Onderweg naar Ithaka

Monemvasia, een bonbon voor de kust

Gepost door: Corry Gepost op: 17 juni 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2009, Peloponnesus

Het is echt een heel apart gezicht, de berg waarop het oude Monemvasia is gebouwd. Als een soort reuzebonbon rijst het op uit zee. Gisteravond prachtig in een rode gloed van de avondzon, vanochtend scherp aftekenend in de tegen negenen al felle zon. Het voelt ook al behoorlijk warm aan als ik de dam overloop om een bezoek te brengen aan het stadje op de berg. Gelukkig begint er al gauw een koele bries van zee te waaien, zodat het goed vol te houden is.

Monemvasia betekent 'enkele toegang', wat duidt op het feit dat je maar van een kant toegang tot de stad kunt krijgen. Daar waar in de 13^e en 14^e eeuw Mistras het politieke, religieuze en culturele centrum van de Pelop was, fungeerde Monemvasia als het commerciële hart. In tegenstelling tot Mistras is Monemvasia sinds de jaren 80, toen enkele kunstenaars wat huizen begonnen te restaureren, weer bewoond. Althans de benedenstad, een leuke wirwar van smalle straatjes met prachtig gerestaureerde huizen, pleintjes en kerken. Overal heel aparte details, echt de moeite waard om goed rond te kijken. Er is wat horeca (niet overdone) en vooral winkeltjes, die wel veelal hetzelfde (nutteloze) assortiment hebben. Niettemin, wel leuk om doorheen te dwalen. Op een gegeven moment kun je dan links omhoog waarna je boven het stadje uit klimt richting de ruïnestad bovenin. Het zijn echt ruïnes, alleen de Agia Sofiakerk is nog (were) compleet. De weg naar boven leg ik weer alleen af, niemand te zien. Ik dool een beetje rond bovenin en neem tot slot een kijkje bij de kerk. Daar zit een eenzame man aan een tafeltje, blij dat er toch nog iemand komt? Hij kan gerust zijn, op de terugweg naar beneden kom ik drie andere toeristen tegen, dus ..

Het uitzicht op de benedenstad is fenomenaal, alsof je op een levende maquette kijkt. Prachtig ook door de aangrenzende superblauwe zee.

In Monemvasia leefden de klassen streng gescheiden, de aristocratie boven, het gepeupel beneden. In de bovenstad werd niet gewerkt en niet gehandeld, er werd alleen gewoond in grote huizen. Op  het hoogste punt van de rots, aan de westkant ligt de acropolis, waar een fort in een fort lag. De Turken bouwden in de 17^e eeuw een tweede fort, op de oostpunt, goed te zien vanaf de Agia Sofia.

Schiereiland

In de oudheid was Monemvasia een schiereiland, bij een aardbeving in 375 is de smalle drempel weggeslagen en werd het een eiland. Toen er bewoning kwam overspande men de 150 meter eerst met een houten brug, die men snel weg kon halen indien nodig. Het schijnt dat de eerst bewoners in de 6^e eeuw boven op de rots neerstreken, gevluchte Spartanen die leefden van visserij en piraterij. Ze stichtten beneden dus een haventje. In de Middeleeuwen groeide het uit tot een havenstad van betekenis. In later eeuwen wisselden Franken, Turken en Venetianen elkaar af als het ging om de macht in Monemvasia. In de 19^e eeuw raakte het steeds meer ontvolkt omdat de haven fors aan belang inboette vanwege het nieuwe kanaal van Korinthos. In de jaren 20 van de vorige eeuw vestigde een groep Grieken die bij de bevolkingsruil met Turkije terug waren gekomen zich op het stukje vaste land tegenover de rots, zo ontstond het dorp 'Gefira' (brug). Als je Gefira binnenrijdt staat er echter al een plaatsnaambord 'Monemvasia'. Hoe zou het in de adressen opgenomen zijn?

Giannis Ritsos

De meeste gelezen dichter van Griekenland is in Monemvasia geboren en opgegroeid: Giannis Ritsos. Zijn werk had onder meer geweld, het fascisme en de dictatuur als onderwerp, waartegen hij scherp stelling nam. Tijdens de Metaxasdictatuur in de jaren '30 werden zijn dichtbundels massaal verbrand. Gedurende zijn leven is zijn werk ook regelmatig verboden geweest en leefde hij als banneling. Pas na 1972 werd zijn poëzie opnieuw veel gedrukt en zijn werk is in tientallen talen vertaald. Sommige van zijn teksten zijn door Theodorakis van muziek voorzien. Hij ontving vele internationale prijzen.

(bron: Odysseegids Peloponnesus; werkelijk een geweldige gids voor deze regio).

Goed bestede ochtend; het is bijna half 12 als ik weer in Gefira ben. Als ik een verse jus wil gaan drinken blijkt er geen stroom te zijn, dus er kunnen geen sinaasappels worden geperst.. Geen handpersje voorradig? Enfin, water is ook lekker bij deze hoge temperaturen. Gelukkig waait het nog een beetje zodat ik later ook op mijn balkon best lekker zit. Om twee uur is er weer stroom en ga ik eten aan de haven, bevalt altijd goed om tijdens de warmste uren lekker buiten te eten. Althans als het een beetje koel terras is. Ik deel mijn kipsouvlaki met drie katten om mij heen (geen probleem, de portie is véél te groot!) en denk even aan mijn twee vetgemeste exemplaren thuis... Die hoeven hun kostje niet bij elkaar te scharrelen en liggen op dit tijdstip ongetwijfeld breeduit uit te buiken in de tuin. Of vangen voor de fun wat vlinders of vliegen en doen een poging een vogel te verleiden uit de boom te komen...

Terwijl ik eet wordt in de haven voor wat entertainment gezorgd. Een klein vissersbootje neemt een sleepboot op sleep... Het kleine bootje steigert bijna, maar krijgt de boel toch op gang. Nadat de sleepboot een paar dikke zwarte wolken heeft uitgebraakt lijkt er vaart in te komen. Ja hoor, hij doet het weer en koerst de haven uit. Zou hij nu ook een rondje gaan varen om de accu op te laden? Of werkt dat niet zo bij bootjes?