Poros, na een klein rondje kust Argolida; 22-24 mei

Gepost door: Corry Gepost op: 25 mei 2006 | 0 Reacties

Tags: , ,

Ik vlieg overeind als ik een vreemd muziekje hoor naast mijn oor. Wat is dat?? O ja, dat is waar ook. Ik heb voor het eerst de wekker in mijn mobiel gezet. Dus die klinkt zó! Enfin, ik ben in elk geval een keer vroeg wakker, het is half acht. Vandaag wil ik naar Poros, en niet al bij de eerste stap op het eiland op apegapen liggen van de hitte. Dus, vroeg weg. Eventjes acht uur stap ik in de auto. Net buiten Iria zie ik een kudde schapen op de weg. En.. twee wollige viervoeters als schaapherder. En dat doen ze goed! Heen en weer lopend langs de kudde manen ze de schapen het veld aan de overkant in te gaan. Als ik (inmiddels langzaam) aan kom rijden, gaat één van de honden midden op de weg staan en naar me blaffen. Maar geen paniek, ik sta al stil… Pas als het laatste schaap het veld in is, wordt de weg ‘vrijgegeven’. Geen herder te zien, zou hij ergens stiekem om een hoekje staan kijken? Ik moet zeggen deze herders bevallen me beter dan diegene die ik vorige week ergens tegen kwam. Een herder op de brommer, die heen en weer rijdend over een stukje weg van 50 meter ofzo de kudde in de wei hield!


Het is eerst even een stukje bekende weg, richting Tracheia. Dan kort daarna naar boven naar Kaloni. Maar het valt niet mee om hier in één keer ergens via de kortste weg te komen. Dus, ik mis weer eens een weggetje en zit ineens in Didima, dus onderweg naar Ermioni. Het kwam me allemaal al zo bekend voor… Enfin, geen nood, ik kan nu nog naar links en richting kust rijden, naar Thermissia. Dat blijkt een superklein dorpje te wezen waar iedereen opkijkt als ik langsrijdt en me vervolgens na blijft kijken, iets wat me ook in het volgende dorpje opvalt. Ik zie ze denken, een buitenlander, hier? En dan nog wel een vrouw alleen? En blond? Als dat maar goed gaat. En daarin help ik ze hopen, want ik rijd hier door grote stukken eenzaamheid. Geen huis, mens of auto te bekennen en de wegen zijn kwalitatief duidelijk gerelateerd aan het aantal auto’s dat hier overheen rijdt. Weinig dus.. Maar ik omzeil al geroutineerd allerlei kuilen, doorkruis rivierbeddingen (doet me denken aan mijn favoriete skihellingen, waarbij je een aantal ‘bulten’ achter elkaar hebt en bij het naar beneden gaan zo hard mogelijk skiet om de bult naar boven te halen!) en draai m’n hand niet meer om voor de meest duizelingwekkende bochten. Maar, als ik de ELPA (Griekse ANWB) hier nodig zou hebben, weet ik niet of ze me kunnen vinden…

Poros
Het laatste stuk van de route gaat langs de kust, weer prachtig groene omgeving nu, met zelfs een moeras en bijbehorende vegetatie zoals rietpluimen. Ook groente, olijfbomen en druiventeelt. Ik zwaai even naar het eiland Hydra, dat op een gegeven moment naast de kust te zien is. Daar ga ik dit keer niet naar toe, wel naar Poros, wat veel dichterbij de kust ligt. Na een ruime bocht zie ik het liggen. Prachtig zeg, zo dichtbij. Heel apart. Eenmaal in het dorp Galatas, van waaruit tal van bootjes naar Poros varen, parkeer ik de auto en neem het eerste beste bootje dat er ligt. In een zucht ben je aan de overkant, voor 70 cent. Daar is het een drukte van belang. Ik loop een klein rondje, zoek het leukste terras op (dus tegenover de aanlegsteigers van de veerdiensten) en geniet van de bedrijvigheid. Het is nu elf uur en al ‘poli zesti’ (erg warm) zoals ik om me heen hoor klagen.. (niet door mij, begrijp me goed!).
Het is duidelijk dat Poros in veel veerdiensten opgenomen is. Het is een komen en gaan van flying dolphins, flying cats en ‘gewone’ veerboten. Tel daarbij een groot aantal zeiljachten en ‘overzetbootjes’ en je kunt je voorstellen hoe bedrijvig dit allemaal is. Leuk hoor!
Na een uurtje ga ik toch maar eens het stadje zelf verkennen, om te beginnen loop ik naar het kanaal dat het eilandje waarop de hoofdstad is gevestigd (Sferia) scheidt van het grote eiland (Kalavria). Tezamen vormen zij Poros. Het blijkt een kanaaltje van niks te zijn, met een bruggetje van niks eroverheen. Nou, ja, ik heb het gezien. En loop terug, want ik hou me vandaag alleen bij de hoofdstad, de rest van het eiland geloof ik wel. En het blijkt een leuk stadje te zijn, met veel dat aan een Griekse plaats ‘volgens de boekjes’ doet denken. Witgekalkte huizen, blauwe en andere kleuren luiken, smalle steegjes, veel trappen (want tegen een heuvel gebouwd), heel veel bougeainvilla, hibiscus, mooie kleine binnenplaatsjes en doorkijkjes naar de waterkant.

Om één uur wordt het toch wel para para poli zesti (oftewel smoorheet) en ik ga gauw terug naar ‘mijn’ terras, eet een broodje, probeer wat in de netgekochte krant te lezen, maar kijk vooral naar de bedrijvigheid om me heen. Dit is gemakkelijk vol te houden tot drie uur waarna het tijd wordt om met een bootje de overkant weer op te zoeken. En de auto, die ook staat te smoren in de hitte…

Kraakgeluiden..
De terugrit doe ik wel ‘goed’, via Kalloni dus. Een geweldige route langs de kust, gevolgd door een bochtige ‘binnenroute’. Onderweg zie ik zelfs twee keer een vos de weg over rennen. Argolida is een regio waar behalve vossen overigens ook wilde honden en gringo’s wonen. Deze laatste heb ik nog nooit gezien, weet niet hoe ze eruit zien. En wilde honden zie ik voor m’n gevoel overal, ook als ze aan een ketting zitten.. Vossen heb ik wel al vaker gezien hier. En een (dode) slang. O ja en vanmorgen ook een schildpad, die op z’n dooie akkertje de weg overstak. Arm beest, met al die wegpiraten hier (al was het wel een rustige weg gelukkig).
Eén minpuntje deze dag, de auto begint steeds meer te ‘kraken’, een volgens mij niet gebruikelijk geluid aan de achterkant. Hmmm, niet fijn. Nu snap ik weinig van auto’s maar weet wel dat dit toch niet goed kan zijn. Het lijkt op iets dat we met een eerdere auto ook hebben gehad en iets met het ophangsysteem van de uitlaat te maken had. Morgen dus toch maar even een garage opzoeken.
Overigens… ik ben blij dat ik pas bij thuiskomst in het appartement ontdekte dat ik vanmorgen mijn mobiel op tafel heb laten liggen!

Ik smelt
Tja, woensdag gaat mijn wekker nóg vroeger, om zeven uur. Gisteren heb ik pogingen gedaan om achter het adres van een VW-garage te komen, en die blijkt in Argos te zijn. Omdat het nu ’s middags zo’n 35 graden is, ga ik maar vroeg op pad. Tenslotte moet ik ook eerst nog pinnen, tanken en de auto laten wassen. Ondanks dat hier de meeste auto’s er uit zien zoals de mijne nu, durf ik nauwelijks meer in en uit te stappen bang om iets aan te raken waardoor ik er zwart uit zal gaan zien. Dus ja, met het oog op de garage en mijn eigen welzijn, ga ik vandaag een carwash uitproberen.
Eventjes negen uur rij ik dan toch Argos binnen en na één keer vragen vind ik de garage, randje binnenstad. Hoe verzinnen ze het, maar wel makkelijk, straks even winkelen. Helaas heb ik pech, er is net iemand vóór mij zodat het na het invullen van allerlei gegevens al kwart over tien is als ik de stad inwandel. Het eerste wat me opvalt is dat het een heel leuke winkelstad is, jammer dat het zo warm is. Het tweede opvallende is dat de traditionele lootjesverkoper hier niet zoals echt altijd een stokoud opaatje is die met z’n stok met lootjes langs de terrassen schuifelt. Nee, hier is het een echte adonis die in strakke spijkerbroek met z’n stokje energiek de terrassen ‘afhandelt’. Wow, wat een kouklos, om in Griekse termen te spreken. Dat niet iedereen onmiddellijk op de lootjes afvliegt! Om half twaalf ben ik al zowat gesmolten, heb van louter frustratie een nieuwe bikini gekocht (wat was het lekker koel in het pashok…) en ga dan toch maar terug naar de garage. Tenslotte had hij het over een uur ofzo, wat in Griekse termen minimaal twee uur betekent, maar wie weet. Gelukkig heb ik een boek bij me want het wordt nog even wachten. In de wachtruimte valt me op dat een koffieautomaat hier ontbreekt, maar in plaats daarvan een rijk gevulde bar aanwezig is met wijn, whisky, cognac, gin, enzovoort. Blijkbaar wordt de koop van een auto hier bezegeld met drank in plaats van met koffie. Toch wel een reden om naar Griekenland te verhuizen…
Maar… om half één komt iemand mij uitleggen wat de auto mankeerde. Tja, alles gaat in het Grieks hier, en mijn Grieks is nog niet echt op auto-niveau. Dus wat ik al nauwelijks in het Nederlands snap, lukt in het Grieks natuurlijk helemaal niet. Er was in elk geval iets mis met de ophanging van het voorwiel. Maar wat precies….? In elk geval, hij rijdt weer als een zonnetje, en dat is het belangrijkste. En dat voor 43 euro!

Het is acht uur en ik kan eindelijk weer op het balkon zitten. Dat is nu zo tussen twee en acht absoluut niet te doen, het is er moordend heet. Zoals overal eigenlijk, dus zit ik dan binnen. Ik probeer nu een boek te lezen, maar dat valt niet mee door de herrie. Rechts beneden zijn een paar kinderen de Finse winnaars van het Songfestival aan het imiteren, en het Halleluja klinkt overweldigend tegen deze berg op. Linksvoor zijn twee eksters een ongelooflijk kabaal aan het maken. Als ik kijk wat er aan de hand is blijkt één van de katten in de boom te zitten waar de eksters óf een nest hebben, óf de plek gewoon als hun boom beschouwen. Hoe dan ook, de kat moet er weg, dat is duidelijk. Ze vliegen om hem heen en produceren een enorm lawaai. Maar de kat blijft onverstoorbaar rondsluipen over de takken. Ik besluit de arme vogels wat te helpen en roep de kat. Hij mauwt meteen, en zowaar springt direct uit de boom en rent naar het balkon… Hij laat zich vervolgens uitgebreid aaien, gaat een dutje doen en daarna op spinnen- en torrenjacht. En ik heb mijn rust. Afgezien van een doordringend geritsel in het weitje naast het balkon. En waar ik steeds heb gedacht dat dit ook door de katten werd veroorzaakt, blijkt nu dat er schildpadden rondwandelen…


 

 

Plaats je reactie

Comments

No one has commented on this page yet.

RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments