dat hij ooit graag heeft bezeten, nee de hele bovenverdieping moet leeg, dus ook de twee slaapkamers en de overloop. Zucht. Het betekent praktisch gezien dat een deel van mijn dagelijks leven nu in dozen, koffers en plastic zakken wordt gestopt. Om vervolgens her en der te worden neergezet, wachtend op betere tijden. Straks zelfs inclusief mezelf.
Hij komt niet
Ik had er stiekem toch wel op gehoopt. En aangemoedigd door overtuigende voorspellingen deze zomer had ik mij er inmiddels ook al flink op voorbereid. Hout aangevoerd, schoorsteen laten vegen, schaatsen opgezocht, vriezer flink gevuld en de sneeuwschep al van de zolder gehaald. De teleurstelling is dan ook groot als ik het bericht lees in de Volkskrant: de horrorwinter komt definitief niet. Nu niet en de eerstkomende jaren niet.
Nieuwe liefde
Anderhalf jaar lang was ik de grote liefde in het leven van Bas. Zeer eensgezind deelden wij een huis, de bank en ons leven. Al zijn aandacht was uitsluitend voor mij. Maar daar is nu verandering in gekomen! Sinds kort heeft Bas een nieuwe liefde. Ze heeft mooie zwarte haren, felle blauwgroene ogen en een lenig lijf. Een lichtgewicht met spieren en een zijdezachte huid. Alles wat ik niet heb en daar is weinig aan te doen...
Waar heb ik het nu zo druk mee?
Goeie vraag. Alweer is de avond omgevlogen. Om zes uur was ik thuis, om half zeven zat ik met bord op schoot (lang leve koken voor twee dagen en de magnetron..) naar Masterchef te kijken. Hoera! Het was in elk geval weer gelukt om tijdig te eten, want Masterchef kijken met lege maag hou ik niet lang vol. Dan loopt het water uit de mond, krijg ik trillende handen en ben in staat om alles wat naar eten ruikt uit de kast te trekken. Maar goed, na Masterchef vanavond toch tijd zat om een heel blog te schrijven. Niet gelukt, waarom?
To blog or not to blog
Een weblog hebben en een week niet schrijven is een soort van blogger-zelfmoord. Dat las ik een tijd geleden ergens op internet. Ik moest er vandaag weer aan denken toe ik me realiseerde dat de laatste weken voorbij gevlogen zijn en ik al VIER WEKEN niets geschreven heb. Althans niet op mijn weblog. Schande. Ik weet het en beloof niet eens dat ik mijn leven zal beteren. Mijn voornemens zijn namelijk onveranderd positief, alleen word ik dagelijks ingehaald door de realiteit van te veel plannen voor te weinig tijd. O ja? En hoe zit het dan met keuzes....?
Beloning
Er zijn klussen die niet zo eenvoudig zijn om aan te pakken en ook nog tot een goed einde te brengen. Zo'n klus waarbij je van te voren zucht, moed verzamelt, alle mogelijke voorbereidingen treft om je er dan heldhaftig in vast te bijten. Zo van hup, niet te flauw, aanpakken. Als je zo'n klus dan uiteindelijk hebt geklaard mag je jezelf daarvoor belonen vind ik. Groot stuk taart verorberen, een borrel achterover slaan, een nieuwe jas kopen of uit eten gaan. Dat soort werk. En zo zit ik dan nu op de bank aan de wijn met borrelnoten. Klus geklaard, beloning smaakt. Want vanavond ben ik met mijn kat naar de dierenarts geweest.
Filosofie
Mei is de maand van de filosofie. Het woord roept bij mij allerlei associaties op. Allereerst natuurlijk de oorsprong van het woord, afkomstig uit het Grieks. Filos = vriend, filáo = zoenen, sophos = wijsheid. Filosofie is dus zoiets als 'de wijsheid omarmen'. Vrij vertaald. Maar wat is wijsheid? En op welke manier kun je wijsheid omarmen en in je dagelijks leven toelaten? Een onderwerp om even over te filosoferen.
Licht leven
Vijf jaar geleden leefde ik een tijdje vanuit mijn auto. Nee, ik was niet uit mijn huis gezet. Ook geen dramatische scheiding met psychische wanorde als gevolg achter de rug. Ik had een sabbatical van een half jaar geregeld en trok vijf maanden met een kofferbak en achterbank vol kleding, boeken en ander noodzakelijk spul door Griekenland. Een heerlijke tijd! En niet alleen door de fantastische reis langs stille dorpen en ruïnes, spectaculaire kusten en uitzichten, de ontmoetingen met goden en andere grootheden, maar daarnaast ook door de eenvoud in het dagelijks bestaan.
Druk
Ik heb het druk. Terwijl ik zo relaxed mogelijk sta te strijken tollen de gedachten door mijn hoofd. Vanavond in elk geval nog X bellen en Y en Z een mailtje sturen. Een verhaal schrijven voor een verjaardag, een start maken met de voorbereiding voor een uitje van de vriendengroep en alvast nadenken over de presentatie die ik volgende week op mijn werk ga houden.
Een zomerse lentedag
Een warme stilte
op zondagochtend.
In de verte
hoor ik de zee
of is het de wind
die met de daken speelt.
Dolce far niente
Het kost me niet de minste moeite. Waar voor veel activiteiten nog wat extra motivatie nodig is, wat extra vaart gezet moet worden om tot beweging over te gaan, geef ik me hier moeiteloos aan over. Het gaat helemaal vanzelf. En ik ben er nu achter dat dit iets is om blij mee te zijn. Er worden boeken over geschreven, seminars georganiseerd en cursus in gegeven. En mij lukt dit zomaar zonder enige inspanning! Zittend in de tuin, genietend van de zon, dompel ik mij onder in de loomte van de dag.
Schatten op zolder
De kogel is door de kerk, de knoop is doorgehakt. De bovenverdieping wordt verbouwd. Het dak gaat eraf, er wordt een grote dakkapel geplaatst en de kamers opnieuw ingedeeld. Wat een zee aan licht en ruimte gaat dat opleveren, een fantastisch vooruitzicht. Maar tot het zover is dat ik de kamers kan gaan inrichten moet er wel nog het een en ander gebeuren. En daarvan is het goedkeuren van de bouwofferte waarschijnlijk nog het gemakkelijkst.
Geen vaste verbintenissen
Ik ben net aan het afwassen als de telefoon gaat. Blij trek ik snel mijn handschoenen uit en ren naar de telefoon. Dat zal hem zijn! Mijn tot nog toe onbekende toekomstige minnaar die me al weken lang elke dag meerdere malen belt. Dat zie ik aan het nummerdisplay op de telefoon. Al twee weken lang elke dag een onbekend nummer en niemand die een boodschap inspreekt.
14 februari
Jou te zien
is het zelfde
als de warmte
van de zon te voelen
in de winter
Cobra
Grote liefdes, veel plezier!
Ik heb, zoals zo veel mensen, meerdere liefdes. Grote liefdes, echte liefdes, geheime liefdes, van alles wat. Van die liefdes die niet alleen je hart verwarmen, maar zelfs in meer of mindere mate de motor zijn van je dagelijks bestaan. Een reden om op te staan en de dag weer blij te begroeten (nou ja, meestal dan...). Liefdes die ervoor zorgen dat je altijd iets leuks kunt gaan doen.
Help, mijn huis verraadt mij…!
Op de een of andere manier heb ik in vakanties altijd het gevoel dat ik dringend weer eens moet opruimen. Misschien komt het doordat ik dan meer tijd heb om de overal rondslingerende boeken te verzamelen, op het inmiddels redelijk volgepakte bureau te zoeken naar mijn schaar die ik al weken kwijt ben en tussendoor te bedenken welke stapel tijdschriften ik zal beginnen 'weg te lezen'. Ik bedenk me dat ik eens gelezen heb dat ambitieuze mensen over een netter huis beschikken dan mensen met minder statusgevoelige aspiraties. Een samenvatting heb ik bewaard, hou je vast.
Winter in Zeeland
Wow! Wat een heerlijke verrassing vanmorgen...sneeuw, heel veel sneeuw. Een witte loper uitgelegd tot voor mijn deur, de auto voorzien van een dikke witte jas en zachte gedempte geluiden in de verte. Ik begin er bijna van te fluisteren als ik met mijn felgekleurde waterlaarsjes om de schep en bezem ga. De buurman is zijn auto aan het uitgraven, twee kinderen zijn in alle vroegte al met hun sleetje op stap en een enkele moedige fietser waagt een ritje door de dikke sneeuwlaag in de straat.
Ziek, zielig en moe
Vorige week was ik ziek. Ziek en zielig. Vond ik tenminste. Verhit hoofd, koude rillingen, zweterige benen, misselijk, zware gedachten en niet slapen. En o zo moe! Zeg nou zelf, dat is toch best een beetje zielig? Ik was al vergeten hoe het ook al weer was, ziek zijn. Nu kan ik je vertellen dat ik tien keer liever werk, of honderd keer, soms mag je best overdrijven.
Is het zo eenvoudig?
Een paar maanden geleden besloot ik om vanaf 1 juni elke dag een foto te maken. Bedacht toen ik zoveel mooie dingen tegen kwam tijdens de (vrijwel) dagelijkse wandeling. Toen ik vanmiddag de zoveelste foto nam, realiseerde ik me dat het toch steeds weer lukt om een andere plaatje te maken. Terwijl ik toch heel vaak gewoon hier in en om de stad wandel. En wat zo grappig is, ik heb intussen heel veel leuke hoekjes, doorkijkjes, verrassende kunstwerken en prachtige straten ontdekt. Alsof je beter kijkt als je een foto wil maken. Terwijl dat meestal niet eens bewust zo is. Maar op de een of andere manier valt je steeds meer op.
Boven op de berg
't Was boven op
de berg dat ik begreep
Ik kan ook
zonder angst bestaan
Was het de wind
die mij vertelde
Je bent nooit alleen
op deze aarde
Bram Vermeulen (uit: Boven op de berg)
Tijd
Al heel mijn leven lang
ben ik bang
dat de tijd
onmerkbaar verder glijdt
De ene voet na de andere... onderweg naar?
Ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Zo ontspannend. Zo verfrissend. Relaxt en inspirerend tegelijk. Je hoofd wordt leeg, dan gaat het borrelen en voor je weer terug bent op je thuishonk is er een waterval van ideeën over je heen gevallen. Geen idee hoe het komt, maar het werkt perfect. Misschien door de regelmatige cadans, je ene voet voor de andere zetten. En verder niets. Geuren snuiven, kleuren zien, de wind voelen. Wandelen... elke dag verrassend.
Kleine ijstijd in Nederland ?
Hmmm, valt best mee die kou. Gealarmeerd door de ijzige voorspellingen voor de komende weken stap ik dik ingepakt de tuin in. Gewatteerde jas, dikke broek en schoenen, das drie keer omgeslagen; ik zal het niet koud hebben! En dat heb ik dan ook niet.. Nu nog zorgen dat mijn planten de komende ijstijd ook gaan overleven. Gewapend met een zak vol bubbelplastic, een schaar en draad ga ik op zoek naar bibberende (Mediterrane) planten. De citroenboom heb ik wéken geleden al van een plastic jas voorzien, maar de anderen overleven zo'n eerste nachtvorstje wel. Maar ja, het schijnt nu toch wel héél erg koud te worden! Dus ook de oregano, rozemarijn, tijm, camelia, agave en palm moeten wat bescherming krijgen. De laurierboom heeft alle vorstperiodes nog overleefd dus dat zal ook nu wel weer het geval zijn.
Wat doe je als het de hele dag regent????? LEZEN!
Grijs, druilerig, nat, donker, er zijn tal van beschrijvingen mogelijk die vandaag van toepassing lijken te zijn. 'Sofa-weer' zei een kennis van mij een keer, die daar zeker de voordelen van inzag... En eigenlijk ben ik het wel met hem eens. Ik blijf vandaag ook gewoon de hele dag binnen. Beetje opruimen, veeeeeeeeeeeel studeren (tenslotte ben je aan het begin van een cursus altijd het fanatiekst! En aan het eind... als het moet) en dan nog een beetje lezen. Verder beetje kletsen, lekker koken en nu even wat op dit weblog neerzetten.
Dromen van een sabbatical? Niet doen gewoon regelen en gáán!
We nemen ons weer van alles voor deze dagen. Karrenvrachten vol goede voornemens, meer of minder concrete plannen en tal van ideeën passeren de revu tijdens de oudejaarsfeesten en nieuwjaarsborrels. Bij velen staat een sabbatical al járen op het lijstje. Maar ja. Niet zo handig dit jaar. Te druk. Kan niet weg van m'n werk. Krijg nooit een half jaar vrij. Kan ik mijn familie en vrienden toch niet aandoen. Wat moet ik met mijn huis en huisdieren? Tja, ik zou heel graag willen, maar het gáát gewoon niet... Te veel argumenten om op te noemen heb ik al gehoord de afgelopen jaren, wanneer ik vertelde dat 2006 mijn jaar zou zijn. Een half jaar vrij en bijna vijf maanden naar Griekenland. Nou geloof me, natuurlijk is het een heel gedoe, en moet je echt wel wat regelen van te voren, maar vrijwel alles is te doen. Maar het is allemaal gelukt en ik heb een superjaar achter de rug, met veel voorpret, lang nagenieten, en natuurlijk de fantastische reis van half maart tot augustus. De titel van mijn eerste bijdrage aan dit weblog was 'hoe inspirerend is een sabbatical in Griekenland'. Het antwoord kan ik nu geven: Héél erg inspirerend!
Steeds als ik naar mijn foto's kijk, kriebelt het weer. Ik krijg zin om weg te gaan, om Grieks te koken, om vrienden uit te nodigen, om op terras te gaan zitten (ja vandaag even niet hoor, hier in Nederland, maar in Athene wordt het morgen zonnig en 12 graden..), om nieuwe plannen te maken, of om éven, heel even, terug in de tijd te reizen.
Lezen, dromen en jezelf verplaatsen
De judaskus, het derde huwelijk en ten noorden van Ithaka. Lees en geniet . Weer drie boeken die de moeite waard zijn om te lezen. Als je van Griekenland houdt. Maar eigenlijk ook wel als dat niet het geval is..
Reizen door het lezen van een boek
Het lezen van reisliteratuur is als astraal reizen. Relaxed, in je stoel, bed of waar dan ook jezelf verliezen in avonturen, uitdagingen en ellende van anderen. En dan bedenken, zou ik ook De Peter Mayles van tegenwoordig gaan overal heen, niet alleen naar Frankrijk. Ze verbouwen huizen en kastelen in Italië, beginnen een nieuw leven in Spanje, trekken langs paradores in Portugal, beginnen een hotel in een medina in Marokko en reizen langs oude herinneringen door Griekenland. Natúúrlijk is het allemaal wat overdreven en zijn ze uiterst ontspannend of uiterst wanhopig, maar het lezen is niettemin soms heel inspirerend.
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.