Onderweg naar Ithaka

Iria, wederom een appartement op een berg; 1 - 5 mei

Gepost door: Corry Gepost op: 5 mei 2006 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2006, Peloponnesus

Maandag 1 mei is weer reisdag, we willen nu via secundaire wegen naar Iria rijden. De eerste stop is natuurlijk bij het kanaal van Korinthe. Via de afslag naar Loutraki/Isthmia kom je bij een punt waar je echt helemaal de diepte inkijkt. Helaas komt er alleen een klein jachtje aanvaren en geen ‘echte’ boot waardoor je niet goed ziet hoe smal het eigenlijk is. Het kanaal is maar 25 meter breed, op het hoogste punt 80 meter hoog en 6,3 kilometer lang. Het is tussen 1881 en 1893 gegraven, maar ik las dat er al over gesproken werd in de 6e eeuw vóór Christus. In 40 onderzochten de Romeinen hoe ze het zouden kunnen verwezenlijken en in 67 werd onder Nero ermee begonnen. Zesduizend slaven gingen aan de slag, maar door het overlijden van Nero stopte men drie maanden later. In 1687 deden de Venetianen een poging, maar liep op niets uit. Enfin, uiteindelijk is het goed gekomen, men heeft zelfs de locatie van de eerste poging aangehouden (was ook de kortste).

We gaan vervolgens op weg naar Palia Epidavros. Dat is níet het antieke theater, maar de badplaats aan zee. Het blijkt een superleuk dorp te zijn, met volop (voornamelijk Grieks) toerisme. Verder leeft de regio van de sinaasappeloogst. Overal zijn boomgaarden, de oogst is in volle gang en de sinaasappels zijn inderdaad héérlijk! We besluiten bij de haven in één van de visrestaurantjes te gaan eten. Het is inmiddels twee uur en etenstijd in Griekenland. Omdat het 1 mei is en iedereen hier vrij heeft, is het een drukte van belang. Gezellig!
De weg naar Iria (eerst richting Kranidi) is weer geweldig qua uitzichten en begroeiing. Het stijgt behoorlijk, en de weg slingert zich door een volop groene omgeving met hier en daar wat huizen. En marmerwerkplaatsen. Ik heb er al drie gezien, wie weet kan ik er nog een mooi stukje uit het afval op de kop tikken voor op een nachtkastje dat ik heb. Afval gooien ze hier tenslotte gewoon naast de werkplaats in een weilandje neer…

Het appartement blijkt toppie te zijn, van alle gemakken voorzien en met een grote veranda aan de zeekant. De zee is zo’n 900 meter verder. Je kijkt erop via landbouwvelden met voornamelijk artisjokken. En hier zit ik nu dus tot 22 mei. Wederom op een berg (net als op Kreta) buiten het centrum. Als je überhaupt van een centrum kunt spreken, ik bedoel eigenlijk gewoon het dorpsplein, met een supermarkt, een café, een taverna (met superlekker eten!), een snackbar en een bakker. Tja, meer heb je eigenlijk toch ook niet nodig? Het strand en het kleine haventje zijn zo’n 900 meter verder. Daar is ook Paralia Iria, met de nodige grote hotels en appartementencomplexen (ook nog in aanbouw), wederom een taverna en iets wat misschien nog een winkeltje wordt in het seizoen. Verder ligt daar ook een sportveld en een kerk. In het dorp zelf is ook een supergrote kerk en een lagere school. Tel daar een paar straten met huizen bij op het je hebt het dorp! Je snapt dat ik hier wel aan mijn rust toekom!

Epidavros (het theater) en het heiligdom van Aesculapius
Dinsdag 2 mei gaan we de omgeving verkennen, maar voornamelijk met als doel het antieke theater van Epidavros te bezoeken. Dat ligt schitterend, wat verscholen tussen het groen. Ik was er al eerder geweest maar vind het weer indrukwekkend. Zo maar wat op één van de bovenste bankjes zitten is eigenlijk al voldoende. Het theater werd in het begin van de 3e eeuw voor Christus gebouwd, met oorspronkelijk 34 rijen bankjes voor 6000 toeschouwers. In de 2e eeuw voor Christus werden er nog 21 rijen boven gebouwd, waardoor de capaciteit verdubbelde. De akoestiek van het theater is fenomenaal, wat je goed kunt horen wanneer iemand op de middenstip een muntje laat vallen, of wanneer er mensen met elkaar praten. Je hoort het perfect tot op de bovenste bankjes! In de zomer worden hier in het weekend dramavoorstellingen gehouden.
Naast het theater is het heiligdom van Aesculapius, de god van de geneeskunst. De eerste bouwwerken werden in de 6e eeuw voor Christus gebouwd. Over de geboorte van Aesculapius bestaan verschillende versies van het verhaal. Een veelgelezen versie is dat hij het kind is van de god Apollo en een prinses uit Noord-Griekenland (Koronis). Het kind werd geboren in het heiligdom van Apollo en te vondeling gelegd. Het werd gezoogd door twee geiten en gevonden door een geitenhoeder. Hij bekwaamde zich later in de geneeskunst, met name in de chirurgie en gebruik van geneesmiddelen. Hij genas niet alleen maar wist ook doden tot leven te wekken… Toen hij zelf door een donderslag werd gedood, werd hij door Zeus tot leven gewekt en kreeg een plekje als god tussen de sterren, met in zijn hand een geneeskrachtige slang. Aldus de overlevering. Hij werd in elk geval in Epidavros volop vereerd. Naast tempels verrezen er ziekenhuisachtige zaken zoals operatie- en rustkamers, woningen voor artsen, een bibliotheek en een hotel. Het werd een soort antiek Lourdes, en eens in de vier jaar vond er een sportief en een cultureel evenement plaats. Grappig dat je deze bekende cyclus van vier jaar steeds weer tegenkomt!