Onderweg naar Ithaka

Nightboat to Samos

Gepost door: Corry Gepost op: 18 september 2005 | 0 Reacties

Tags: varen

Een paar jaar geleden. Het is half 12 ’s avonds en we staan in de haven van Naxos te wachten op de boot naar Samos. Het waait stevig, nee eigenlijk stormt het! Windkracht 8 of zo, althans in mijn beleving. Toch twijfel ik er geen seconde aan of de boot zal komen, varen en veilig aankomen. Grieken zijn een zeemansnatie sinds eeuwen, toch? En de schipbreuk bij Paros zou pas een jaar later plaatsvinden. Het duurt en het duurt en er komt maar niets, tot eindelijk rond half 1 er een boot in de verte verschijnt. De lichtjes worden groter en groter. Tot twee keer toe doet het schip pogingen om aan te leggen. Dan vaart hij weg en worden de lichtjes weer kleiner en kleiner. Wat is er aan de hand?

Havenmeester opgesnord. ‘The boat will go out en will come back’ is het enige dat hij zegt. ??? Uiteindelijk krijgen we wat meer informatie uit de beste man. Het waait te veel om aan te leggen, het schip moet een andere ‘aanvoerroute’ kiezen en een andere kant van de steiger. En inderdaad na verloop van tijd zien we het kolossale schip een poging doen om op de kop van de steiger aan te leggen. De aanlegplank gaat op de steiger (ja, Grieken doen nauwelijks aan terminals en slurven!) en we zien een hele horde mensen rennend de boot verlaten. Rennend?? Dan was het toch wel erg, zeg. ‘Kijk eens of ze groen zien’ zeg ik tegen mijn reisgenoten. Is in het donker helaas slecht te zien.

De havenmeester roept en de hele kudde wachtenden zet zich in beweging richting boot. ‘Ella, grigora!‘ Oftewel ‘Kom en schiet op’. Met handgebaren maant hij ons tot rennen. Wat blijkt, de boot houdt het bijna niet meer, de aanlegplank schuift heen en weer. Een sprong, en we zijn gelukkig ook aan boord! Hoewel gelukkig? Dat begin ik me nu toch even af te vragen. Maar goed, een zeemansnatie.. toch?

We zijn de volgende morgen goed aangekomen, in een stralende zon en bijna windstil. Toch zal ik dit tochtje niet gauw vergeten. Wat veel mensen zich niet realiseren is dat het tussen de Griekse eilanden, op de Egeïsche zee flink kan spoken! In al die jaren hebben we redelijk wat goed schuddende overtochten gemaakt en evenzoveel keren in de haven vanaf een terras toegekeken hoe die grote zeebestormers behoorlijk wat moeite hadden met aanleggen in een klotsende haven.

Tja, en dan vraag ik me toch wel eens af, hoe zal het zijn om in maart van Ancona naar Patras (of Igoumenitsa) te varen?? In elk geval heb ik me voor de zekerheid maar even gerust laten stellen wat betreft het reserveren van de overtocht. Waar ik dacht dat je voor zo’n internationale overtocht toch wel van te voren moet reserveren wil jij + je auto een plekje mogen innemen, blijkt dat gelukkig niet nodig te zijn. Integendeel. Via het prikbord van Griekenland.pagina adviseerde een heel aardige Belg mij om ‘zeker geen reservatie aan te gaan, maar in de haven van Ancona bij de drie verschillende bootmaatschappijen (Minoan, Anek en Superfastferries) flink te onderhandelen over het meest voordelige ticket’. En dat ga ik dus doen. Ik houd erg van onderhandelen dus dat moet lukken.…

Wat ze niet weten is dat ik toch wel met Superfastferries zal gaan, die het hele stuk in zo’n 16 uur overbruggen, wat stúkken sneller is dan de andere twee! Maar het allerbelangrijkste is, dat we het weer even kunnen aanzien. En geven ze een storm af met windkracht 8, Erwin Krol, Marjon de Hond of hun Italiaanse equivalenten, dan stellen we het boottochtje gewoon nog een paar dagen uit!!

Toegevoegd om 11.33: Na het plaatsen van dit berichtje open ik mijn mailbox. Elke dag valt daar een 'dagelijkse gedachte' binnen van www.dagelijksegedachte.nl. De gedachte van vandaag: 'Sommige zaken leer je bij windstilte, andere met storm'. Toevallig??