Winter in Griekenland
In de ban van sneeuw en ijs, dramatisch pratend over Siberië in Europa, verbazen de Grieken zich erover hoe het winter kan zijn in hun land. Terwijl de Odos Attiki veranderd is in een spiegelgladde, strakke ijs’highway’, en inwoners zich dagelijks afvragen of Siberische tijden zijn aangebroken, kijk ik naar de beelden op TV met een mengeling van medelijden en leedvermaak. Ze zijn het duidelijk niet gewend, het worstelen met gladheid en grote hoeveelheden sneeuw. Ik zie iemand met een tuinschepje de sneeuw van z’n dak scheppen. Iemand anders probeert toch met een scooter een ijzellaag op de weg te trotseren (wat natuurlijk mislukt…dat kon ik hem meteen wel vertellen). Een verslaggever ondervraagt gestrande automobilisten hoe ze overleven in deze onmetelijke sneeuwfile. Een béétje winter, en het land is in rep en roer.
Nee, dan wij, smekend om wat ijs en sneeuw. Stiekem hopend dat sneeuwpoppen eindelijk eens langer leven dan drie dagen. Marathons op natuurijs, avonden op schaatsen op de stadsgracht, koek en zopie, warme erwtensoep, mutsen, open haard en rode port. Mmmm, winter in Nederland, laat maar komen!
Want, dan is het des te sneller voorjaar. De sneeuwklokjes wagen het al om naar boven te komen, maar oeps.. wat is het koud. Ik zie ze denken, waar blijft die warme sneeuwdeken?
Als ik in mijn tuin kijk, bedenk ik dat de meeste planten bloeien als ik al lang en breed van de Griekse zon zit te genieten… Nog zeven weken, en mijn koffers zijn gepakt! Het wordt per dag een beetje concreter. Heb wéér een appartement geboekt, printjes gemaakt van boottijden, de route uitgeprint naar Ancona (ja, echt waar, toch leuk om vast te lezen?), en.. mijn huis verhuurd. De dochter van een vriendin zal mijn huis bewaken, katten verzorgen, tuin onderhouden. En vast ook wel eens feestjes geven, want 23. Ik vertrouw er maar op dat ik de boel redelijk ongeschonden weer aan zal treffen in augustus. En eerlijk gezegd ga ik me er ook geen seconde druk om maken. We zien wel. Nog zeven weken, nog 29 dagen werken (waarin nog een héle lange lijst met klussen gedaan moet worden..), twee verjaardagen, wat ‘tijdelijk afscheids’ borrels, paar filmpjes en theatervoorstellingen, huis opruimen, en dan op 18 maart richting zon. Nou ja, eerst misschien nog wat sneeuw en ijs onderweg, in Zwitserland bijvoorbeeld, of Noord-Italië. Ook daar denk ik aan als ik de sneeuw’pret’ zie op TV…
Plaats je reactie
Comments
No one has commented on this page yet.
RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.