Laatste weekje Griekenland... Snik
Preveza - Parga - Igoumenitsa; 24 - 29 juli
Dinsdagochtend gaan we weer verder, het is te warm om in de stad te blijven. De eerste kustplaatsjes na Preveza zijn niet echt bijzonder en al gauw bedenken we dat we toch maar naar Parga gaan. Wel druk en zeer toeristisch, maar ook een heerlijk strand, veel gezelligheid en een riante keuze aan appartementen. En dichtbij Igoumenitsa, zodat we daar zaterdag nog alle tijd hebben om beetje rond te kijken, voordat we aan boord gaan. Ik ben een aantal jaren geleden twee keer in Parga geweest. Beide keren hadden we een appartement aan de toegangsweg van Parga, zo'n 10 minuten lopen van de haven. Je zit daar relatief rustig, kunt de auto meestal goed parkeren en is toch overal dichtbij. We vinden ook deze keer daar een appartement. Het is weliswaar juli en dus druk, maar het derde appartement waar we het vragen heeft een mogelijkheid. Er is ook ontzaglijk veel aanbod in het plaatsje. En weer bedenk ik dat het wennen is, zo'n drukte terwijl ik zoveel gezien heb buiten de toeristische highlights en verblijfplaatsen. Maar goed, we gaan nu een paar dagen voor het strand, en dat is geweldig hier (Valtos). Verder een hoop gezelligheid in het plaatsje, vooral 's avonds.
Zaterdag is vertrekdag, we gaan rond de middag naar Igoumenitsa, waar we om zeven uur 's avonds aan de haven moeten zijn. Het is er heel erg warm (38 graden) en weinig wind. We shoppen even wat, maar zitten vooral lang in een airco gekoeld café met een koelkast gekoeld drankje... Het voelt raar als ik daar rondloop. Ik realiseer me dat het voorlopig de laatste dag op Griekse bodem is. En dan na zo'n lange tijd. Ik krijg al heimwee bij de gedachte alleen al... De boot is op tijd, en rond kwart over acht varen we al. Het is superdruk aan bood, we zijn in een hut op indeling geboekt vanwege de drukte (laatst beschikbare hut). Enfin, het valt allemaal nogal mee, en rond negen uur kunnen we gaan eten. Het selfservice restaurant is een verschrikking bij deze drukte, vol lopende, etende, schreeuwende, gebarende, en wachtende mensen. Wat een massa! Gelukkig is er meer rust in het à-la-carte restaurant, zodat we luxe doen en daar heerlijk gaan eten. Laatste avondje in het Grieks bestellen...
En ja, zondagochtend moet de hele massa weer van boord. Het is chaotisch en duurt een eeuwigheid voor we van boord zijn, zodat we pas om 12.00 uur op weg zijn richting Luzern. Nog een eind te gaan...
Plaats je reactie
Comments
No one has commented on this page yet.
RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.