Onderweg naar Ithaka

Paros en Santorini

Gepost door: Sylvia Gepost op: 25 juli 2013 | 1 Reacties

Tags: Griekenland, Paros, Santorini

Gastblog van Sylvia en Ronald; 26 mei - 1 juni 2013
Zondag 26 mei nemen Ronald en ik afscheid van Corry en varen we naar Paros. Het hotel heeft uitzicht op zee en haven, dus dat is al genieten. In vergelijking met Naxos is het erg stil op Paros en we missen de gezelligheid van Naxos.

Kerk met 100 deuren

We verkennen de havenstad Parikia en gaan een dagje naar Naoussa. In Parikia bezoeken we de ekatontapyliani,  "kerk met honderd deuren" . Volgens het boekje zijn het er geen honderd, maar we zien er wel héél veel. Het is de oudste kerk in Griekenland die onafgebroken in gebruik is gebleven sinds haar stichting. En.. zo wordt verteld, als je maar genoeg ouzo's op hebt zie je de honderd deuren vanzelf verschijnen! Ook brengen we een bezoek aan Naoussa, een schilderachtig vissersplaatsje gelegen in een baai in het noordelijk deel van Paros.

Naoussa

Uitzicht vanaf balkon hotel Stella

Dinsdag is het tijd om naar Santorini te gaan. Ik neem afscheid van Paros en denk niet dat ik nog eens terug ga. Het is moeilijk uit te leggen waarom, maar na een paar korte bezoekjes door de jaren heen, heb ik het gevoel "het wel gezien te hebben".

Het is al eind van de middag als we de haven van Santorini binnen varen. Op de kade een drukte vanjewelste en we spoeden ons naar de klaarstaande bussen, die ons naar het hoofdstadje Fira brengen. Daar aangekomen is het even zoeken naar de goede weg. Ik heb een hotel in gedachten, net achter Fira, maar dat blijkt met onze bepakking niet helemaal haalbaar zo laat in de middag. Het is zoeken in een wirwar van smalle straatjes zonder naam en al klimmend naar boven besluiten we een hotel in het centrum te nemen.

Het is moeilijk te zien waar het ene huis ophoudt en het andere begint. Soms loopt alles gewoon door elkaar. De eerste avond eten we bij Parea, wat overheerlijk is en de wijn smaakt ook goed. Als we na afloop niet één, maar twee glaasjes Vinsanto per persoon krijgen, kunnen we zo van het terras onze hotelkamer inrollen. Die is namelijk op dezelfde etage. Jammer dat we hier maar twee nachten kunnen logeren.

Donderdag is het weer tijd voor een cultureel uitstapje. We gaan met de bus naar Akrotiri. Akrotiri is dé archeologische bezienswaardigheid op Santorini. Je treft hier overblijfselen van een Minoische stad aan die door de vulkaanuitbarsting ooit is verwoest.

Als we het gezien hebben zijn we net op tijd terug in Fira om de bus naar Ia te nemen. De busverbindingen hier gaan allemaal via Fira. Alle bussen vertrekken vanuit Fira. Onderlinge connecties zijn er niet. Doordat Santorini geen groot eiland is, ben je overal binnen een half uur en de bussen gaan met grote regelmaat. Kaartjes koop je nog steeds in de bus en dit werkt perfect.

Ia is het meest schilderachtige dorp van Santorini. Het ligt prachtig aan de noord-west kant van het eiland en staat bekend om zijn mooie zonsondergangen. Maar ook in Fira kun je genieten van een mooie zonsondergang. Helaas is het de vier avonden die wij hebben steenkoud en/of bewolkt, dus hebben we geen foto´s met mooie zonsondergang.  Op Paros hebben wij eerder al prachtige zonsondergangen gezien, dat dan weer wel.

Vrijdag willen we gaan wandelen. Er loopt een pad van Fira naar Ia. Is ongeveer elf kilometer lang en je loopt langs de kraterrand. Een prachtige route met schitterende uitzichten. We gaan hier een stukje van lopen. Eerst naar Firostefani. Daar zijn we zo, dus lopen we door naar Imerovigli. We genieten inmiddels zo erg van het uitzicht dat we moedig besluiten door te lopen naar Ia. We zijn inmiddels al een heel eind, dachten we... Na de lunch in Imerovigli gaan we verder en al snel begint het echte lopen. De dorpjes hebben we gehad en wat rest is een onverhard pad, wat bestaat uit restanten lava. Maar het is prachtig. Als we twijfelen hoe de route nu verder gaat staat er gelukkig altijd wel een bordje met Ia om de hoek.

Na 6 uur wandelen, inclusief lunch en drinkpauzes komen we aan in Ia.  Terug gaan we met de bus.

De volgende dag gaan we naar Kamari. Daar boeken een busje wat ons naar Ancient Thira brengt. Hoog op de berg, en dus een adembenemende route. Het uitzicht is ook hier prachtig. Je kan het hele eiland overzien. Dan besef je ook gelijk hoe klein het eigenlijk is. We zien vliegtuigen landen op het vliegveld, waar wij ook van terug zullen vliegen. Wat een kleine landingsbaan!

Kamari en Perissa zijn de badplaatsjes op Santorini, maar wij vinden het zwarte lavazand niet erg aantrekkelijk. De dorpjes zijn helemaal ingericht voor de toerist en niet erg aantrekkelijk om te zien.

Pyrgos

Op onze laatste dag nemen we nog maar een keer de bus en bezoeken het bergdorpje Pyrgos met kathedraal en Megalochori. Het meest authentieke dorpje van Santorini. We komen bij een klein pleintje en steken over op zoek naar het centrum. We lopen duidelijk de verkeerde kant op en dus gaan we terug. We eten wat op het pleintje en vragen de ober waar het centrum is. Nou, hier, zegt hij. We waren er dus al. Megalochori is niet zo groot als we dachten..

Om 19:15u vertrekt de laatste bus naar het vliegveld en daar aangekomen moeten we nog even wachten voor we kunnen inchecken. Het is even zoeken naar een zitplaatsje, maar als er weer een vliegtuig vertrokken is wordt het wat leger. We zien ons vliegtuig landen en even later gaan we op weg naar huis. Wat blijft zijn de herinneringen aan een onvergetelijke vakantie. Sommige reizen vergeet je langzaam, andere blijven voor eeuwig in je herinnering. Dit was er zo één!