WK voetbal in Griekenland
Ja, we gaan naar het WK-voetbal in Berlijn. Het is Marco gelukt om een team te smeden dat met veel enthousiasme voor het voetbal en voor elkaar (oké, ook met wat geluk) in staat bleek om zich te plaatsen voor het eindtoernooi. Leuk, ik verheug me er al op om te kijken! Altijd wel, maar volgend jaar helemaal. Dan zal ik kijken in de zwoele buitenlucht op een Grieks terras, temidden van andere voetballiefhebbers. Genieten van de prestaties van het Nederlandse team (hoop ik), maar ook wel van de reacties van alle anderen om mij heen. Het blijft een belevenis om in het buitenland tussen vakantiegangers te kijken naar wedstrijden van verschillende bijbehorende voetbalploegen.
Al heel veel keren was ik getuige van opspringende Italianen, handenklappend en een vreugdedans makend. Van superluidruchtige Engelsen, na een x-aantal pilsjes nauwelijks meer in staat om te zien in welk doel een bal gaat. Althans volgens mij, zelf denken ze daar anders over. Fransen die steeds weer Oui oui oui roepen als er bijna (maar niet helemaal) een doelpunt valt. Dansende Grieken als er toch écht een Grieks doelpunt is gevallen, maar ook huilende Duitsers, das gibts doch nicht mompelend, als de Nederlanders er in slagen om de bal achter de Duitse doellijn neer te leggen.
Heerlijk al die emoties om zon spelletje. Wie was het toch die ooit eens zei Voetbal is een spelletje tussen twee keer 11 mensen die achter een bal aanhollen. En op het eind winnen de Duitsers. Nou, dat zal dit jaar toch niet meevallen! Ik ben erg benieuwd en verheug me er mateloos op. Mijn oranje shirtje ligt al klaar
Plaats je reactie
Comments
No one has commented on this page yet.
RSS feed for comments on this page | RSS feed for all comments
Het is een fantastisch gevoel om ergens naar onderweg te zijn, zonder de noodzaak om snel aan te hoeven komen. Zo kun je dromen over en uitkijken naar het doel aan de horizon, maar je verder vooral bezighouden met het moment.