Onderweg naar Ithaka

Klein rondje Naxos

Gepost door: Corry Gepost op: 2 juni 2013 | 2 Reacties

Tags: Griekenland, Cycladen, Naxos, reis2013

Zaterdag is het bewolkt, geen laatste dagje strand dus, voordat ik naar Syros ga. Ik besluit vandaag de tempel van Dimitras te gaan bezoeken, in combinatie met een wandeling vanaf Ano Sangri. Rijden over Naxos is een feestje. De weg is over het algemeen prima (oké, enkele uitzonderingen daargelaten) en de uitzichten fantastisch. Het binnenland is hoog, met diepe groene dalen en een grote verscheidenheid aan bomen en struiken. Het is 10 uur als ik het stadje uitrij. En dan word ik notabene van de weg geplukt bij een politiecontrole! Nog nooit eerder gehad, bij iedere eerdere controle stuurden ze mij altijd door. Nu dan toch...

"Papers". Tja de geijkte startvraag. Ik begin met m'n rijbewijs. "Ah. Ollandia" zegt de jongste van de twee. De oude baas met wat knorrige uitdrukking gaat een rondje rond de auto doen. "Other papers?" vraagt de jongste weer. Laat ik die nu net vergeten zijn. Ik zeg dat deze in het hotel liggen, omdat ik maar een klein rondje doe vandaag. "Is this your car?" vraagt hij dan. Dat bevestig ik en vertel niet dat hij maar voor de helft van mij is en niet eens op mijn naam staat. Op "How long you stay?" antwoord ik dat ik nog twee dagen blijf. "You leave Greece then?" vraagt hij. Ik vertel dat ik nog tot begin juli in Griekenland blijf, waarop hij zegt dat ik elke zes maanden een toestemming moet halen om in het land te blijven met de auto. Als ik zeg "Oh boy, I wish I could stay six months" schiet hij dan toch in de lach. Waarop de oude baas meteen zegt "Oké, you go". En de controle is afgelopen... Pfff.

In Ano Sangri parkeer ik de auto en ga via een wandelpad naar de tempel van Dimitrios. Maria, de eigenares van het hotel waar ik zit, kon dit niet begrijpen toen ik het zei. Er is een prima weg, je kunt met de auto! Nee dus, ik ga te voet en zie dat er een gloednieuw bordje is geplaatst waarop staat dat het 25 minuten wandelen is. Het is een heerlijk pad, dwars door de velden en langs een olijfboomgaard. Het is oorverdovend stil, ik hoor alleen het geritsel van talloze wegschietende hagedissen, gemekker van een paar lammetjes, het gezoem van kleine en grote engerds met vleugels en het gechil van de cicaden in de bomen. Verder helemaal niets en ik ben blij dat ik niet vaak thrillers lees want dit lijkt me een perfecte crimescene. Op de eerstvolgende 'kruising' staat geen bordje. Gelukkig ontdek ik nog net een kleine rode stip op een steen bij het smalste (ezel)paadje. Gewoonlijk een routeaanwijzing, dus dit paadje gaat het worden. Het is zo smal dat ik hoop dat er geen ezels op hetzelfde idee komen, maar omdat ik regelmatig een spinnenweb tegenkom en een kapmes hier en daar ook best handig zou zijn zal het zo'n vaart niet lopen denk ik.

Klimmen?

En dan ineens... een hekwerk terwijl na het hek weer duidelijk een bordje staat.  Net voordat ik er ingewikkeld over heen wil klimmen, zie ik dat ik het toch open kan doen en wandel ik verder, richting de tempel die inmiddels verderop al te zien is. Als ik een poosje later een dal in ga, onder bomen door moet duiken en een klein beekje over moet steken (gelukkig paar stenen die boven water uitsteken), snap ik dat het misschien tijdelijk ontmoedigd wordt om hier te lopen. Het beekje is duidelijk spontaan ontstaan na hevige regenval (deze winter?). Ik zie gelukkig weer wel wat routeaanduidingen en ga verder, tot ik weer een hek tegenkom. Ook dit kan open en dan kan ik twee kanten uit en zie geen enkele rode stip of bord meer. Hier blijk je dus zelf te moeten bedenken dat je onderaan de tempel staat (je ziet hem niet) en moet je linksaf nog 100 meter de hellende bochtige weg op en zie de tempel aan je rechterhand. Terwijl ik er naar toe loop schiet me een reclamefilmpje te binnen (weet niet meer van welk product) waar een man na een halsbrekende klimtocht eindelijk de top van de berg bereikt en daar staan een paar Chinezen die zeggen "Photo, photo?"

Tempel

Alweer blijkt dat men destijds steeds een perfecte locatie uitzocht voor zo'n bouwwerk. Prachtig uitzicht op de omgeving rondom. De tempel is mooi gerestaureerd, voor zover dit kon. Het is ook duidelijk dat de overige bezoekers allemaal met de auto of brommer zijn gekomen, vanaf de andere kant. Ik neem deze weg voor de terugtocht en een klein uurtje later stap ik weer in de auto. Einddoel voor vandaag is Moutsouna, via Chalki, Filoti en Apiranthos.

In Chalki is een Kitro'museum'. Je ziet er hoe de Kitro (en ouzo) wordt gemaakt. Al sinds 3 eeuwen worden citroenen geteeld op Naxos, ze zijn een belangrijk economisch product. De citroenbladeren werden gebruikt voor de lokale raki, en gaven de naam aan de eerste Kitrovariant: citrorako.  In 1870 werd de stokerij in Chalki opgericht en werd het drankje Kitro verder ontwikkeld. Inmiddels zit de 4^e en 5^e generatie Vallindras in het bedrijf. Leuk om eens te bekijken! En proef vooral ook de drie varianten van Kitro (verschillende smaken en alcoholpercentages). Mijn favoriet is de groene Kitro.

Winkel in Filoti

Mooi uithangbord voor een kroeg

Ik stop nog even in het altijd mooie Filoti en rij daarna toch maar meteen door naar Moutsouna. Apiranthos laat ik voor een volgende keer. De weg naar Moutsouna is dwars door het gebergte wat een superkronkelige weg en prachtige uizichten met zich mee brengt. Het is erg stil op de weg en halverwege krijg ik het gevoel naar het einde van de wereld onderweg te zijn. En ik de enige bezoeker. Uit ervaring weet ik dat dit niet zo is; op alle einden van de wereld die ik tot nu toe heb gevonden zat altijd nog een Duitser... Als ik nu eindelijk het miniplaatsje aan de kust binnenrij zijn daar twee terrassen, redelijk gevuld met eters! Die waren dus gewoon eerder onderweg dan ik. Ik eet bij Dichty een werkelijk overheerlijke gegrilde vis met pasta en bedenk weer dat het leven goed is.

Kijkje richting Moutsouna