Onderweg naar Ithaka

Luxe logeren in Vitina

Gepost door: Corry Gepost op: 12 mei 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2009, Peloponnesus

Na twee zonovergoten stranddagen in Stoupa is het vandaag ook weer heerlijk om te vertrekken. We hebben gisteravond genoten van een geweldige zonsondergang in Kardamili, wijn drinkend en tapas etend op het terras van café Tikla. We waren aangetrokken door het gratis internet (Wifi) dat het café aanbood (soms kost het wat moeite dit weblog bij te werkenJ), maar het blijkt ook nog eens een erg leuk stekje te zijn om de avond te zien vallen.

De plannen zijn nu om via het hart van de Peloponnesus richting Olympia/Katakolo te gaan. In Katakolo willen we de laatste twee dagen blijven voordat mijn reisgenote weer terug naar Nederland vliegt. Haar vliegtuig vertrekt om 12.00 uur vanaf Araxos, het kleine militaire vliegveld ten westen van Patras.

Het is kwart over 9 als we in een weer volledig ingepakte auto op weg gaan. Eerst richting Kalamata, een tochtje van ongeveer een uur. De lucht is strakblauw en de vergezichten schitterend. Vanaf Kalamata volgen we de borden richting Athene of Tripoli, die door elkaar gebruikt worden. Maar beiden verwijzen naar dezelfde doorgaande weg die via Megalopoli naar Tripoli gaat en uiteindelijk ook naar Athene zal leiden. Maar ja, vele wegen voeren toch richting Athene? Niettemin, wij volgen deze weg tot Megalopoli en slaan dan eerst links en in het centrum rechtsaf, richting Trilofo, met als eindbestemming voor vandaag Vitina.

Het is werkelijk geweldig om hier nu, in dit seizoen, te rijden. De bermen zijn een zee van gele, paarse, witte, rode en/of blauwe bloemen in allerlei soorten, veel bomen in veel kleuren groen. Prachtig! Al snel na Megalopoli wordt het landschap enorm bergachtig en daarmee afwisselend. Tot een eindje na Likohia overwegend groen en kleurig. Dan ineens verandert het enorm. Na een ruime bocht om de berg heen lijkt het alsof we in een soort filmdecor op de maan zijn terecht gekomen. Overal verbrande boomstammen met nog halve zijtakken staan op een ondergrond van zachtgroen en soms zachtgeel van de bloemen. Onwerkelijk. Hele hellingen voor grijze staken, sprieten en omgeknakte resten van wat ooit bomen waren. Het is duidelijk dat de branden in 2007 hier enorm hebben huisgehouden. Omdat we gedurende deze rit geen auto, huis of mens tegenkomen lijkt het alsof we van de wereld afgereden zijn. Bizar gezicht. Gelukkig duurt het niet erg lang en nog voor de afslag naar Stemnitsa en Dimitsana beginnen de eerste groene bomen weer te verschijnen. Eenmaal op weg naar Stemnitsa is er niets meer te zien. We rijden door een dichtbeboste omgeving met zicht op de Lousioskloof, het is weer een feest om rond te kijken. De plaatsjes Stemnitsa en Dimitsana, aan de rand van de Louisioskloof, zijn echte bergdorpen. Het is nu rond de middag, dus overal heel stil. We besluiten om toch maar geen terrasje te pikken en door te rijden naar onze bestemming voor vandaag, Vitina. Dit berdorp ligt op een hoogte van 1040 meter en is relatief koel volgens de boekjes. Maar als wij rond half twee aankomen, is het zonnig en een heerlijke temperatuur, 24 graden volgens de autothermometer! Vitína is een populair bergvakantieoord, een goed uitgangspunt voor tochten in het Ménalogebergte, dat zich zuidoostwaarts uitstrekt. Volgens vroegere bewoners vertoefde Pan regelmatig in dit gebied, ze beweerden zijn fluitspel te horen.

Ons doel is vandaag een luxe hotel te vinden, het is maar voor één nacht en onze ruggen zijn toe aan een echt goede (lees: niet authentiek Griekse) matras. We hebben gisteren al even op internet gekeken en een paar namen genoteerd. Het eerste, Grand hotel Vitína, zien we al vrijwel meteen. Voor de vorm rijden we nog even het dorp door maar hebben eigenlijk al besloten dat dat het wordt! Klinkt goed en ziet er mooi uit... En dat is het ook. Voor 100 euro krijgen we een luxe kamer met drie bedden, een leunstoel, een footstool, een kabinet, kitchenette met minibar, open haard (ja echt waar!) en ruim terras. En luxe badkamer. Zeg daar maar eens nee tegen.

Om 14. 00 uur gaan we op pad, eerst eten dan wandelen. Denken we. Terwijl we eten komen de wolken steeds dreigender dichterbij. Het gaat spetteren, waaien en wordt koud. We zijn net op tijd terug in het hotel om wandelschoenen aan te doen. Maar we hoeven niet meer weg, het gaat stortregenen en onweren. Ruim een uur, en blijft koud. Geen punt, wandelen kan altijd nog. De boeken en tijdschriften worden gehaald en daarna de douche uitgeprobeerd. Heerlijk zo'n hotel!

Gelukkig, rond 19.00 uur is het droog en weer blauw... We maken nog een lange wandeling door en rond het dorp. Tjonge wat is het hier mooi! Groen, rustig en prachtig zicht op de omringende bergen. Hier kom ik beslist nog een keer terug!

Over deze tocht hebben we zo'n 4 uur gedaan, van Stoupa naar Vitina. Een supermooie tocht. Je moet niet snel van A naar B willen gaan, dan ontzie je het misschien. Alhoewel 4 uur volgens mij goed te doen is. Maar ik vind het ook altijd al genieten om op het gemakje door een mooie omgeving te rijden. Te stoppen waar je wilt voor een frappé of een foto en vooral ook alles in je op te nemen wat je ziet. Het is inspirerend om te zien welke verschillen er zijn in deze omgeving. Je rijdt vier uur verder en de wereld om je heen is compleet anders. Ook het weer!