Piraeus in de regen

Gepost door: Corry Gepost op: 9 juni 2014 | 0 Reacties

Tags: ,

"Pano" (boven). De Griekse puber zegt het met een blik van 'hoe kom je in hemelsnaam dan hier verzeild' als ik haar vraag waar de trein naar Piraeus vertrekt van het bijna verlaten station Ska, in een buitenwijk van Athene. Per vergissing namen we vanaf het vliegveld de suburbain in plaats van de metro. We waren al eens eerder met deze trein naar Athene gereisd, wat prima ging. Maar de route naar Piraeus blijkt meer hindernissen te hebben.

Boven komen we terecht in een soort niemandsland van gangen. Geen mens te  bekennen tot we op wat mensen stuiten die daar waarschijnlijk wel de hele dag of in dit geval de avond doorbrengen. Na wat speurwerk blijkt er inderdaad een trein naar Piraeus te gaan over een paar minuten. We springen in de volle trein en ploffen gauw neer op de eerste beste lege zitplaats. Om er dan achter te komen dat we helemaal vergeten zijn ons kaartje te valideren. Enfin, we zien wel als er controle komt. "Singomi, iemaste apo tin Ollandia" (sorry, we komen uit Holland) wil nog wel eens helpen. Na een minuut of tien wordt in het Grieks omgeroepen dat we Larissa station naderen, het eindstation van deze trein. Eindstation?? Blijken we dus toch in de verkeerde trein te zijn ingestapt. Eenmaal op het perron van station Larissa worden we geadopteerd door een ouder Grieks stel en horen dat de trein naar Piraeus over tien minuten zal komen. We overleven een aanval op onze bagage ("voorzichtig, niet je bagage los laten" waarschuwt de Griekse vrouw ons)  en komen uiteindelijk dan toch rond tien uur aan in Piraeus waar we inchecken in het vlakbij gelegen hotel Electra (Navarinou-straat). Netjes en schoon, blijkt prima stekje te zijn, vlak bij de haven. 

De volgende dag trotseren we de regen, kopen een paraplu om hierbij te helpen en wandelen richting Pasolimani. Wat heerlijk om weer in Griekenland te zijn! Tegen drie uur halen we Sylvia en Ronald op aan de haven, zij zijn hier al een weekje en gaan nu mee naar Syros. Om half vijf stappen we aan boord van de Blue Star Naxos, die ons in nog geen vier uur naar Syros zal brengen. Onze vrienden halen ons op en we toasten in het leuke cafe Elininko op het centrale plein op een gezellig midweek in Syros. 

De Pasolimani in Piraeus.

Pasolimani

Met de Blue Star Naxos naar Syros

Blue Star Naxos

Woensdag hangen er donkere wolken boven Syros, een prima dag om de stad te verkennen. Syros was halverwege de 19eeeuw een welvarend eiland, met tal van bedrijven en fabrieken en een grote handelshaven. Vanaf 1821 waren duizenden vluchtelingen naar het eiland gekomen, met name uit Oost-Griekenland. Er was genoeg werk voor iedereen en grote rijke families bouwden enorme herenhuizen in Ermoupoli. Deze panden zijn vaak nog in bezit van de families, al worden ze nu ook wel uitgebaat als hotel of restaurant. Het culturele leven bloeide en er werden meer dan tien dagbladen uitgegeven die veel gelezen werden. Syros stond ten tijde van de revolutie van 1821 onder Franse bescherming en nog steeds is de Franse invloed merkbaar.

Syros is nog geen 90 vierkante kilometer groot maar kent een prima onderhouden wegennet, dat naar de meest afgelegen dorpen leidt. Er zijn diverse badplaatsen met mooie stranden. De belangrijkste bezienswaardigheid is de hoofdstad van het eiland en van de Cycladen, Ermoupoli. Prachtige kerken, een mooie plateia en veel gerestaureerde neo-klassieke panden. De stad kent drie delen, de 'laagbouw' bij de haven. en de 2 heuvels in de stad. Op de eerste heuvel staat de orthodoxe Sint Annastasiuskerk, op de verst weggelegen heuvel de kathedraal Agias Georgius.

Ermoupoli

We wandelen door de straatjes van Ermoupoli en genieten van de bedrijvigheid, de prachtig gerestaureerde huizen en een keerlijke koffie bij de haven. 's Avonds vieren we de verjaardag van Sylvia in het leuke eetstraatje in Ermoupoli, in restaurant Kouzina. Het ene na de andere heerlijke hapje belandt op onze tafel en borden, smullen dus.

Donderdag gaan we met de bus naar Kini, een badplaatsje zo'n 10 km verderop, aan de andere kant van het eiland.

Kini

Etenstijd voor de zwerfkatten van Kini.

Kini

'S Avonds eten bij onze vrienden in Ano Syros. Het uitzicht vanaf hun balkon is schitterend!

Ano Syros

Voor we gaan eten brengen we nog een zieke kitten van een (zwerf)buurtpoes naar de dierearts. Een dag eerder was het katje door Anke en Lienke, met hulp van de plaatselijke aannemer, gered uit een ventilatiepijp van een leestaand huisje in de buurt. Het katje leek het gered te hebben en werd wat bijgevoederd met de fles. De moederpoes kwam al snel dichterbij en nam het katje weer mee naar het 'familiestekje' om het de volgende dag weer terug te brengen naar de tuin van onze vrienden. Ziek en hongerig en niet meer in staat om te lopen. Dus op naar de dierenarts, waar het in een paar dagen tijd weer redelijk opgelapt werd en er na een paar dagen weer een nieuwe hereniging kon plaatsvinden. Lees het verhaal op het blog van de dierenarts van Ermoupoli. Het is wel in het Grieks, maar met veel mooie foto's die het verhaal ook vertellen.

Op  6 juni is het tijd voor een kleine kennismaking met de zuidkant van het eiland, we stappen een uurtje in de lijnbus die ons door diverse badplaatsen en dorpen rijdt. En dan zie je dat Syros een prima bestemming is om nog eens terug te komen! In de middag wandelen we wat door de straatjes van Ermoupoli en 's avonds is er een afscheidsetentje met de vrienden uit Ano Syros. Het was erg leuk om hen over hun eiland te horen vertellen en we hebben genoten van het verblijf.

Ermoupoli

Straat Ermpupoli

Zicht op het plein

Syros

Agios Nikolaos kerk in de wijk 'Vaporia'.

Kerk

Een buurtbewoner

Kat

 

7 juni gaan we weer verder, om 10.00 uur vertrekken we met de Aqua Spirit van de Nel Lines naar Naxos, ons stekje voor de komende zes dagen.

Nel Lines


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments