Onderweg naar Ithaka

Nou ja zeg, aangehouden bij de Italiaanse grens!

Gepost door: Corry Gepost op: 3 mei 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2009

We zitten op de boot naar Patras. Als het goed is zijn we morgen om 15.00 uur Griekse tijd op de plaats van bestemming. De reis is tot nu toe best voorspoedig verlopen. Zaterdagochtend via België (Brussel-Arlon is al een heel aardige rit qua omgeving), Luxemburg en Frankrijk naar Zwitserland. Prachtige omgeving vanaf Basel, echt genieten. Vanacht geslapen in Mendrisio, 10 kilometer van de Italiaanse grens. Mendrisio is een slaperig stadje met kleine historische binnenstad. Ons hotel, Morgana, lag aan de rand van het centrum in een rustige straat. Prima hotel, goed verzorgd en 's morgens hoorde je alleen de vogels fluiten.

Gisteravond een superlekkere pizza gegeten in hartje Mendrisio (Ristorante Grütli in de Via Stella), waar het druk was met louter locals (iedereen kende iedereen..). De voertaal was Italiaans, wat een zoektocht in ons boekje 'Wat en hoe Italiaans' opleverde. Maar...wat was het eten lekker! Mmmmm, dan merk je dat je de geur van Italië al op kunt snuiven!

De ochtend is prima begonnen met een superheerlijk zonnetje en een warme 20 graden. Al snel zijn we bij de grens waar een rij auto's langs een douanier moest sjokken om zo te controleren of iedereen wel het autobaanvignet had opgeplakt. Zoals gewoonlijk bij een grens met Zwitserland. Maar wat schetst onze verbazing, we worden uit de rij geplukt en naar de zijkant gedirigeerd. Wat is dit!?! Een serieus kijkende douanier vraagt waar we heen gaan. Naar Ancona natuurlijk. En waar gaan we dan heen? Naar Griekenland natuurlijk. Wat gaan we daar doen, op vakantie? Op ons bevestigend antwoord wil hij de paspoorten zien. En na zorgvuldige bestudering kijkt hij in de auto. Ik zie hem denken, mmmm, veel bagage op de achterbank. Dan de opdracht om de kofferbak open te maken. Bij de gedachte dat hij daar meer van hetzelfde zal zien begin ik al te grijnzen. We stappen uit, mijn zus opent de kofferbak, wijst op de uitpuilende hoeveelheid spullen en maakt een gebaar van 'bekijk maar wat je bekijken wil'. Hij kan z'n lach bijna niet inhouden en zegt vrijwel meteen 'Oké, doorrijden maar'. Ik zie hem denken 'vrouwen..'. Zou hij nu echt gedacht hebben een kofferbak vol XTC of zo aan te treffen??

De dag verloopt verder redelijk soepel, het is zondag dus niet erg veel verkeer op weg. Met een zesbaans autostrada schiet je dan lekker op. Een heerlijke latte machiato bij een van de vele Autogrill-café's houdt ons wakker. Die Autogrills zijn ook erg aan te raden als je even een broodje wilt eten, mmmm.
In Ancona blijkt de ticket office (in de terminal) verhuisd te zijn, wat niet echt duidelijk is aangegeven. We rijden wat rondjes, zoeken op de oude plaats en worden weer een paar kilometer teruggestuurd naar de 'new terminal'. Enfin, het lukt allemaal nog net op tijd en als we aan komen rijden bij het haventerrein, is het boarden net begonnen. Zodat we om 16.00 uur boven in het café aan onze eerste frappé zitten. Er zullen er vast nog vele volgen...