Onderweg naar Ithaka

Vitina – Langadia – Olympia – Katakolo; een tocht uit duizenden

Gepost door: Corry Gepost op: 13 mei 2009 | 0 Reacties

Tags: Griekenland, lange reis 2009, Peloponnesus

Ik weet het, ik ben niet geheel en al objectief als het op Griekenland aankomt. Maar eerlijk waar, dit gebied is werkelijk prachtig. De combinatie van hoge kale bergen, een groene bosrijke 'onderomgeving', kloven en riviertjes, vergeten vriendelijke dorpen en authentieke bewoners is onovertreffelijk.

Vandaag, 13 mei, gaan we weer terug naar de kust, naar Katakolo. Na nog een laatste 'fotoronde' door Vitina gaan we op pad. De weg riching kust is erg mooi; vanaf Langadia zit je eigenlijk als het ware in één grote afdaling naar de zee. Regelmatig kijk je over het komende landschap heen, heel apart. Langadia is het eerste 'grote' dorp dat we passeren. Grappig centrum met uitnodigende terrasjes die we maar net kunnen weerstaan. We lopen wel wat rond, kijken in een paar winkeltjes en genieten van de ochtendzon. Na een minuut of 20 gaan we verder. Deze weg, tot Olympia, is beslist een van de mooiste die ik ooit gereden heb. Schitterend, je moet moeite doen om je aandacht bij de weg te houden (wat wel nodig is!), zo erg ben je geneigd om steeds om je heen te kijken naar het groen, de vergezichten en de dorpen die ineens lijken op te doemen. We bezoeken ook Kalijanni, dat links naast de weg gelegen is. Een klein, stil dorp dat als je erdoor heen wandelt ineens lijkt te gaan leven. Dan komen overal (vooral oude) vrouwen vandaan die vriendelijk gedag zeggen, met wandelstok onderweg zijn naar weet ik wat of zitten te genieten in de zon, kletsend met de buurvrouw. De rijdende groenteboer zorgt zo te horen voor het plaatselijk nieuws; het is een geklets van jewelste rond de auto.

We passeren enkele riviertjes over smalle bruggetjes, meestal meteen een scherpe bocht makend. Ik stel me zo voor dat hier toch ook de bussen naar Olympia (vanaf Tripoli) overheen moeten en heb meteen weer veel respect voor de buschauffeurs! De diverse riviertjes komen volgens het boek allemaal uit in de Alfios, een ook in de zomer nog snel stromende rivier die door 7 kleine rivieren 'gevoed' wordt. Over de rivier wordt verteld dat hieraan een treurige liefdesgeschiedenis ten grondslag ligt. De jager Alpheus werd verliefd op Arethusa maar zij wilde niets van hem weten en vluchtte naar het eiland Ortygia, waar ze in een bron veranderde. Alpheus reageerde hierop door een river te worden, en zo kwamen ze toch nog samen.

De Griekse bewegwijzering is natuurlijk weer onovertroffen. Eenmaal in Pirgos zoeken we de borden naar Katakolo. Die staan er natuurlijk niet. We moeten in elk geval naar het Westen en kiezen ervoor om dwars door de stad te gaan, omdat alle andere opties een heel andere kant uit gaan. En ja hoor, halverwege het centrum doemt een levensgroot bord KATAKOLO op. We volgen er in totaal drie, dan houden ze weer even plotseling op als ze verschenen zijn. Wederom op gevoel gaat het verder en al snel belanden we op een weg die duidelijk 'under construction' is maar wel de enige weg blijkt te zijn. Ik doe zeven schietgebedjes dat de banden de vele grote en kleine stenen aan kunnen, dat de katalysator niet blijft steken in een reuze krater waar ik echt niet omheen kon en dat de lak enigszins sterk is voor de vele opspattende steentjes. En we rijden echt niet harder dan 10 km/u ofzo!! Grrrr, waarom geven ze niet even een omleiding aan? Of is die er misschien helemaal niet?? Enfin, op het eind komt nog eenmaal een bord KATAKOLO en daarna is het weer gokken. We belanden eerst op een weg die van prima asfalt overgaat in slecht asfalt, gevolgd door zeer matig beton, daarna grof grind en eindigt als zandweg richting strand. En dan gewoon ophoudt...! Wéér terug...enfin het lukt ons uiteindelijk toch nog om na een rit van in totaal nog geen 3 uur Katakolo te bereiken. We zijn toe aan een koel drankje bij de kade en komen er tot onze verbazing achter dat er vandaag maar liefst 3 (!) cruiseboten in de haven liggen. Het is een gekwetter van jewelste! Toch wel grappig om te zien. We zitten heerlijk en smullen rond 14.00 uur van de lekkere mezedes in ons inmiddels favoriete restaurant. In Griekenland is 's middags eten in plaats van 's avonds een aanrader hier, druk en gezellig!

Na een kort rondje langs paar hotels/appartementen (of niet thuis of niet leuk..) besluiten we hetzelfde hotel als de vorige keer te nemen. Was niet luxe, maar ging eigenlijk prima én.. gratis internet!