Kythira – Agia Pelagia

Gepost door: Corry Gepost op: 7 juni 2009 | 0 Reacties

Tags: , ,

Als we eenmaal varen tegen elven doet het bootje het prima op dit ruige water.  Iedereen om me heen is inmiddels aan het eten, drinken, kletsen, lezen, TV kijken, lachen, slapen en snurken. Om kwart over elf komen we aan in Diakofto en rij ik achter de meute aan richting... tja, geen idee, geen bord te zien. Maar veel keus is er niet, want één weg. We klimmen naar boven en daar blijkt een soort rotslandschap te bestaan met voornamelijk geel/groene begroeing. Zeg maar een soort rotstuin in het groot. Met één weg erdoor. Na een kilometer of 3 doemt een kudde geiten op en tot mijn verbazing zie ik twee auto's vóór me ineens een witte hond uit het raampje rollen. Ik schrik me lam, gooit daar iemand z'n hond naar buiten?? Na een paar buitelingen op het asfalt staat de hond op en rent vrolijk achter de geiten aan. De auto voor me stopt subiet en blijkbaar ook de auto waar de hond in zat. Er rent een man naar buiten, achter de hond aan, die nog luistert ook. Wordt in z'n nekvel gegrepen en de auto weer ingedropt. De auto voor me haalt in en zo ben ik getuige van een woede-uitval van de bestuurder naar z'n kind die blijkbaar samen met de hond op de achterbank zat. Raam open, hond ziet geiten en denkt 'jump!' Zo ongeveer zal het dus wel gegaan zijn. Gelukkig voor de hond loopt het dus met een sisser af, hopelijk ook voor het kind!

Ik heb m'n kaart paraat en kies op een beslissend moment dat ik rechts ga i.p.v. links. Daarmee rij ik dus richting Agia Pelagia. Na een rit op de toppen van het eiland, lijkt een soort rotshoogvlakte, daal ik op een gegeven moment slingerend af naar zee, Agia Pelagia. Ik heb geen zin om lang naar acco te zoeken, herken vrijwel meteen een studiocomplex (Evi) waarover ik op internet enthousiaste verhalen heb gelezen en ga kijken. Is prima in orde, 25 euro, dus niet duur, klaar. Inrichten dus. Het uitzicht vanaf het balkon is over zee, dus wat wil je nog meer? Ik kom er wel meteen achter dat er véél NL-toeristen zitten, want een contractaccommodatie van een NL-touroperator. Ach ja, na al die rustige acco's van de laatste weken is dit weer eens iets anders...

Rust... behalve in juli en augustus

Kythira ligt 18 km ten zuiden van Neapoli, maar is geen onderdeel van de Pelop. Het hoort officieel bij de Ionische eilanden. Het noorden van het eiland ligt het dichtst bij het vaste land wat je kunt zien aan het landschap: bergen, dalen en veel bomen (in tegenstelling tot de rotstuin in het middendeel).  Er zijn veel ijzerrijke bronnen waar het water prima te tappen is.

Het eiland claimt de geboorteplaats te zijn van de godin van de liefde Aphrodite (samen met Cyprus) en wordt daarom wel het eiland van de liefde genoemd (wist ik niet van te voren, hoor!!). De geschiedenis is verder niet heel interessant, de gebruikelijke overheersingsafwisseling van Venetianen, Turken, Fransen en Britten en in 1864 de uiteindelijke toevoeging aan het onafhankelijke Griekenland. Er zijn vrijwel geen historische bijzonderheden, op wat kastelen en kerken na. Maar wel veel dorpen, waar heel veel wegen naar toe leiden en reuze vriendelijke bewoners. Het eiland is zo ongeveer het hele jaar door rustig, maar schijnt in juli en augustus uit z'n voegen te barsten van de (voornamelijk Griekse) bezoeker. Vakantiegangers en voor de zomer terugkerende emigranten (Amerika en vooral Australië) vechten om accommodatie, terrasstoelen en een plekje op de stranden.

Agia Pelagia is van oorsprong een vissersdorp maar leeft nu voor een belangrijk deel van het toerisme. Er zijn veel accommodaties, maar ik vind het niet vervelend overkomen. De logiesaccommodaties zijn in eilandstijl gebouwd en detonneren nergens. Leuk plaatsje! Ik rij 's middags nog even naar Platia Ammos, hier zo'n 8 kilometer noordelijker. De bakker en z'n vrouw in het plaatsje Kalamos zitten net aan de koffie buiten en zwaaien enthousiast. Kan ik me voorstellen want ik heb de hele rit nog geen passant gezien. In Platia Ammos krijg je subiet een 'eind van de wereld - gevoel'. Er is een strand met één zonaanbidder en twee restaurants waarvan er volgens mij één nog dicht is. Het andere verhuurt ook accommodatie. Verder zijn er studio's en kamers te huur zo te zien. Maar gedurende de 10 minuten die ik er rondloop (heb je alles gezien..) zie ik twee stervende zielen, verder is het uitgestorven. Deze stilte zou mij toch echt te erg zijn! 's Avonds eet ik heerlijk in Agia Pelagia beneden op een terras bij het kleine strandje. Een originele kaart wordt gecombineerd met dagverse producten en een goede kwaliteit. Ik kies voor een daggerecht en smikkel even later van een overheerlijke papoutsakia, jammie!

Naar de andere kant van het eiland

6 juni, zaterdag. Het is 7 uur als ik wakker word. Ik steek m'n neus even buiten en merk dat het al warm wordt. Ik bedenk dat ik toch maar vandaag een trip over het eiland ga maken. Via tal van dorpen én Chora naar Kapsali. Oftewel van noord naar zuid, dwars over het eiland, een ritje van zo'n 25 kilometer. In Kapsali wil ik kijken of ik een terras met Wifi vind en misschien daarna lekker een poosje op het strand liggen. Omdat ik geen zin heb steeds op de kaart te kijken, schrijf ik een rijtje dorpen op waar ik langs moet, al denk ik dat Chora wel snel aangegeven staat. Het rijdt heerlijk zo 's ochtends vroeg, kom alleen wat locals tegen. In de drie dagen dat ik hier nu ben al vier vrachtauto's met asfaltgrondstof gezien. Ze zijn dan ook overal aan de weg bezig en regelmatig is het stof happen (de auto dan). In Karvounades zie ik een grote, opvallende kerk met nieuwe torentjes; nog niet geschilderd zo te zien. Ook in Fatsadika staat een nieuw torentje op de kerk, in de steigers.. Is er recent subsidie verleend op kerktorentjes? Of noodzakelijke herstelwerkzaamheden na de meest recente aardbeving? Ik herinner me ineens dat er ook een kerktoren ingestort was.

Eventjes half 9 wandel ik door Chora. Smalle straatjes, doorkijkjes, witte huizen, blauwe deuren, overal bomen en bloemen, Chora is zeer fotogeniek, een ansichtkaartstadje. Ik dool maar wat rond door de straatjes en denk steeds dat ik bij iemand op het achterplaatsje loop. Is niet het geval, maar levert wel leuke praatjes op. Soms waait een haast bedwelmende geur van bloemen in m'n neus, dan weer een smakelijke geur die verraadt dat er ook gewoon al gekookt wordt. Het is stil overal, hier en daar zitten of lopen een paar mensen, zijn de stoep aan het vegen of zo, maar verder is niet veel te doen. De winkelstraat is leuk maar dicht. In de supermarkt koop ik een paar lokale inmaakjes en neem voorlopig even afscheid van Chora. Ik denk dat ik nog een keer terugkom.

Net als in de film..

De afdaling daarna naar Kapsali is werelds. Slingerende bochten en een prachtig uitzicht op de twee baaitjes van Kapsali. Het is alsof ik in een romantische film ben terecht gekomen. Beneden wacht George Clooney me op en vraagt of ik wat met hem ga drinken. Mmmm, we zitten op een beschut terrras, staren naar het blauwe water, drinken rode wijn, en hij fluistert... O nee, het is pas ochtend, nog even wachten daarmee... Ik rij achter een soort gemotoriseerde driewieler die 20 km/u rijdt maar het kan me niets schelen. Deze weg is genieten en hij is maar 2 kilometer.

Ik parkeer de auto, pak de laptop alvast maar mee. Meestal is er wel een terras met ontvangst.  Café Vanilia, klinkt goed en ik zie al meteen een pc staan. Hier is het te doen, bovendien is dit het enige terras waar nu al (het is kwart over 10) drie tafeltjes bezet zijn. Naast mij zitten Grieken aan een Engels ontbijt.. Het moet niet gekker worden! Na nog geen uur zit het hele terras vol Grieken. Er komen er steeds meer. Velen begroeten elkaar, er wordt druk hallo gezegd, goede zomer gewenst en gezoend. Allemaal in voorbereiding voor het strand? Eten, drinken en kletsen; de kids zijn al op het strand gedropt en komen af en toe wat halen. Het uitzicht op het baaitje is geweldig leuk. In het kleine haventje ligt een 'Glass bottom boot', een luxe jacht en een zeilboot. En een kleine rubberboot die zijn beste tijd gehad heeft. Op een heuveltje ernaast houdt een kerkje en vuurtorentje samen de wacht. Ik werk m'n weblog bij, drink een freddo cappuccino en eet een overheerlijke fruitsalade met yoghurt. Mmmmm, this is life!

Voordat ik wegga loop ik nog even rond. Het plaatsje is eigenlijk niet veel, twee straten als je het goed bekijkt. Kapsali is gewoon het leukst op het terras en vanaf boven gezien als je in Chora bent. En natuurlijk als je afdaalt, richting George Clooney...

Als je verdwaalt wordt het altijd leuker!

Strand bewaar ik voor een volgende keer, ik ga toch maar terug, het is nu 12.30 en inmiddels al behoorlijk warm. Ik denk dat ik de terugweg wel weet, de kaart zit in m'n tas en het lijstje namen ligt naast me. Alleen blijkt de omgekeerde volgorde toch weer anders op de borden te staan. Ik doe maar wat en vertrouw op m'n richtinggevoel, maar dat blijkt vandaag niet echt te werken en ik kom in Milopotamos terecht. Ik dacht al op de smalle weg dat ik deze niet echt herkende... Maar draaien is hier geen optie! Het plaatsje is een verrassing, heerlijk koel als ik uitstap (terwijl het net na enen is!) en leuk om rond te kijken. Een grappig winkeltje met mooie spullen blijkt te worden gerund door een Nederlandse vrouw die na 15 vakanties op Kythira is blijven hangen. Je kunt hier zo te zien prima wandelen, onder meer naar de watervallen (-tjes) beneden, maar dat bewaar ik voor een andere dag. Is me nu toch iets te warm. Als ik mijn weg vervolg naar Agia Pelagia rijd ik nog maar twee keer verkeerd en ben zo doende toch rond drie uur terug in de studio. Heerlijke dag, tijd voor koffie en lunch!

 

 


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments