Onderweg naar Ithaka

Nafpaktos - Mesolonghi - Preveza - Lefkas

Gepost door: Corry Gepost op: 6 juli 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2009, Epirus

Woensdag 1 juli vertrekken we uit Galaxidi om nog een dag of twee in Nafpaktos door te brengen. Jammer van de superontbijtjes (maar goed voor ons lijf..), al blijft het natuurlijk een verrassing hoe het in Nafpaktos zal zijn. We plannen een route door de bergen, langs het Mornos-meer, maar missen in Eretaina de afslag. Geen zin om een eind terug te rijden besluiten we om dan de kustroute te nemen en de kleine bad/havenplaatsjes te bekijken. De route langs de kust is uiteraard prachtig. Vrijwel alle plaatsjes hebben een (klein) strandje en Eretaina is een plaatsje waar je best een korte vakantie zou kunnen houden. Dit geldt ook voor Glyfada, dat aan Chania geplakt zit en tegenover Trizonia (eilandje dat bewoond is). Agios Nikolaos is wel héél erg klein, maar heeft wel een veerdienst met de overkant, met Egio op de Peloponnesus. In Marathias, eveneens een badplaatsje, drinken we wat op een heerlijk terrasje aan zee, met zicht op het onweer aan de overkant...

In de middag komen we in Nafpaktos aan, ik rij meteen naar de strandboulevard met het idee daar te parkeren en dan al flanerend een hotel te zoeken. Helaas is de boulevard nu grotendeels een voetgangerszone geworden! Dat is toch uniek in Griekenland, als ze dat al doen is dat meestal pas 's avonds na een uur of acht. Enfin, het wordt een lange wandeling, maar in een heerlijke temperatuur. We zoeken een tijdje naar het hotel Archontiko Pepas, dat positief op internet beschreven werd én Coco-mat bedden heeft, maar eenmaal gevonden vinden we het helemaal niks. Klassiek, kleine kamers, beetje muf en weinig ruimte om buiten te zitten. En hartje centrum met weinig of geen parkeerruimte. Dus wordt het simpel, we boeken hotel Plaza aan de boulevard. Daar heb ik in 2006 ook gelogeerd en nu is het zelfs helemaal gerenoveerd. Prima plek, met view op de zee en Pelop, een zwembad en eigen parkeerplaats. Wat wil je nog meer?

Donderdag houden we een rustig dagje, beetje winkelen, wandelen en strand. En 's avonds naar het hoog boven de stad uittorenende, goed bewaard gebleven fort. Volgens het gidsje is het de klim van ongeveer een uurtje meer dan waard (maar je kunt ook met de auto..). Hetzelfde gidsje geeft aan dat er veel over de geschiedenis te vertellen is. Zo bouwde men er al schepen in 1000 voor Chr. en vaarde hiermee naar 'de overkant' (Peloponnesus). In de Middeleeuwen is het stadje overheerst geweest door Venetianen en Turken, en op 7 oktober 1571 vond een grote zeeslag plaats in de zee voor Nafpaktos. Spanje, Venetië, Rome, Malta en andere Italiaanse steden vochten er tegen de Turkse vloot onder leiding van Ali Pasha. De winst voor de Christenen betekende een doorbraak in de verdere ontwikkeling van de Westerse beschaving.

We doen er ruim drie kwartier over om boven te komen, het fort zelf is inmiddels gesloten. Maar het uitzicht onderweg is werkelijk adembenemend. Sowieso op DE brug, de enkele jaren geleden gereed gekomen brug tussen Andirrio en Rio (Peloponnesus).

Daarna hebben we ons eten wel verdiend, vanavond in het andere restaurant van de familie Papoulis op een klein pleintje achter de oude haven (grenzend aan winkelstraat). Gisteravond hebben we super mezedes gegeten, nu een heerlijk kipgerecht. Mmmmm.

Mesolonghi

Tja, we hadden nog bedacht om toch maar het weekend in Nafpaktos door te brengen, mede omdat er een concert was op zaterdagavond. En omdat de stad echt heel leuk is, zo'n super Griekse stad aan zee met weinig buitenlands toerisme. Maar helaas, het hotel is vol voor vrijdagnacht. Dus vertrekken we vrijdag toch volgens oorspronkelijk plan naar Preveza. Ook een bruisend stadje 's avonds, weet ik van vorige keren. We blijven tot zondag en willen dan zaterdag een dagje naar Lefkas.

We rijden via de kustroute naar Mesolonghi. Letterlijk betekent dat 'te midden van de lagunen' en dat is ook zo. Het is een moerasachtig gebied, wat goed te zien is als je in de stad richting kust rijdt. Het schijnt het grootste moerasgebied in Griekenland te zijn en een favoriete winterplaats voor trekvogens én broedgebied voor een pelicaansoort. Lord Byron, die er in 1824 overleed aan een moeraskoorts, is de bekendste 'oud-inwoner' van de stad. Hij vroeg internationaal aandacht voor de vrijheidsstrijd van de Grieken tijdens de Turkse overheersing en groeide uit tot een symbool voor de onafhankelijkheid.

We rijden de stad in en aangezien het al behoorlijk warm is niet meer echt de stad in, maar meteen richting Tourlida, waar bijzondere paalwoningen schijnen te zijn. Je komt er via een 5 kilometer lange strekdam. Als we een eindje zijn zien we tot onze verbazing dat er vanaf de strekdam nog een kleinere dam links het water in gaat. En daar staan parasols op en zijn heeeeeeeeeeeel veel mensen aan het lopen, zitten, zwemmen. En als we dichterbij komen zien we ook dat ze niet allemaal echt zwemmen maar vaak alleen zich onderdompelen in het water. En velen zijn zich aan het insmeren met de modder die blijkbaar op de bodem ligt. Het zijn overwegend ouderen, die zo te zien kwetterend, smerend en dompelend elkaar de laatste nieuwtjes vertellen. We gaan natuurlijk een kijkje nemen en lopen er wat verdwaasd rond. Het is bijna surrealistisch om te zien. Bussen stoppen af en aan en laden mensen in en uit. Een natuurlijke Spa in het moerasgebied van Mesolonghi!

De paalwoningen staan inderdaad op een bijzondere locatie, maar zijn niet allemaal even mooi. Het zal ook best kostbaar zijn in onderhoud. Aan de ene kant lijkt het me heel apart om hier te wonen, aan de andere kan, wat zal het muggig zijn!

Mesolonghi uit rijdend volgen we de borden Astakos. Rijdend over de weg langs de kust (moeras) zien we van afstand ineens een enorme witte berg oprijzen. ??? Ineens schiet me te binnen dat er zoutwinning is in Mesolonghi, en ja hoor, we rijden dan langs zoutmeren en dus de grote berg zout die al gewonnen is. Ik had nog niet eerder zo'n grote hoop zout gezien, wel wat kleinere zoutmeren. De productie van zout is een belangrijke bedrijfstak in het Middelandse-zeegebied, in Griekenland vooral bij de Golf van Arta en dus rond Mesolonghi. Het zeewater wordt de kunstmatige meren binnengeleid (de zoutpannen). Deze trekken door de hoge zoutconcentraties vervolgens ook veel dieren aan, zoals garnalen, die weer voedsel vormen voor vogels. De opvallendste zijn de kluut en de grote zilverreiger.

Regelmatig conflicteren de richtingborden langs de weg met onze, best gedetailleerde kaart. Maar er leiden meerdere wegen naar Rome en ook naar Astakos, zoals blijkt. Bovendien is de rondweg zo te zien aan het inburgeren. Diverse plaatsen waar we doorheen zouden rijden volgens de kaart, zien we vanaf de rondweg. Op zich kan ik het me goed voorstellen, gezien de gewoonlijke verkeerschaos in de dorpen.

Een eindje voor Astakos, goed oplettend vanwege de vele (stijgende) bochten, schrik ik me na een bocht ineens een hoedje. Staat een levensgroot rund midden op de weg. Boven op de rem dus, het rund kijkt wat verstoord op en wandelt dan gemoedelijk naar de zijkant. Nu blijkt dat links en rechts van de weg wat soortgenoten ronddabberen. Tjeempie, dat was bijna biefstuk van eigen vangst...!

Astakos is een levendig, maar nu vooral warm dorp aan zee. We hebben absoluut geen puf om nu het dorp nog echt te verkennen, meer dan een kort rondje zit er niet in. Onze magen knorren dus zoeken we een terras op waar de plaatselijke bevolking hun maag aan het vullen is. Gezellig maar vooral ook vaak een garantie dat het lekker is. Zo zittend aan de kade en smullend van een heerlijk maal bedenk ik weer wat een geluksvogel ik ben dat ik hier zo maar wéken en wéken aan het rond reizen ben. In zo'n fantastisch land. Als we een uurtje of wat later wegrijden doet de auto het niet. Hij start gewoon niet. De schrik slaat me om het hart. We zullen toch niet in Astakos stranden... of all places? Het is hier zóóó warm! Maar na een paar keer diep ademhalen start ik opnieuw en probleemloos. Waarschijnlijk toch de autosleutel niet ver genoeg doorgedraaid en niet gehoord door de loeiende airco...

Preveza en Lefkas

De weg van Astakos naar Preveza is aan de ene kant mooi, want zicht op diverse eilanden maar voor een deel ook best saai want vrij kaal gebergte. Met name het laatste stuk. Kan ook zijn omdat ik moe ben. Siësta gemist vandaag... Hoe snel een mens toch went aan zo'n slaapje in de middag! Hoe moet dat straks als ik weer ga werken??

Preveza bereik je via een tunnel bij Akti, waar tevens het vliegveld is. Je rijdt dan meteen de stad in waar het nu zo eind van de middag niet druk is. We rijden naar de boulevard en boeken een kamer in hotel Avra, waar ik eerder ben geweest. Lekker makkelijk, het is bovendien prima gelegen aan de boulevard. Beetje spartaans, maar ach, alles wat je nodig hebt (vooral airco!) is er. Even slapen, bijkomen, douchen, beetje winkelen en dan meedoen met de volta die inmiddels op gang gekomen is. Heerlijk zo'n wandeling langs de kade met vissers- en zeilbootjes en vooral ook heel veel terrassen. Klein hapje eten en dan een wijntje (met veel te veel lekkers erbij..) op een leuk terras. Het leven is heerlijk!

De volgende dag is Lefkas-dag. Weer via de tunnel en later de dam die Lefkas met het vaste land verbindt. Als je aan komt rijden (ook hier moerasland) valt als eerste de enorme hoeveelheid zeilboten in de haven op. Van verre zie je al de mastjes aan de kades. Geeft meteen een extra vakantiegevoel.. Rond elf uur rijden we Lefkada-stad binnen en besluiten hier eerst wat rond te gaan kijken. Leuk stadje met veel boulevard. Er waait een heerlijk koel windje zodat het rondlopen in het centrum nog prima te doen is. Rond een uur rijden we verder, richting Nidri. De kustroute is leuk, wel druk. Je kunt zien dat de stranden goede zaken doen. Overal parkeerchaos en zo te zien volle terrasjes en strandbedden. In Nidri doen we een kort rondje centrum, feitelijk één straat met héél veel horeca en winkels. De havenkant is leuker om te lopen, en de terrasjes koel. Aan de kade ligt een bijzonder schip, 'ship of fools' staat op de zijkant. Op de achterkant staat in 'Griekse' letters Amsterdam... En zo te horen is een groot deel van de wondelijk uitgedoste bemanning/aanwezigen Nederlands!

We eten op een leuk terras een supersalade en besluiten dan nog een paar uurtjes strand in te lassen. Het is te warm om veel anders te doen en de wind uit zee heerlijk. Het strand bij hotel Nidri Beach is zo waar superrustig en schaduwrijk door de bomen (en parasols). Genieten dus!

Rond half acht zijn we terug in Preveza, ruim op tijd om weer mee te doen aan de volta en terras. Om kwart over elf begint er in de openluchtbioscoop de film 'Erotas stin Ellada; (nee geen foute Alpenfilm maar een romantische komedie) die in Griekenland is opgenomen en ook over het leven in Griekenland gaat. Het is een feest van herkenning...