Onderweg naar Ithaka

Tsangarada en de oudste plataan van Griekenland

Gepost door: Corry Gepost op: 24 juni 2013 | 1 Reacties

Tags: Griekenland, Pilion, reis2013

Maandagochtend willen we een kleine wandeling gaan maken, vanaf het strandje van Lambidou naar het volgende strandje, volgens de kaart een wandeling van 20 minuten (enkele reis). We vertrekken op tijd (denken we) en hopen nog voor de echte hitte even te kunnen wandelen. Vanaf Kala Nera volgen we de al snel behoorlijk stijgende weg richting Milies en Tsangarada. Even na Milies zien we rijen auto's aan twee kanten in de berm geparkeerd. Wat is hier aan de hand? Blijkt er een panayieri te zijn bij de kerk Agia Triada. Bij het toegangsplein is een terras opgezet en een rijdende Kantina zorgt voor de inwendige mens. Overal waar je kijkt staan auto's en lopen mensen. Zo is de kerk snel gevuld!

Een van de kleine strandjes

Wij vervolgen onze route naar het strand en komen tussen Milies en Kalamaki in een gebied waar het flink gebrand moet hebben enkele jaren geleden. Grote delen van het gebergte zijn weliswaar groen maar dit bestaat uit struikgewas en andere lage begroeiing; daarbovenuit zie je grijze (dode) takken en zwart geblakerde stammen van boomresten. Wat zonde toch in zo'n prachtig gebied. Bij Lambidou slaan we rechtsaf naar de kust, die we via een in aanvang nog redelijk brede slinger-slangerweg bereiken. Het laatste stuk is smal en steil en we doen wat schietgebedjes dat we geen tegenliggers krijgen. Als we bij het kleine parkeerplaatsje van het strand uitstappen merken we dat het voor wandelen al veeeeeeeeeel te warm is. We lopen daarom alleen even naar beneden om het strandje te zien, dat in een piepkleine baai blijkt te liggen. Mooi maar warm en ondanks het aanlokkelijke terras dat er bij ligt gaan we toch terug. Op naar Tsangarada en Agios Ioannis, dat wat noordelijker aan de kust ligt. Hier willen we tusen de middag eten.

Altijd weer even puzzelen...

In Tsangarada parkeren we de auto in het eerste bewoonde stuk en wandelen naar het grote plein. Hier zijn twee restaurants, onder twee grote platanen, die al helemaal gedekt zijn voor het middageten.

Het is nu nog helemaal leeg maar om een uur of twee zullen de tafeltjes vast flink gevuld zijn met Griekse families! Voor ons nu te vroeg, we rijden door naar Agios Ionannis, aan de kust. Net buiten Tsangarada staan we nog even stil bij de waterval, die in een grote bocht ligt. Het is er door de hoge bomen heerlijk koel. De hele route is prachtig door het vele groen en de mooie doorkijkjes op andere bergen en de zee. We slaan rechtsaf bij Agios Dimitris, dat boven Agios Ioannis ligt. Als we in de buurt van Agios Ionannis komen beginnen de bermen vol auto's te staan. Weer een panayieri? Bij de splitsing vóór het dorp blijkt dat ze van de toegangswegen éénrichtingsverkeer  hebben gemaakt, geweldig! We rijden verder en zien niets anders dan auto's in de berm en als we het plaatsje zelf binnenrijden beseffen we dat we hier samen met honderden anderen zijn... Het stille plaatsje uit mijn herinnering (2006 en 2001) blijkt vandaag (Grieks Pinksteren)  een populaire strandbestemming te zijn. Omdat wij vanwege onze olijfolie en wijn in de auto in de schaduw moeten parkeren kunnen we het helemáál wel vergeten hier. En eerlijk gezegd, het is er gewoon ook té druk om leuk te zijn en we rijden via de andere weg het dorp gauw weer uit, op naar Tsangarada, waar we dan hopelijk nog aan kunnen schuiven op het mooie plein onder de plataan!

Waterval bij Tsangarada

Tsangarada spreidt zich wijd uit over de helling van de berg en omvat vier kerkdorpen. In een van deze dorpen, Agia Paraskevi, staat de grootste en oudste plataan van Griekenland, volgens wetenschappers meer dan duizend jaar oud. Volgens dorpelingen is hij tussen de 1500 en 2000 jaar oud. Dit weten we nog niet als we op een schaduwrijk plekje parkeren tegenover een hotel aan de doorgaande weg. Zodra we uitstappen roept iemand vanaf het terras "Goedemiddag". Wat verdwaasd roepen we "Hallo" terug en zien een man op ons afkomen. "Welkom in Tsangarada. Ik zag dat jullie uit Nederland komen, zijn jullie al bij de oudste boom van Griekenland geweest?" Nee, dat zijn we niet, geen idee waar die staat. We krijgen uitleg over deze oude plataan en hij wijst ons de weg erheen. Hij vertelt dat hij nu 20 jaar in Tsangarada woont en er nooit meer weg wil. We vertellen dat we uit Zeeland komen, dat kent hij. Hij gaat één week per jaar naar vrienden in Nederland, in Oost-Souburg!  We lopen naar het plein en drinken wat bij één van de twee café's. Het is een prachtig plein in een groene omgeving en heerlijk rustig. En zo wordt het drie uur, hoogste tijd om te gaan eten op het andere plein. Het is er gezellig en het eten (restaurant Agnanti) is werkelijk fantastisch met originele gerechtjes op de kaart. We eten kipkroketjes, aubergine salade en gehaktballetjes in een kruidige saus (met kaneel en kurkuma), echt super lekker.  Op het plein is het koel en als we wegrijden zien we in de auto dat het hier buiten 27 graden is. Dat is dus een behoorlijk verschil met beneden aan de kust!

Oudste plataan van Griekenland